Η τελευταία μέρα του καλοκαιριού

Όλα ήταν τόσο εύκολα.
Όλα όσα ονειρεύτηκα χωρίς πια να προσπαθώ ήταν εκεί.
Άπλωνα το χέρι μου και έβρισκα το δικό σου χέρι για να το κρατήσω και πίσω μας το φως. 
Όλα όσα είχα, όλα τα λάθη μου που αγάπησα, όλα ήταν τόσο εύκολα χωρίς καν να προσπαθώ. 

Ήταν όλα προσωρινά, όλα χάθηκαν την τελευταία μέρα του καλοκαιριού. 
Τίποτα δεν ήταν αληθινό, όμως ποτέ δεν είχα νιώσει ποτέ ξανά τόσο μόνη όσο την τελευταία μέρα του καλοκαιριού.
Ποτέ ξανά δεν ένιωσα το κρύο να με διαπερνά όσο την τελευταία μέρα του καλοκαίριου. 

Όλα ήταν τόσο εύκολα.
Σε κρατούσα και όλα όσα ήθελα κι αγαπούσα ήταν στα χέρια μου.
Όλα ήταν εκεί χωρίς πια να προσπαθώ, εύκολα και ζεστά σαν όμορφο όνειρο που αφέθηκα και χάθηκα.
Ήταν σαν όνειρο που κράτησε τόσο λίγο, όμως, ποτέ ξανά δεν είχα νιώσει τόσο κρύο όσο την τελευταία μέρα του Αυγούστου... την τελευταία μέρα του καλοκαίριου.

Δεν είμαι τίποτα.
Δεν ονειρεύομαι.
Δεν ελπίζω τίποτα
Τίποτα δεν αλλάζει, όλα είναι τα ίδια.
Τίποτα δεν είναι πραγματικό.

Όλα τελείωσαν την τελευταία μέρα του καλοκαίριου.

Πράξια Αρέστη