Βεβιασμένα συμπεράσματα, καταστάσεις στη δουλειά ή στον προσωπικό μας χώρο που μας έκαναν να φανούμε λάθος στα μάτια των άλλων. Η κακιά ώρα κι η κακιά στιγμή, να είμαστε στο επίκεντρο ενός προβλήματος χωρίς να το θέλουμε, αυτοί που μας αδίκησαν κι επιλέξαμε να τους αφήσουμε πίσω κι αυτοί που απλά χαθήκαμε κάπου στο δρόμο. Πόσους ανθρώπους χάσαμε από τη ζωή μας;
Στην αρχή διερωτηθήκαμε γιατί. Προσωπικά δεν έχω παλέψει να φέρω κανέναν πίσω που επέλεξα ν' αφήσω ή που επέλεξε να με βγάλει από τη ζωή. Κανέναν εκτός από έναν κι ήταν το μεγαλύτερο λάθος που είχα κάνει, γιατί στην προσπάθεια μου να με αποδεχθεί, είχα χάσει τον εαυτό μου.
Πάντα πίστευα στο κάρμα της ζωής. Πάντα πίστευα ότι ο χρόνος αποκαλύπτει την αλήθεια. Δείχνει αν ήσουν σωστός ή λάθος, αν πήρες ή όχι τις σωστές αποφάσεις. Όσοι μας πλήγωσαν, μας αδίκησαν ή απλά χωρίς να μας αφήσουν καν να ξηγηθούμε εξαφανίστηκαν, κάποια στιγμή επιστρέφουν. Σχεδόν όλοι επιστρέφουν και όλοι ψάχνουν τρυπούλες ανοιχτές για να ξαναμπούν στη ζωή σου ή για να σου δείξουν τουλάχιστον ότι κατάλαβαν το λάθος τους και μετάνιωσαν. Και μπράβο τους γι' αυτό, όμως, που ήταν αυτοί τόσο καιρό;
Η καρδιά δεν είναι πόρτα να ανοίγει και να κλείνει για τον καθένα με ένα τράβηγμα του χερουλιού. Η καρδιά για κάποιους κλείνει και δεν ξανανοίγει, χωρίς να σημαίνει ότι κρατάει κακία ή μίσος μέσα της. Να' ναι όλοι καλά εκεί που είναι. Να χαίρονται τη θέση στη δουλειά που πήραν, θάβοντάς μας και τελικά δεν τους βγήκε, να χαίρονται το νέο τους σύντροφο που τελικά δεν αγαπούν, να χαίρονται τους φίλους που κράτησαν αλλά τελικά δεν τους τρέχουν σε κάθε πρόβλημα ξοπίσω. Να τα χαίρονται όλα αλλά πια μακριά μας.
Και αν τύχει και τους δούμε στο δρόμο θα πούμε ένα γεια. Σε κάθε σχόλιό τους στο Facebook ή σε κάθε τους μήνυμα για να μας πουν δήθεν μπράβο που προχωράμε στη ζωή μας θα απαντάμε λιτά. Γιατί μάθαμε να δίνουμε σημασία σε όσους ήταν παρόντες. Σε όσους δε μας εγκατέλειψαν με την πρώτη δυσκολία, σε όσους δε μας πρόδωσαν στην πρώτη καχυποψία ή στο πρώτο μας λάθος.
Για όσους επιστρέφουν στη ζωή μας από το παρελθόν η πόρτα της καρδιάς μας είναι απλά κλειστή. Χωρίς πολλά πολλά. Χωρίς ν' ασχοληθούμε ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει πια χώρος γι' αυτούς. Τον γέμισαν άλλοι με πιο πολλή ουσία. Όσοι χάθηκαν από τη ζωή μας είναι όσοι δεν είχαμε ποτέ πραγματική ανάγκη. Ξέραμε ότι ο τρόχος θα γυρίσει, ότι θα δικαιωθούμε χωρίς καν να το σκεφτόμαστε ή να το προσπαθήσουμε.
Για όσους βγήκαν από τη ζωή μας ή μας πούλησαν και μετά το μετάνιωσαν, έχω να πω μόνο ότι είναι πλέον αργά!
Στην αρχή διερωτηθήκαμε γιατί. Προσωπικά δεν έχω παλέψει να φέρω κανέναν πίσω που επέλεξα ν' αφήσω ή που επέλεξε να με βγάλει από τη ζωή. Κανέναν εκτός από έναν κι ήταν το μεγαλύτερο λάθος που είχα κάνει, γιατί στην προσπάθεια μου να με αποδεχθεί, είχα χάσει τον εαυτό μου.
Πάντα πίστευα στο κάρμα της ζωής. Πάντα πίστευα ότι ο χρόνος αποκαλύπτει την αλήθεια. Δείχνει αν ήσουν σωστός ή λάθος, αν πήρες ή όχι τις σωστές αποφάσεις. Όσοι μας πλήγωσαν, μας αδίκησαν ή απλά χωρίς να μας αφήσουν καν να ξηγηθούμε εξαφανίστηκαν, κάποια στιγμή επιστρέφουν. Σχεδόν όλοι επιστρέφουν και όλοι ψάχνουν τρυπούλες ανοιχτές για να ξαναμπούν στη ζωή σου ή για να σου δείξουν τουλάχιστον ότι κατάλαβαν το λάθος τους και μετάνιωσαν. Και μπράβο τους γι' αυτό, όμως, που ήταν αυτοί τόσο καιρό;
Η καρδιά δεν είναι πόρτα να ανοίγει και να κλείνει για τον καθένα με ένα τράβηγμα του χερουλιού. Η καρδιά για κάποιους κλείνει και δεν ξανανοίγει, χωρίς να σημαίνει ότι κρατάει κακία ή μίσος μέσα της. Να' ναι όλοι καλά εκεί που είναι. Να χαίρονται τη θέση στη δουλειά που πήραν, θάβοντάς μας και τελικά δεν τους βγήκε, να χαίρονται το νέο τους σύντροφο που τελικά δεν αγαπούν, να χαίρονται τους φίλους που κράτησαν αλλά τελικά δεν τους τρέχουν σε κάθε πρόβλημα ξοπίσω. Να τα χαίρονται όλα αλλά πια μακριά μας.
Και αν τύχει και τους δούμε στο δρόμο θα πούμε ένα γεια. Σε κάθε σχόλιό τους στο Facebook ή σε κάθε τους μήνυμα για να μας πουν δήθεν μπράβο που προχωράμε στη ζωή μας θα απαντάμε λιτά. Γιατί μάθαμε να δίνουμε σημασία σε όσους ήταν παρόντες. Σε όσους δε μας εγκατέλειψαν με την πρώτη δυσκολία, σε όσους δε μας πρόδωσαν στην πρώτη καχυποψία ή στο πρώτο μας λάθος.
Για όσους επιστρέφουν στη ζωή μας από το παρελθόν η πόρτα της καρδιάς μας είναι απλά κλειστή. Χωρίς πολλά πολλά. Χωρίς ν' ασχοληθούμε ιδιαίτερα. Δεν υπάρχει πια χώρος γι' αυτούς. Τον γέμισαν άλλοι με πιο πολλή ουσία. Όσοι χάθηκαν από τη ζωή μας είναι όσοι δεν είχαμε ποτέ πραγματική ανάγκη. Ξέραμε ότι ο τρόχος θα γυρίσει, ότι θα δικαιωθούμε χωρίς καν να το σκεφτόμαστε ή να το προσπαθήσουμε.
Για όσους βγήκαν από τη ζωή μας ή μας πούλησαν και μετά το μετάνιωσαν, έχω να πω μόνο ότι είναι πλέον αργά!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου