Οι στιγμές που μοιράζεσαι με τους ανθρώπους που αγαπάς, πολλές φορές δεν είναι τόσο σημαντικές γι' αυτούς όσο είναι για σένα. Μπορεί εσύ να θυμάσαι την κάθε λεπτομέρεια, το κάθε άγγιγμα, την κάθε λέξη, όμως δεν σημαίνει ότι κι αυτοί βίωσαν το ίδιο έντονα αυτές τις στιγμές.
Οι άνθρωποι υποσεινήδητα επιλέγουν τις αναμνήσεις τους. Αυτές που προσπαθούν περισσότερο να ξεχάσουν γιατί πονάνε, είναι αυτές που υπάρχουν πιο έντονα στο μυαλό τους.
Οι όμορφες στιγμές είναι αυτές που πονάνε περισσότερο μετά από ένα χωρισμό. Επιλέγοντας υποσεινήδητα να κρατήσεις μόνο αυτές, κάνεις τον πόνο μεγαλύτερο και τον χωρισμό πιο δύσκολο. Ένα άγγιγμα δικό του, ένα φιλί, ένα road trip, μια κουβέντα, από τις πιο μεγάλες στις πιο μικρές αναμνήσεις που υπάρχουν στο μυαλό σου και σημαίνουν πολλά, για τον άλλο μπορεί να μην σημαίνουν απολύτως τίποτα πια.
Όταν τα αισθήματα σβήσουν και η αδιαφορία μπει μπροστά, μάζι τους ξεθωριάζουν και οι μνήμες. Όλα όσα ζήσατε μαζί δεν έχουν καμία σημασία. Είναι απλά ένα μακρινό και θολό κομμάτι απ' το παρελθόν του. Είναι δύσκολο να χωνέψει το μυαλό πώς ο άνθρωπος που σε είχε στην αγκαλιά του και μοιραζόσουν τα πάντα μαζί του, πλέον δεν σε θυμάται καν. Και είναι ακόμη χειρότερο όταν το βλέπεις στα μάτια του. Το καταλαβαίνεις πια, όταν τον συναντάς. Τίποτα στον τρόπο που σε κοιτάζει δεν είναι το ίδιο. Δεν σημαίνεις τίποτα γι' αυτόν. Δεν ψάχνει πια τρόπους να σε αγγίξει, δεν σου μιλάει διαφορετικά από τους άλλους. Είσαι απλά ένα ακόμη άτομο στην παρέα, στο πλήθος. Έχεις πλέον περάσει στο friend zone και είναι τραγικό όταν ακόμη έχεις αισθήματα, όταν έχεις ακόμη την ανάγκη να μοιραστείς πράγματα μαζί του και όχι απλά να πιεις τυχαία ένα καφέ με την παρέα.
Ίσως ο χρόνος καταφέρει να βάλει τις αναμνήσεις σου σε μία τάξη έτσι ώστε να μην πονάς πια. Ίσως καταφέρει να κρατήσεις μόνο τη γλυκιά τους γεύση και όχι την πικρή. Και όλο αυτό το διάστημα θα είναι δύσκολο να σωπάσεις, όμως απ' την άλλη σκέψου: Πώς να περιγράψεις τα αισθήματά σου και την αγάπη σου σε κάποιον που πλέον δεν μπορεί να τα καταλάβει. Που σε βλέπει σαν ξένη; Το πιο πιθανόν να σε περάσει για τρελή...
Οι άνθρωποι υποσεινήδητα επιλέγουν τις αναμνήσεις τους. Αυτές που προσπαθούν περισσότερο να ξεχάσουν γιατί πονάνε, είναι αυτές που υπάρχουν πιο έντονα στο μυαλό τους.
Οι όμορφες στιγμές είναι αυτές που πονάνε περισσότερο μετά από ένα χωρισμό. Επιλέγοντας υποσεινήδητα να κρατήσεις μόνο αυτές, κάνεις τον πόνο μεγαλύτερο και τον χωρισμό πιο δύσκολο. Ένα άγγιγμα δικό του, ένα φιλί, ένα road trip, μια κουβέντα, από τις πιο μεγάλες στις πιο μικρές αναμνήσεις που υπάρχουν στο μυαλό σου και σημαίνουν πολλά, για τον άλλο μπορεί να μην σημαίνουν απολύτως τίποτα πια.
Όταν τα αισθήματα σβήσουν και η αδιαφορία μπει μπροστά, μάζι τους ξεθωριάζουν και οι μνήμες. Όλα όσα ζήσατε μαζί δεν έχουν καμία σημασία. Είναι απλά ένα μακρινό και θολό κομμάτι απ' το παρελθόν του. Είναι δύσκολο να χωνέψει το μυαλό πώς ο άνθρωπος που σε είχε στην αγκαλιά του και μοιραζόσουν τα πάντα μαζί του, πλέον δεν σε θυμάται καν. Και είναι ακόμη χειρότερο όταν το βλέπεις στα μάτια του. Το καταλαβαίνεις πια, όταν τον συναντάς. Τίποτα στον τρόπο που σε κοιτάζει δεν είναι το ίδιο. Δεν σημαίνεις τίποτα γι' αυτόν. Δεν ψάχνει πια τρόπους να σε αγγίξει, δεν σου μιλάει διαφορετικά από τους άλλους. Είσαι απλά ένα ακόμη άτομο στην παρέα, στο πλήθος. Έχεις πλέον περάσει στο friend zone και είναι τραγικό όταν ακόμη έχεις αισθήματα, όταν έχεις ακόμη την ανάγκη να μοιραστείς πράγματα μαζί του και όχι απλά να πιεις τυχαία ένα καφέ με την παρέα.
Ίσως ο χρόνος καταφέρει να βάλει τις αναμνήσεις σου σε μία τάξη έτσι ώστε να μην πονάς πια. Ίσως καταφέρει να κρατήσεις μόνο τη γλυκιά τους γεύση και όχι την πικρή. Και όλο αυτό το διάστημα θα είναι δύσκολο να σωπάσεις, όμως απ' την άλλη σκέψου: Πώς να περιγράψεις τα αισθήματά σου και την αγάπη σου σε κάποιον που πλέον δεν μπορεί να τα καταλάβει. Που σε βλέπει σαν ξένη; Το πιο πιθανόν να σε περάσει για τρελή...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου