Κυπριακές Παροιμίες...

Απ’ ον εσχι νου έσχι πόδκια..

Είπεν ο γάδαρος του πετεινού κεφάλα!

Ετζίλισεν το στούππωμα τζε ήβρεν την μαϊρισσα!

Εν ο νους σου τζε μια λίρα!

Έβκαλε τζε τα σσινια τζε τα παλουτζια!

Εκλώτσησε τη σύκλα!

 Έκλασε του τίτσιρου!                                           

Που πάεις τίτσιρος μες το β**λοχώρι;!;

Γελά καλλίττερα τζίνος που γελά τελευταίος!

Έχασε τζε τα αβκά τζε τα καλάθκια!

Επήε για μαλλί τζε εστράφειν κουρεμένος!

Όπου Γιαννής τζε μάλαμα!

Απ’ ου  λείπει, λείπει τζι η μοίρα του!

Γυαλίζει το μάτι του!

Ρίβκει αβκά πας τον τοίχο!

Αδκιασερός παπάς θάθκει τζε ζωντανούς!

Απ’ όν απέξω του χορού ξέρει πολλά τραούδκια!

Απ’ ο σχι μούγια μουγιάζεται!

Μεάλο βούκκο φάε, μεάλον λόον μεν πεις!

 












Να ππεσει τ’αβκον που τον κώλο της εν θα σπάσει! (λέγεται για τις κοντές)

Ο’τι αθθυμάτε , σχιέρεται! (για τους ονειροπόλους)

Που σου νέφκω, που πάεις! (για τους σαντανωμένους)

Κάτσε γάρε ψόφα!

Εμείναμε όπως έμεινε ο Χατζημάρκος πέρσι!

Πέψε πελλό τζε λάμνε ταπισσόν του!

Πέρα βρέσχει τζε στην Καραμανιά σχιονίζει!

Παρά να συντυχάνεις, καλλίττερα να κλάνεις!

Στάζει του στόμα του γρουσάφι!

Παπάς που λειτουρκά δκιο εκκλησσιές, της μιας γελά της!

Ηβρες φαϊ, φάε, ήβρες ξύλο φύε.

Είπαν τον πελλό, τζε επέλλανεν.

Τον Μάρτην ξύλα φύλαε, μεν κάψεις τα παλούτζια.

Έππεσεν που το αμμάτι μου

Άλλο μας εδείξαν τζε άλλο μας εμπήξαν

Επιάμεν τον Μύτα! (Ο Μύτας στα παλαιότερα χρόνια ήταν ένας γνωστός κλέφτης που έδρασε στην περιοχή του Τρόοδους. Οι αρχές δεν τον συνέλαβαν ποτέ)

Έγινε καπνός!

Έφαμε αέρα κουπανιστό!

Νηστικό αρκούδι δεν χορέφκει!                                            

Έππεσα που τα σύννεφα!

Απ’ ον ακούει του γονιού παραγωνιάς τζιμάται!

Νομίζεις όπου καπνίζει μαειρέφκουν;

Επήρα τον στην βρύση τζε έστρεψα τον άποτον.

Απ’ ον αντρέπεται ο κόσμος εν δικός του (βλέπε πολιτικούς)

Τζι μούττη της χαμέ να ππέσει εν θα σσίψει να την πιάει (για τους περήφανους)

Δκιο πελλοί πάνω στο ίδιο σσοινί  χορέφκουν;;;

Βάλε κόσσινο! (γι’αυτούς που ντρέπονται)

Ο ψεύτης τζε ο κλέφτης τον πρώτο χρόνο σχαίρουνται!

Εκάμαμεν τα σσίονι!

Το λάδι τζε η αλήθκεια φκένουν πάντα που πάνω!

Αγαπά ο θέος τον κλέφτη, αλλά αγαπά τζε τον νοικοτζίρι!

Έχει αγκάθκια ο κώλος του! (για τους ανήσυχους)

Ακόμα εν τον είδαμεν τζε Γιάννην τον εφκάλαμε!

Έφτασε ο κόμπος στο χτένι!

Πάει ένα βήμα μπροστά τζε δκιο πίσω!

Παίζει το μάτι του!

Τρώει τον η ράσχι του!

Βάλλει που το ένα τζε βκάλλει που το άλλο (αυτί)!

Εν όπως το μέλι! 
E ννα το πεί τζε ο κώλος σου ακόμα λιο! (γι'αυτούς που καυχιούνται)