Κάθε αλλαγή κρύβει έναν πόνο επειδή η παλιά κατάσταση μένει πίσω για να έρθει μια καινούρια. Για παράδειγμα αν μια σχέση τελειώσει τότε αισθανόμαστε πόνο επειδή οι ελπίδες και τα όνειρά μας θρυμματίζονται και αισθανόμαστε μόνοι απορώντας τι θα μας βρει πιο κάτω. Ο φόβος αναδύεται επειδή μπροστά μας βρίσκεται το άγνωστο και επειδή ο νους σχεδόν πάντα υποθέτει το χειρότερο: «δε θα γνωρίσω ποτέ κάτι καλύτερο», «έχω μεγαλώσει», «δεν έχω χρόνο για κάτι καινούριο» κτλ. Μπαίνουμε σε πειρασμό να ανοίξουμε μια σακούλα πατατάκια, να βάλουμε ένα ποτήρι κρασί, να βυθιστούμε στον καναπέ και να παραιτηθούμε από την αγάπη.
Παρακάτω παρατίθενται 6 τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τον πόνο και να ανοίξουμε και πάλι την καρδιά μας ώστε να αποκτήσουμε την αγάπη που θέλουμε και αξίζουμε.
Να αντιληφθούμε το πραγματικό πρόβλημα
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ο νους. Ο φόβος κατοικεί στο νου και ο νους θέλει να παραμείνουμε προσκολλημένοι σε μια κατάσταση την οποία γνωρίζουμε και μας είναι οικεία. Ο νους αντιστέκεται στην αλλαγή επειδή φοβάται πως θα χάσει τον έλεγχο, επειδή δεν το αρέσει το άγνωστο. Την αγάπη που μας δίνουν τη δεχόμαστε και την αποδεχόμαστε. Δεν την ελέγχουμε. Αυτή η αγάπη είναι εύθραυστη και ίσως εφήμερη. Τη μια μέρα μπορεί να είναι εδώ και την άλλη μπορεί να έχει φύγει. Είναι σαν τον άνεμο. Δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε στη χούφτα μας. Μπορούμε μόνο να την απολαμβάνουμε και να την εκτιμούμε όσο την έχουμε. Υπάρχει όμως μια άλλη αγάπη που κατοικεί πάντα μέσα μας. Με αυτήν την συνειδητοποίηση, ας την κοιτάξουμε και τότε εκείνη θα εξελιχθεί και θα επεκταθεί.
Να εξασκηθούμε στην ευγνωμοσύνη
Να είμαστε ευγνώμονες για όλες τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε με τον άνθρωπο που αγαπήσαμε, για την ενέργεια, το χρόνο και την καρδιά που μας πρόσφερε. Να τον ευχαριστήσουμε που υπήρξε στη ζωή μας και να ευχηθούμε ότι καλύτερο για τη δική του καρδιά. Με αυτόν τον τρόπο θα θεραπεύσουμε τη δική μας καρδιά. Αν αρνηθούμε να κλείσουμε την καρδιά μας και αν επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε τον φόβο και τον πόνο μας, τότε θα είμαστε σε θέση να ‘θεραπευτούμε’ και να προχωρήσουμε.
Να έχουμε δίπλα μας αγαπημένα άτομα
Στις δύσκολες στιγμές είναι καλό να είμαστε ανοιχτοί στο να λάβουμε αγάπη και υποστήριξη από φίλους ή από άτομα της οικογένειάς μας. Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και δε θα είναι, αλλά η αγάπη υπάρχει πάντα και είναι διαθέσιμη για όλους μας. Να είμαστε απλά προσεκτικοί καί να μην περιμένουμε υποστήριξη από ανθρώπους που δεν μπορούν να μας τη δώσουν. Καμιά φορά ένας καλός σύμβουλος μπορεί να φανεί πιο χρήσιμος αν τα άτομα του περιβάλλοντός μας είναι πελαγωμένα από το θέματα της δικής τους ζωής.
Να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το πώς ερμηνεύουμε την κατάσταση
διαλέξουμε. Θέλουμε να διαλέξουμε τη δυσαρέσκεια και τον πόνο ή την χαρά και την ηρεμία. Εξαρτάται από εμάς τι ερμηνεία θέλουμε να δώσουμε σε αυτό που μας συμβαίνει. Θέλουμε να δούμε τον εαυτό μας ως θύμα ή μπορούμε να επιλέξουμε να αποδεχτούμε την κατάσταση (που δε σημαίνει ότι πρέπει να μας αρέσει) και να δούμε τις ευλογίες μέσα από αυτή (οι οποίες θα μας φανερωθούν με τον καιρό). Ας σκεφτούμε πως συντελέσαμε σε αυτήν την κατάσταση. Αν ανακαλύψουμε και αναλάβουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης αυτό θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε μια δύναμη και μια σοφία που δεν ξέραμε ότι έχουμε.
Να είμαστε φρουροί του νου μας
Για τον νου η αγάπη είναι ένα δύσκολο και επικίνδυνο μονοπάτι. Ο νους θα μας πει να αποφύγουμε ξανά την αγάπη για να μην πληγωθούμε, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αγάπη είναι η δημιουργία των πάντων. Δημιουργηθήκαμε από αγάπη , άρα είμαστε αγάπη. Μια ζωή χωρίς αγάπη είναι μια ξηρή, άγονη και στάσιμη ζωή. Ας ρέουμε μέσα από την ενέργεια της αγάπης όπως το ποτάμι ρέει προς τον ωκεανό. Γιατί το ποτάμι που κυλάει είναι εκείνο που τραγουδάει.
Να επιλέγουμε πάντα την αγάπη κι ας πονάει
Υπάρχει κάτι θετικό κάτι δημιουργικό μέσα από αυτό. Το να φοβόμαστε την αγάπη, το να φοβόμαστε τον πόνο που θα μας εξελίξει είναι σαν να παραμένουμε κλειδωμένοι σε ένα σκοτεινό κελί. Η μεταμόρφωση που θα βιώσουμε μέσα από την αγάπη θα θυμίζει φωτιά. Όμως όπως και ο χρυσός για να καθαριστεί χρειάζεται να περάσει μέσα από τη φωτιά έτσι θα χρειαστεί να κάνουμε κι εμείς. Η αγάπη είναι φωτιά. Με την αγάπη το ‘εγω’ γίνεται στάχτη και η ψυχή αναδύεται. Η αγάπη είναι τροφή για τη ψυχή. Μπορούμε να ρωτάμε τον εαυτό μας: «αυτός ο πόνος πώς θα με διδάξει , πώς θα με εξελίξει;» Κάθε φορά που η καρδιά μας πληγώνεται , ναι υπάρχει πόνος. Αλλά αυτό σημαίνει πως η καρδιά μας επεκτείνεται και αναπτύσσεται. Ο πόνος είναι παραγωγικός. Ας μάθουμε από κάθε μας εμπειρία, ας παρατηρήσουμε το εγώ και ας επιλέξουμε την αγάπη.
enallaktikidrasi.com
Παρακάτω παρατίθενται 6 τρόποι για να αντιμετωπίσουμε τον πόνο και να ανοίξουμε και πάλι την καρδιά μας ώστε να αποκτήσουμε την αγάπη που θέλουμε και αξίζουμε.
Να αντιληφθούμε το πραγματικό πρόβλημα
Το πραγματικό πρόβλημα είναι ο νους. Ο φόβος κατοικεί στο νου και ο νους θέλει να παραμείνουμε προσκολλημένοι σε μια κατάσταση την οποία γνωρίζουμε και μας είναι οικεία. Ο νους αντιστέκεται στην αλλαγή επειδή φοβάται πως θα χάσει τον έλεγχο, επειδή δεν το αρέσει το άγνωστο. Την αγάπη που μας δίνουν τη δεχόμαστε και την αποδεχόμαστε. Δεν την ελέγχουμε. Αυτή η αγάπη είναι εύθραυστη και ίσως εφήμερη. Τη μια μέρα μπορεί να είναι εδώ και την άλλη μπορεί να έχει φύγει. Είναι σαν τον άνεμο. Δεν μπορούμε να τον κρατήσουμε στη χούφτα μας. Μπορούμε μόνο να την απολαμβάνουμε και να την εκτιμούμε όσο την έχουμε. Υπάρχει όμως μια άλλη αγάπη που κατοικεί πάντα μέσα μας. Με αυτήν την συνειδητοποίηση, ας την κοιτάξουμε και τότε εκείνη θα εξελιχθεί και θα επεκταθεί.
Να εξασκηθούμε στην ευγνωμοσύνη
Να είμαστε ευγνώμονες για όλες τις όμορφες στιγμές που μοιραστήκαμε με τον άνθρωπο που αγαπήσαμε, για την ενέργεια, το χρόνο και την καρδιά που μας πρόσφερε. Να τον ευχαριστήσουμε που υπήρξε στη ζωή μας και να ευχηθούμε ότι καλύτερο για τη δική του καρδιά. Με αυτόν τον τρόπο θα θεραπεύσουμε τη δική μας καρδιά. Αν αρνηθούμε να κλείσουμε την καρδιά μας και αν επιλέξουμε να αντιμετωπίσουμε τον φόβο και τον πόνο μας, τότε θα είμαστε σε θέση να ‘θεραπευτούμε’ και να προχωρήσουμε.
Να έχουμε δίπλα μας αγαπημένα άτομα
Στις δύσκολες στιγμές είναι καλό να είμαστε ανοιχτοί στο να λάβουμε αγάπη και υποστήριξη από φίλους ή από άτομα της οικογένειάς μας. Η ζωή δεν είναι πάντα δίκαιη και δε θα είναι, αλλά η αγάπη υπάρχει πάντα και είναι διαθέσιμη για όλους μας. Να είμαστε απλά προσεκτικοί καί να μην περιμένουμε υποστήριξη από ανθρώπους που δεν μπορούν να μας τη δώσουν. Καμιά φορά ένας καλός σύμβουλος μπορεί να φανεί πιο χρήσιμος αν τα άτομα του περιβάλλοντός μας είναι πελαγωμένα από το θέματα της δικής τους ζωής.
Να αναλαμβάνουμε την ευθύνη για το πώς ερμηνεύουμε την κατάσταση
διαλέξουμε. Θέλουμε να διαλέξουμε τη δυσαρέσκεια και τον πόνο ή την χαρά και την ηρεμία. Εξαρτάται από εμάς τι ερμηνεία θέλουμε να δώσουμε σε αυτό που μας συμβαίνει. Θέλουμε να δούμε τον εαυτό μας ως θύμα ή μπορούμε να επιλέξουμε να αποδεχτούμε την κατάσταση (που δε σημαίνει ότι πρέπει να μας αρέσει) και να δούμε τις ευλογίες μέσα από αυτή (οι οποίες θα μας φανερωθούν με τον καιρό). Ας σκεφτούμε πως συντελέσαμε σε αυτήν την κατάσταση. Αν ανακαλύψουμε και αναλάβουμε το δικό μας μερίδιο ευθύνης αυτό θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε μια δύναμη και μια σοφία που δεν ξέραμε ότι έχουμε.
Να είμαστε φρουροί του νου μας
Για τον νου η αγάπη είναι ένα δύσκολο και επικίνδυνο μονοπάτι. Ο νους θα μας πει να αποφύγουμε ξανά την αγάπη για να μην πληγωθούμε, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η αγάπη είναι η δημιουργία των πάντων. Δημιουργηθήκαμε από αγάπη , άρα είμαστε αγάπη. Μια ζωή χωρίς αγάπη είναι μια ξηρή, άγονη και στάσιμη ζωή. Ας ρέουμε μέσα από την ενέργεια της αγάπης όπως το ποτάμι ρέει προς τον ωκεανό. Γιατί το ποτάμι που κυλάει είναι εκείνο που τραγουδάει.
Να επιλέγουμε πάντα την αγάπη κι ας πονάει
Υπάρχει κάτι θετικό κάτι δημιουργικό μέσα από αυτό. Το να φοβόμαστε την αγάπη, το να φοβόμαστε τον πόνο που θα μας εξελίξει είναι σαν να παραμένουμε κλειδωμένοι σε ένα σκοτεινό κελί. Η μεταμόρφωση που θα βιώσουμε μέσα από την αγάπη θα θυμίζει φωτιά. Όμως όπως και ο χρυσός για να καθαριστεί χρειάζεται να περάσει μέσα από τη φωτιά έτσι θα χρειαστεί να κάνουμε κι εμείς. Η αγάπη είναι φωτιά. Με την αγάπη το ‘εγω’ γίνεται στάχτη και η ψυχή αναδύεται. Η αγάπη είναι τροφή για τη ψυχή. Μπορούμε να ρωτάμε τον εαυτό μας: «αυτός ο πόνος πώς θα με διδάξει , πώς θα με εξελίξει;» Κάθε φορά που η καρδιά μας πληγώνεται , ναι υπάρχει πόνος. Αλλά αυτό σημαίνει πως η καρδιά μας επεκτείνεται και αναπτύσσεται. Ο πόνος είναι παραγωγικός. Ας μάθουμε από κάθε μας εμπειρία, ας παρατηρήσουμε το εγώ και ας επιλέξουμε την αγάπη.
enallaktikidrasi.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου