Πόσο άσχημο το αίσθημα της μοναξιάς. Όχι αυτό που νιώθεις όταν είσαι μόνος κάπου. Αυτό της εγκατάλειψης. Αυτή η μοναξιά που νιώθεις όταν κάποιος σου λείπει λες κι έχεις μόνιμα ένα κόμπο στο λαιμό.
Μου λείπει ο εαυτός σου που μ' αγάπησε αυτές τις λίγες στιγμές που μπόρεσε. Κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και σκουπίζοντας τα δάκρυα από τα μάτια μου προσέχω ξανά τις πρώτες μου ρυτίδες. Αν δεν κατάφερες να μ' αγαπήσεις πραγματικά μέχρι τώρα, αν δεν κατάφερες αποδεχθείς τον ερωτά μας τόσα χρόνια δε θα τα καταφέρεις ποτέ, σκέφτομαι.
Μου λείπει ο τρόπος που αγαπιόμασταν όταν δεν έμπαινε ο κακός εαυτός σου στη μέση. Αυτός που έβλεπε παντού εχθρούς και κινδύνους. Που ήταν γεμάτος οργή και έσταζε πάνω
μου δηλητήριο μέχρι η πληγή να φτάσει στο κόκαλο.
Αυτός που χαλούσε κάθε όμορφη στιγμή στο δευτερόλεπτο και μ' έστηνε στον τοίχο για να με τιμωρήσει για εγκλήματα που δεν είχα διαπράξει ποτέ, που δεν καταλάβαινα.
Αυτός ο εαυτός σου δεν έβλεπε ποτέ εμένα όταν με κοίταζε. Έβλεπε
απλά ένα καλό άνθρωπο που τον αγαπούσε και μπορούσε πάνω του
να εκτονωθεί όσο ήθελε
χωρίς
συνέπειες.Έπρεπε να γλείψω τις πληγές που σου άνοιγαν άλλοι την ίδια ώρα που μαστίγωνες την ψυχή μου με αδιαφορία, σιωπές και προσβολές.
Νιώθω τόσο μόνη κι αβοήθητη όταν μ' αφήνεις το χέρι. Φοβάμαι τόσο πολύ κάθε φορά που παίρνω το ρίσκο γι' ακόμη μία φορά να σταθώ μπροστά σου, να είμαι δίπλα σου γιατί ξέρω ότι μετά θα με χτυπάς αλύπητα. Γιατί να μην είσαι μαζί μου σε αυτό; Σύμμαχός μου; Γιατί να μην είσαι με
το μέρος μου αλλά εναντίον μου; Γιατί να τα βλέπεις όλα τόσο λάθος και καχύποπτα; Πώς θα σκοτώσω αυτό τον κακό σου εαυτό για να μείνουμε επιτέλους μόνοι; Αν η αγάπη μου δε σου απαλύνει την ψυχή, αν δε σου γεμίζει με χαρά και ηρεμία τη ζωή σου, τότε δεν είναι η αγάπη που χρειάζεσαι. Τότε καλύτερα να μη με ξαναδείς για να μην έχεις τίποτα μαζί μου να ρισκάρεις. Μη φοβάσαι. Θα μείνω όσο πιο μακριά γίνεται. Είσαι ελεύθερος
να μην αγαπάς, να μη νοιάζεσαι, να μην είσαι ευτυχισμένος. Δε θα σ' αναγκάσω.
Κανείς δε θα με θέλει ποτέ τόσο. Κανείς δε θα με πληγώσει ποτέ τόσο. Θα νιώθω πάντα μόνη γιατί κανείς δε θα μπορέσει ποτέ ξανά να βρει την ψυχή μου και να τη βάλει τρυφερά στα χέρια του.
Κράτα το δίκιο σου εσύ σφιχτά κι εγώ θα συνεχίσω να κρατάω τη μοναξιά μου μέσα στον κόσμο, μέσα στα χρόνια... χωρίς εσένα.
Πράξια Αρέστη
Μου λείπει ο εαυτός σου που μ' αγάπησε αυτές τις λίγες στιγμές που μπόρεσε. Κοιτάζω το πρόσωπό μου στον καθρέφτη και σκουπίζοντας τα δάκρυα από τα μάτια μου προσέχω ξανά τις πρώτες μου ρυτίδες. Αν δεν κατάφερες να μ' αγαπήσεις πραγματικά μέχρι τώρα, αν δεν κατάφερες αποδεχθείς τον ερωτά μας τόσα χρόνια δε θα τα καταφέρεις ποτέ, σκέφτομαι.
Μου λείπει ο τρόπος που αγαπιόμασταν όταν δεν έμπαινε ο κακός εαυτός σου στη μέση. Αυτός που έβλεπε παντού εχθρούς και κινδύνους. Που ήταν γεμάτος οργή και έσταζε πάνω
μου δηλητήριο μέχρι η πληγή να φτάσει στο κόκαλο.
Αυτός που χαλούσε κάθε όμορφη στιγμή στο δευτερόλεπτο και μ' έστηνε στον τοίχο για να με τιμωρήσει για εγκλήματα που δεν είχα διαπράξει ποτέ, που δεν καταλάβαινα.
Αυτός ο εαυτός σου δεν έβλεπε ποτέ εμένα όταν με κοίταζε. Έβλεπε
απλά ένα καλό άνθρωπο που τον αγαπούσε και μπορούσε πάνω του
να εκτονωθεί όσο ήθελε
χωρίς
συνέπειες.Έπρεπε να γλείψω τις πληγές που σου άνοιγαν άλλοι την ίδια ώρα που μαστίγωνες την ψυχή μου με αδιαφορία, σιωπές και προσβολές.
Νιώθω τόσο μόνη κι αβοήθητη όταν μ' αφήνεις το χέρι. Φοβάμαι τόσο πολύ κάθε φορά που παίρνω το ρίσκο γι' ακόμη μία φορά να σταθώ μπροστά σου, να είμαι δίπλα σου γιατί ξέρω ότι μετά θα με χτυπάς αλύπητα. Γιατί να μην είσαι μαζί μου σε αυτό; Σύμμαχός μου; Γιατί να μην είσαι με
το μέρος μου αλλά εναντίον μου; Γιατί να τα βλέπεις όλα τόσο λάθος και καχύποπτα; Πώς θα σκοτώσω αυτό τον κακό σου εαυτό για να μείνουμε επιτέλους μόνοι; Αν η αγάπη μου δε σου απαλύνει την ψυχή, αν δε σου γεμίζει με χαρά και ηρεμία τη ζωή σου, τότε δεν είναι η αγάπη που χρειάζεσαι. Τότε καλύτερα να μη με ξαναδείς για να μην έχεις τίποτα μαζί μου να ρισκάρεις. Μη φοβάσαι. Θα μείνω όσο πιο μακριά γίνεται. Είσαι ελεύθερος
να μην αγαπάς, να μη νοιάζεσαι, να μην είσαι ευτυχισμένος. Δε θα σ' αναγκάσω.
Κανείς δε θα με θέλει ποτέ τόσο. Κανείς δε θα με πληγώσει ποτέ τόσο. Θα νιώθω πάντα μόνη γιατί κανείς δε θα μπορέσει ποτέ ξανά να βρει την ψυχή μου και να τη βάλει τρυφερά στα χέρια του.
Κράτα το δίκιο σου εσύ σφιχτά κι εγώ θα συνεχίσω να κρατάω τη μοναξιά μου μέσα στον κόσμο, μέσα στα χρόνια... χωρίς εσένα.
Πράξια Αρέστη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου