Ήταν μόλις χτες που μου γελούσες. Που γέμιζες τη ζωή μου με χρώματα φερμένα από το διάστημα. Χρώματα που για πρώτη φορά έβλεπα και αισθήματα που πρώτη φορά ένιωθα.
Μόλις χτες μου είχες πει ότι ήλθες αυτή τη φορά για να μείνεις. Είχες ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις που κατά βάθος ήξερα ότι δε θα τηρήσεις. "Θα μείνω" μου είπες και χαμογελούσες. Κι εγώ έκανα ότι σε πίστεψα για να μη σε πληγώσω.
Ήταν χτες θυμάμαι μια από τις πιο ζεστές, είπαν, μέρες του χρόνου που τη δρόσιζε η εικόνα σου. Θυμάμαι τον ιδρώτα στο πρόσωπό σου κι εγώ ν' απλώνω το χέρι για να σου σκουπίσω το μέτωπο. Σ' αποχαιρέτησα και έφυγα και μου 'πες να σε περιμένω. Κι η χαζή σε περίμενα. Όπως πάντα μέσα στα άγρια ξημερώματα, με τα μάτια πηγάδια από την κούραση και το βλέμμα κόκκινο από το κλάμα.
Ήταν χθες που μ' αγαπούσες...
Ή μήπως ήταν προχθές; Μόλις χτες ήσουν εδώ, μόλις μια βδομάδα πριν, ένα μήνα, ένα χρόνο...
Δεν μπορώ πραγματικά να θυμηθώ.
Πράξια Αρέστη
Μόλις χτες μου είχες πει ότι ήλθες αυτή τη φορά για να μείνεις. Είχες ένα βλέμμα γεμάτο υποσχέσεις που κατά βάθος ήξερα ότι δε θα τηρήσεις. "Θα μείνω" μου είπες και χαμογελούσες. Κι εγώ έκανα ότι σε πίστεψα για να μη σε πληγώσω.
Ήταν χτες θυμάμαι μια από τις πιο ζεστές, είπαν, μέρες του χρόνου που τη δρόσιζε η εικόνα σου. Θυμάμαι τον ιδρώτα στο πρόσωπό σου κι εγώ ν' απλώνω το χέρι για να σου σκουπίσω το μέτωπο. Σ' αποχαιρέτησα και έφυγα και μου 'πες να σε περιμένω. Κι η χαζή σε περίμενα. Όπως πάντα μέσα στα άγρια ξημερώματα, με τα μάτια πηγάδια από την κούραση και το βλέμμα κόκκινο από το κλάμα.
Ήταν χθες που μ' αγαπούσες...
Ή μήπως ήταν προχθές; Μόλις χτες ήσουν εδώ, μόλις μια βδομάδα πριν, ένα μήνα, ένα χρόνο...
Δεν μπορώ πραγματικά να θυμηθώ.
Πράξια Αρέστη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου