Εύχομαι να σ' ακούω και να μην μπορούν πια τα λόγια σου να με πληγώσουν.
Κι εύχομαι αυτά που άκουσα από σένα αλλά κι όσα δεν ακούσα ποτέ να μπορούσα να τα ξεχάσω για πάντα.
Όλα τα αισθήματα που δεν έδειξες, όλη την τρυφερότητα και την αγάπη που μου αρνήθηκες θα ήθελα να τα ξεχάσω.
Όλες τις φορές που σου ζήτησα να σε δω και ήταν οι μόνες φορές που μπήκες σε συζήτηση μαζί μου απλά για να με βάλεις στη θέση μου και να μου δείξεις ότι δε σε νοιάζει.
Εύχομαι να κοιτάζω το κινητό και να μη με νοιάζει που πάλι δεν έστειλες ένα μήνυμα ή απάντησες με μόνο λέξη.
Όλες τις φορές που ένιωσα μαζί σου χαρούμενη και μου έκοψες τα φτερά θα ήθελα κι αυτές να τις ξεχάσω. Κι αυτές τις φορές που σου έδωσα την αγάπη μου και την πετάξες μπροστά μου στον κάδο των αχρήστων θα ήθελα να τις σβήσω από τη μνήμη μου.
Κι όλες τις φορές που είπες ότι σε πνίγω και σε κουράζω όταν μάζευα θάρρος για να σου στείλω ένα μήνυμα και δειλά να κάνω μια προσπάθεια για σε δω ή να σου μιλήσω. Πώς; Που δεν έχω ιδεά τι κάνεις, που είσαι και δεν ακούω τη φώνη σου για μέρες ή μήνες.
Πόσο μακριά με θες άραγε; Πώς μπορεί να τα θες όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σου; Πώς μπορείς να μη δίνεις τίποτα όμως όταν σου λένε όχι να εκνευρίζεσαι κι όταν σου ζητάνε να δεις το πρόβλημα να φταις πάντα τους άλλους; Να φταίω πάντα εγώ. Που είμαι πάντα απούσα που προσπαθώ συνεχώς να βρω την ισορροπία του να είμαι στη ζωή σου χωρίς να είμαι.
Και αυτές τις φορές που σου έδινα τα πάντα για να μου δείξεις μετά ότι θέλεις να φύγω, ότι δε νιώθεις τίποτα για μένα. Αυτές πώς να τις ξεχάσω;
Αυτό που δε σε νοιάζει για μένα το ζηλεύω όσο δε ζήλεψα ποτέ τίποτα άλλο σε άνθρωπο. Δείξε μου πώς το κάνεις για να το κάνω κι εγώ. Που άφησες την καρδιά σου άραγε;
Κάθε νύχτα που ξαπλώνω στο κρεβάτι εύχομαι την επόμενη φορά που θα σε δω να μη νιώσω τίποτα. Να μη με νοιάζει που δε σε νοιάζει, να μην πονάω που δεν ήμουν τίποτα για σένα.
Κι εύχομαι αυτά που άκουσα από σένα αλλά κι όσα δεν ακούσα ποτέ να μπορούσα να τα ξεχάσω για πάντα.
Όλα τα αισθήματα που δεν έδειξες, όλη την τρυφερότητα και την αγάπη που μου αρνήθηκες θα ήθελα να τα ξεχάσω.
Όλες τις φορές που σου ζήτησα να σε δω και ήταν οι μόνες φορές που μπήκες σε συζήτηση μαζί μου απλά για να με βάλεις στη θέση μου και να μου δείξεις ότι δε σε νοιάζει.
Εύχομαι να κοιτάζω το κινητό και να μη με νοιάζει που πάλι δεν έστειλες ένα μήνυμα ή απάντησες με μόνο λέξη.
Όλες τις φορές που ένιωσα μαζί σου χαρούμενη και μου έκοψες τα φτερά θα ήθελα κι αυτές να τις ξεχάσω. Κι αυτές τις φορές που σου έδωσα την αγάπη μου και την πετάξες μπροστά μου στον κάδο των αχρήστων θα ήθελα να τις σβήσω από τη μνήμη μου.
Κι όλες τις φορές που είπες ότι σε πνίγω και σε κουράζω όταν μάζευα θάρρος για να σου στείλω ένα μήνυμα και δειλά να κάνω μια προσπάθεια για σε δω ή να σου μιλήσω. Πώς; Που δεν έχω ιδεά τι κάνεις, που είσαι και δεν ακούω τη φώνη σου για μέρες ή μήνες.
Πόσο μακριά με θες άραγε; Πώς μπορεί να τα θες όλα κομμένα και ραμμένα στα μέτρα σου; Πώς μπορείς να μη δίνεις τίποτα όμως όταν σου λένε όχι να εκνευρίζεσαι κι όταν σου ζητάνε να δεις το πρόβλημα να φταις πάντα τους άλλους; Να φταίω πάντα εγώ. Που είμαι πάντα απούσα που προσπαθώ συνεχώς να βρω την ισορροπία του να είμαι στη ζωή σου χωρίς να είμαι.
Και αυτές τις φορές που σου έδινα τα πάντα για να μου δείξεις μετά ότι θέλεις να φύγω, ότι δε νιώθεις τίποτα για μένα. Αυτές πώς να τις ξεχάσω;
Αυτό που δε σε νοιάζει για μένα το ζηλεύω όσο δε ζήλεψα ποτέ τίποτα άλλο σε άνθρωπο. Δείξε μου πώς το κάνεις για να το κάνω κι εγώ. Που άφησες την καρδιά σου άραγε;
Κάθε νύχτα που ξαπλώνω στο κρεβάτι εύχομαι την επόμενη φορά που θα σε δω να μη νιώσω τίποτα. Να μη με νοιάζει που δε σε νοιάζει, να μην πονάω που δεν ήμουν τίποτα για σένα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου