Τον τελευταίο καιρό έδωσα μεγάλες μάχες με τον εαυτό μου για να σε συγχωρήσω. Όχι, για σένα. Για σένα δε θυσιάζω πια ούτε ένα λεπτό από τη ζωή μου. Μου απέδειξες πολλές φορές ότι δεν εκτίμησες ποτέ όσα έκανα για σένα. Έτρεχες πάντα να με κρίνεις, να βγάλεις τα δικά σου συμπεράσματα, ν' αποδείξεις ότι δεν είμαι αρκετά καλή για να μπορείς να παίζεις με άλλες χωρίς τύψεις.
Ήθελα να σε συγχωρήσω για μένα και μόνο. Γιατί ορκίστηκα να μη μισήσω ποτέ άνθρωπο στη ζωή μου και ειδικά εσένα. Ορκίστηκα να μη σε αφήσω να με βγάλεις ξανά εκτός της τροχιάς της ευτυχίας μου και το μίσος δεν είναι ένα αίσθημα που μου αρμόζει. Θα αποδείκνυε μόνο όσους χαρακτηρισμούς βάλθηκες με το ζόρι να μου χρεώσεις.
Τώρα ο θυμός πέρασε και σου έχω συγχωρέσει σχεδόν τα πάντα. Τις ώρες που σε περίμενα άδικα, τα ψέματα που είπες, τις απιστίες, τις υποσχέσεις που ποτέ δεν εκπλήρωσες. Ένα μόνο δεν κατάφερα να σου συγχωρήσω. Τις σιωπές σου. Αυτές πονάνε ακόμα γιατί δεν έχω βρει τρόπο να τις δικαιολογήσω. Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν πριν φύγουν, που δεν κλείνουν σωστά ένα κύκλο μιας σχέσης και μιας φιλίας. Είναι λες και αφήνουν ένα παραθυράκι ανοιχτό για το μέλλον, μία ψεύτικη ελπίδα ότι το τέλος δεν ήλθε ακόμη. Και είναι λες και δεν υπήρχε ποτέ καμία εκτίμηση και έγνοια για έναν άνθρωπο που τους έδωσε τόσα πολλά.
Τώρα ο θυμός πέρασε και σου έχω συγχωρέσει σχεδόν τα πάντα. Τις ώρες που σε περίμενα άδικα, τα ψέματα που είπες, τις απιστίες, τις υποσχέσεις που ποτέ δεν εκπλήρωσες. Ένα μόνο δεν κατάφερα να σου συγχωρήσω. Τις σιωπές σου. Αυτές πονάνε ακόμα γιατί δεν έχω βρει τρόπο να τις δικαιολογήσω. Σιχαίνομαι τους ανθρώπους που δεν μπαίνουν στον κόπο να εξηγήσουν πριν φύγουν, που δεν κλείνουν σωστά ένα κύκλο μιας σχέσης και μιας φιλίας. Είναι λες και αφήνουν ένα παραθυράκι ανοιχτό για το μέλλον, μία ψεύτικη ελπίδα ότι το τέλος δεν ήλθε ακόμη. Και είναι λες και δεν υπήρχε ποτέ καμία εκτίμηση και έγνοια για έναν άνθρωπο που τους έδωσε τόσα πολλά.
Ποιος είπε αλήθεια στους ανθρώπους ότι έχουν το δικαίωμα να είναι αγενείς; Ποιος τους είπε ότι μπορούν έτσι απλά να ρίχνουν τις προσβολές τους και να κλείνουν την πόρτα πίσω τους χωρίς να δίνουν στον άλλο την ευκαιρία να μιλήσει; Και όλα αυτά που θέλει αυτός να πει, τι θα τα κάνει; Πώς θα τα στριμώξει μέσα του; Η σιωπή είναι καθαρή δειλία και τίποτα άλλο. Αφήνει ανοιχτούς λογαριασμούς, αφήνει αναπάντητα ερωτήματα και πληγωμένες καρδιές να μη βρίσκουν από που να πιαστούν για να προχωρήσουν.
Ξέρεις πόσο μισώ τις σιωπές σου. Αυτές δε θα στις συγχωρήσω δυστυχώς ποτέ. Και όταν το καταλάβεις ίσως να είναι αργά. Εξαφάνισες και το τελευταίο κομματάκι καλού που είχε απομείνει μέσα μου για σένα. Δεν άξιζες το χρόνο και την αγάπη μου. Δεν άξιζα τόσες σιωπές...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου