Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης
"Το θέμα είναι όχι η σχέση αλλά η κατάσταση΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη. Όποτε μιλώ για την αγάπη, να το θυμάσαι: μιλώ για την κατάσταση της αγάπης. Είναι πράγματι πολύ καλό πράγμα η σχέση, αλλά θα είναι η σχέση ψεύτικη αν δεν έχεις φτάσει έως την κατάσταση της αγάπης. Τότε η σχέση δεν είναι μόνο υποκριτική, είναι κι επικίνδυνα υποκριτική, γιατί μπορεί να σε εξαπατά συνεχώς΄ μπορεί να σου δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι ξέρεις τι είναι η αγάπη, ενώ εσύ δεν ξέρεις. Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη.
"Κι η αγάπη αυτή εμφανίζεται όχι γιατί ερωτεύτηκες κάποιον. Η αγάπη αυτή εμφανίζεται όταν πηγαίνεις μέσα σου – όχι πέφτοντας προς τα κάτω, αλλά ανεβαίνοντας προς τα πάνω, πετώντας προς τα πάνω, πιο ψηλά από σένα τον ίδιο. Είναι ένα είδος ξεπεράσματος. Ο άνθρωπος είναι αγάπη όταν η ύπαρξή του είναι σιωπηλή΄ πρόκειται για το τραγούδι της αγάπης. Ένας βούδας είναι ο ίδιος αγάπη, ένας Ιησούς είναι αγάπη – όχι αγαπώντας κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά όντας απλώς αγάπη. Η ίδια τους η ατμόσφαιρα αποτελεί αγάπη. Δεν απευθύνεται προς κάποιον συγκεκριμένο, απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όποιος πλησιάσει έναν βούδα θα το αισθανθεί αυτό, θα πέσει σαν βροχή επάνω του, θα λουστεί με τούτο. Και συμβαίνει δίχως όρους.
"Η αγάπη δεν θέτει όρους, δεν έχει εάν και αλλά. Η αγάπη δεν λέει ποτέ, 'Κάλυψε αυτές τις προϋποθέσεις και τότε θα σε αγαπήσω.' Η αγάπη είναι σαν την αναπνοή: όταν συμβαίνει, είσαι απλώς αγάπη. Δεν έχει σημασία ποιος σε πλησιάζει, αμαρτωλός ή άγιος. Όποιος σε πλησιάζει αρχίζει να νιώθει τον παλμό της αγάπης, γίνεται χαρούμενος. Η αγάπη αποτελεί άνευ όρων δόσιμο – αλλά μόνο εκείνοι που έχουν είναι ικανοί να δίνουν."
Osho, The Guest, Ομιλία #5
Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος
"Μπορεί να αγαπά κανείς βαθιά κι όμως να είναι μόνος. Μπορεί μάλιστα κανείς να είναι μόνος, μόνο όταν αγαπά σε βάθος. Το βάθος της αγάπης δημιουργεί έναν ωκεανό γύρω σου, ένα βαθύ ωκεανό, και γίνεσαι νησί, εντελώς μόνος. Ναι, ο ωκεανός ρίχνει συνεχώς τα κύματά του στην ακτή σου, αλλά όσο πιο πολύ χτυπάει με τα κύματά του την ακτή σου ο ωκεανός, τόσο πιο ενοποιημένος είσαι, τόσο πιο ριζωμένος, τόσο πιο επικεντρωμένος. Η αγάπη έχει αξία μόνον επειδή σου δίνει τη μοναχικότητα. Σου δίνει αρκετό χώρο ώστε να είσαι μόνος σου.
"Έχεις όμως μια ορισμένη ιδέα περί αγάπης΄ η ιδέα εκείνη δημιουργεί το πρόβλημα – όχι η ίδια η αγάπη, αλλά η ιδέα. Η ιδέα είναι ότι, με την αγάπη, οι εραστές εξαφανίζονται ο ένας μέσα στον άλλο, διαλύονται ο ένας μέσα στον άλλο. Υπάρχουν πράγματι στιγμές διάλυσης – αλλά αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και κάθε τι του υπαρξιακού: ότι όταν διαλύονται οι εραστές ο ένας μέσα στον άλλο, τις ίδιες στιγμές εκείνες γίνονται πολύ συνειδητοί, σε μεγάλη εγρήγορση. Εκείνη η διάλυση δεν είναι ένα είδος μέθης, εκείνη η διάλυση δεν είναι ασυνείδητη. Φέρνει μεγάλη συνειδητότητα, απελευθερώνει μεγάλη επίγνωση. Από τη μια μεριά διαλύονται, από την άλλη μεριά βλέπουν για πρώτη φορά την απόλυτη ομορφιά τού να είναι μόνοι. Ο άλλος τους προσδιορίζει, την μοναχικότητά τους΄ προσδιορίζουν οι ίδιοι τον άλλο. Κι είναι ευγνώμονες ο ένας προς τον άλλο. Είναι ακριβώς λόγω του άλλου που μπόρεσαν να δουν τον εαυτό τους΄ ο άλλος έγινε ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο αντικατοπτρίζονται. Οι εραστές είναι καθρέφτες ο ένας για τον άλλο. Η αγάπη σε κάνει να έχεις επίγνωση του πρωταρχικού σου προσώπου.
"Δείχνει λοιπόν πολύ αντιφατικό, παράδοξο πράγμα, όταν το λέει έτσι κανείς: 'Η αγάπη φέρνει μοναχικότητα.' Πάντα νόμιζες ότι η αγάπη φέρνει συνύπαρξη. Δεν λέω πως δεν φέρνει συνύπαρξη, όμως αν δεν είστε μόνοι, δεν μπορείτε να συνυπάρχετε. Ποιοι θα συνυπάρξουν; Χρειάζονται δυο άνθρωποι που θα συνυπάρξουν, δυο ανεξάρτητοι άνθρωποι χρειάζονται που θα συνυπάρξουν. Η συνύπαρξη θα είναι πλούσια, απείρως πλούσια, αν είναι εντελώς ανεξάρτητοι κι οι δυο άνθρωποι. Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, δεν πρόκειται για συνύπαρξη – πρόκειται για σκλαβιά, πρόκειται για δεσμά.
"Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, γαντζωμένοι, κτητικοί, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να είναι μόνος, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να έχει αρκετό χώρο ώστε να μεγαλώσει, τότε είναι εχθροί, όχι εραστές΄ είναι καταστροφικοί ο ένας για τον άλλο, δεν βοηθούν ο ένας τον άλλο να βρει την ψυχή του, την ύπαρξή του. Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Ίσως να είναι απλώς φόβος μήπως μείνουν μόνοι΄ κι έτσι μένουν προσκολλημένοι μεταξύ τους. Όμως η πραγματική αγάπη δεν γνωρίζει από φόβο. Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος, εντελώς μόνος, και μέσα από αυτή τη μοναχικότητα προβάλλει η συνύπαρξη."
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 2, Ομιλία #4
"Το θέμα είναι όχι η σχέση αλλά η κατάσταση΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη. Όποτε μιλώ για την αγάπη, να το θυμάσαι: μιλώ για την κατάσταση της αγάπης. Είναι πράγματι πολύ καλό πράγμα η σχέση, αλλά θα είναι η σχέση ψεύτικη αν δεν έχεις φτάσει έως την κατάσταση της αγάπης. Τότε η σχέση δεν είναι μόνο υποκριτική, είναι κι επικίνδυνα υποκριτική, γιατί μπορεί να σε εξαπατά συνεχώς΄ μπορεί να σου δίνει συνεχώς την εντύπωση ότι ξέρεις τι είναι η αγάπη, ενώ εσύ δεν ξέρεις. Η αγάπη είναι κατά βάση μια κατάσταση ύπαρξης΄ δεν είσαι ερωτευμένος, είσαι ο ίδιος αγάπη.
"Κι η αγάπη αυτή εμφανίζεται όχι γιατί ερωτεύτηκες κάποιον. Η αγάπη αυτή εμφανίζεται όταν πηγαίνεις μέσα σου – όχι πέφτοντας προς τα κάτω, αλλά ανεβαίνοντας προς τα πάνω, πετώντας προς τα πάνω, πιο ψηλά από σένα τον ίδιο. Είναι ένα είδος ξεπεράσματος. Ο άνθρωπος είναι αγάπη όταν η ύπαρξή του είναι σιωπηλή΄ πρόκειται για το τραγούδι της αγάπης. Ένας βούδας είναι ο ίδιος αγάπη, ένας Ιησούς είναι αγάπη – όχι αγαπώντας κάποιον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά όντας απλώς αγάπη. Η ίδια τους η ατμόσφαιρα αποτελεί αγάπη. Δεν απευθύνεται προς κάποιον συγκεκριμένο, απλώνεται προς όλες τις κατευθύνσεις. Όποιος πλησιάσει έναν βούδα θα το αισθανθεί αυτό, θα πέσει σαν βροχή επάνω του, θα λουστεί με τούτο. Και συμβαίνει δίχως όρους.
"Η αγάπη δεν θέτει όρους, δεν έχει εάν και αλλά. Η αγάπη δεν λέει ποτέ, 'Κάλυψε αυτές τις προϋποθέσεις και τότε θα σε αγαπήσω.' Η αγάπη είναι σαν την αναπνοή: όταν συμβαίνει, είσαι απλώς αγάπη. Δεν έχει σημασία ποιος σε πλησιάζει, αμαρτωλός ή άγιος. Όποιος σε πλησιάζει αρχίζει να νιώθει τον παλμό της αγάπης, γίνεται χαρούμενος. Η αγάπη αποτελεί άνευ όρων δόσιμο – αλλά μόνο εκείνοι που έχουν είναι ικανοί να δίνουν."
Osho, The Guest, Ομιλία #5
Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος
"Μπορεί να αγαπά κανείς βαθιά κι όμως να είναι μόνος. Μπορεί μάλιστα κανείς να είναι μόνος, μόνο όταν αγαπά σε βάθος. Το βάθος της αγάπης δημιουργεί έναν ωκεανό γύρω σου, ένα βαθύ ωκεανό, και γίνεσαι νησί, εντελώς μόνος. Ναι, ο ωκεανός ρίχνει συνεχώς τα κύματά του στην ακτή σου, αλλά όσο πιο πολύ χτυπάει με τα κύματά του την ακτή σου ο ωκεανός, τόσο πιο ενοποιημένος είσαι, τόσο πιο ριζωμένος, τόσο πιο επικεντρωμένος. Η αγάπη έχει αξία μόνον επειδή σου δίνει τη μοναχικότητα. Σου δίνει αρκετό χώρο ώστε να είσαι μόνος σου.
"Έχεις όμως μια ορισμένη ιδέα περί αγάπης΄ η ιδέα εκείνη δημιουργεί το πρόβλημα – όχι η ίδια η αγάπη, αλλά η ιδέα. Η ιδέα είναι ότι, με την αγάπη, οι εραστές εξαφανίζονται ο ένας μέσα στον άλλο, διαλύονται ο ένας μέσα στον άλλο. Υπάρχουν πράγματι στιγμές διάλυσης – αλλά αυτή είναι η ομορφιά της ζωής και κάθε τι του υπαρξιακού: ότι όταν διαλύονται οι εραστές ο ένας μέσα στον άλλο, τις ίδιες στιγμές εκείνες γίνονται πολύ συνειδητοί, σε μεγάλη εγρήγορση. Εκείνη η διάλυση δεν είναι ένα είδος μέθης, εκείνη η διάλυση δεν είναι ασυνείδητη. Φέρνει μεγάλη συνειδητότητα, απελευθερώνει μεγάλη επίγνωση. Από τη μια μεριά διαλύονται, από την άλλη μεριά βλέπουν για πρώτη φορά την απόλυτη ομορφιά τού να είναι μόνοι. Ο άλλος τους προσδιορίζει, την μοναχικότητά τους΄ προσδιορίζουν οι ίδιοι τον άλλο. Κι είναι ευγνώμονες ο ένας προς τον άλλο. Είναι ακριβώς λόγω του άλλου που μπόρεσαν να δουν τον εαυτό τους΄ ο άλλος έγινε ένας καθρέφτης μέσα στον οποίο αντικατοπτρίζονται. Οι εραστές είναι καθρέφτες ο ένας για τον άλλο. Η αγάπη σε κάνει να έχεις επίγνωση του πρωταρχικού σου προσώπου.
"Δείχνει λοιπόν πολύ αντιφατικό, παράδοξο πράγμα, όταν το λέει έτσι κανείς: 'Η αγάπη φέρνει μοναχικότητα.' Πάντα νόμιζες ότι η αγάπη φέρνει συνύπαρξη. Δεν λέω πως δεν φέρνει συνύπαρξη, όμως αν δεν είστε μόνοι, δεν μπορείτε να συνυπάρχετε. Ποιοι θα συνυπάρξουν; Χρειάζονται δυο άνθρωποι που θα συνυπάρξουν, δυο ανεξάρτητοι άνθρωποι χρειάζονται που θα συνυπάρξουν. Η συνύπαρξη θα είναι πλούσια, απείρως πλούσια, αν είναι εντελώς ανεξάρτητοι κι οι δυο άνθρωποι. Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, δεν πρόκειται για συνύπαρξη – πρόκειται για σκλαβιά, πρόκειται για δεσμά.
"Αν είναι εξαρτημένοι ο ένας από τον άλλο, γαντζωμένοι, κτητικοί, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να είναι μόνος, αν δεν επιτρέπουν ο ένας στον άλλο να έχει αρκετό χώρο ώστε να μεγαλώσει, τότε είναι εχθροί, όχι εραστές΄ είναι καταστροφικοί ο ένας για τον άλλο, δεν βοηθούν ο ένας τον άλλο να βρει την ψυχή του, την ύπαρξή του. Τι είδους αγάπη είναι αυτή; Ίσως να είναι απλώς φόβος μήπως μείνουν μόνοι΄ κι έτσι μένουν προσκολλημένοι μεταξύ τους. Όμως η πραγματική αγάπη δεν γνωρίζει από φόβο. Στην πραγματική αγάπη μπορείς να είσαι μόνος, εντελώς μόνος, και μέσα από αυτή τη μοναχικότητα προβάλλει η συνύπαρξη."
Osho, The Dhammapada: The Way of the Buddha, Τόμος 2, Ομιλία #4
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου