Παρά τρίχα έρωτας

Τελικά όλα έχουν να κάνουν με το πώς βλέπει κανείς τα πράγματα και πώς αντιμετωπίζει τη ζωή. Παράδειγμα, για τους ρεαλιστές και τους κυνικούς οι ρομαντικοί και θετικοί άνθρωποι είναι χαζοί. Για τους ρομαντικούς οι ρεαλιστές είναι μίζεροι. Για τους θετικούς οι αρνητικοί είναι... κακοί και πάει λέγοντας. Όλα τα γεγονότα ακόμη κι αν είναι γεγονότα ο καθένας από μας μπορεί να τα ερμηνεύσει διαφορετικά γιατί δίνει σημασία υποσεινήδητα σ' αυτα που ο ίδιος θα ήθελε να δει. Όπως τα ζει και όπως τα νιώθει ο καθένας εκείνη τη στιγμή. 

Και μεταφέρω τη διατύπωσή μου στο ερωτικό κομμάτι. Δύο άνθρωποι κάνουν σεξ. Για να κάνουν σεξ σημαίνει αντάλλαξαν κάποια μηνύματα, σημαίνει υπήρχε ένα παρελθόν μικρό ή μεγάλο. Κρατάμε αυτή την περίπτωση κι όχι αυτήν του One night stand. Ο ρεαλιστής ήθελε απλά να πηδήξει. Η ρομαντική ήθελε να ζήσει ένα μεγάλο έρωτα. Ο καθένας στο μυαλό του τα 'χει διαφορετικά μαζεμένα. Γι' αυτόν λίγα μηνύματα αραιά και που, λίγα λογάκια γλυκά και πονηρά για να τη ρίξει δε σημαίνουν κάτι. Παίζει το ίδιο παιχνίδι εξάλλου και με άλλες. Θα είναι απλά ένα πήδημα. Η ρομαντική περιμένει αυτό το ένα μήνυμα. Το ένα θα το ανταποδώσει με δύο. Αρχίζει και νιώθει. Παίρνει κάθε λεξη που της λέει τοις μετρητοίς. Κάθε τους συνομίλια και συνάντηση είναι γι' αυτήν σημαντική. Αυτός ξεχνάει το επόμενο λεπτό. Αυτή τον προσέχει, τον νοιάζεται, τον πεθυμά. Προσέχει πάνω του το καθετί. Υποψιάζεται ότι αυτός θα την πληγώσει γιατί στα μάτια της είναι ένας κυνικός μαλάκας, όμως είναι τόσο αθεράπευτα ρομαντική που πιστεύει ότι στην πορεία αυτός θα νιώσει το ίδιο. Πιστεύει ότι θα βάλει στο μαύρο της ψυχής του λίγο χρώμα. Αυτό που δεν ξέρει είναι τον τρόπο να το κάνει και δεν έχει ούτε τα όπλα για να σκίσει το μυαλό του να μπει μέσα και να του αποδείξει ότι μαζί της θα είναι καλά. Ότι είναι κάτι παραπάνω από ένα κρεβάτι. 

Κι έτσι οι δύο κόσμοι συγκρούονται. Η ρομαντική πιάνει το καθετί ακόμή και τους τσακωμούς ως σημάδι πώς ίσως κάπου μέσα του την αγαπάει. Αυτός θέλει την ησυχία του και αν προκύψει και κανένα πήδημα δε θα πει όχι. Κάποια στιγμή η ρομαντική δεν είναι σέξι. Δεν είναι μοιραία, δεν είναι το γλυκό στο επάνω ράφι που δεν μπορούσε να 'χει. Κατάκτησε, ρήμαξε ώρα για τον ρεαλιστή να φύγει. Υπάρχουν εξάλλου κι άλλες επιλογές, φρέσκες, έτοιμες απλα να δοθούν για μια σαρκική απόλαυση και μετα να χαθούν. Αυτό ήθελε. Τη βαρεθηκε. Η ρομαντική βαρέθηκε επίσης, όμως οι ρομαντικοί πιστεύουν στον έρωτα και την αγάπη και όσο κι αν γκρινιάζουν δεν τον εγκαταλείπουν ποτέ πρώτοι. 

Ένιωθε τόσο μόνη τοσο χρησιμοποιημένη, τόσο γελασμένη και τόσο αδύναμη. Σκεφτόταν πώς γίνεται να ήταν όλα ένα ψέμα. Πώς γίνεται να μην υπήρχε ποτε ο έρωτας που πίστεψε ότι έζησε. Ένας αντισυμβατικός έρωτας που την έκανε να ξεπεράσει τα ασφαλή της όρια, να σπάσει τους ηθικούς φραγμούς. που την έβγαλε εκτός εαυτού και κατά βάθος αυτό της άρεσε. Σκεφτόταν το κάθε του άγγιγμα, την κάθε του λέξη, το κάθε του φιλί. Γι' αυτόν όλα αυτά δεν σήμαιναν τίποτα. Ήταν λεπτομέρειες που δεν είχαν καμία βαρύτητα γι' αυτόν, ούτε τις θυμόταν. 

Η ιστορία τους για τη ρομαντική κράτησε χρόνια. Κάθε φορά που έλεγε θα προχωρήσει, τσουπ ο ρεαλιστής με κάποιο τροπο έκανε comeback για ακόμη ένα γύρο. Για το ρεαλιστή οι συναντήσεις τους ήταν απλά κάτι που τύγχαινε μέσα στο χρόνο περιστασιακά όταν βόλευε. Δεν επηρέαζε τη ζωή του σε κάτι. Αυτός τελικά έκοψε κάθε επαφή γιατί πλέον δεν έπαιρνε αυτό που ήθελε και η ρομαντική είχε κατανήσει σκέτος μπελάς. Αυτή τρελάθηκε γιατί κατάλαβε ότι τον έχασε όμως είχε ξεπερασει προ πολλού τα όρια της και όταν χάνει κάποιος τον εαυτό του για να μην χάσει τον άλλο, χάνει και τα λογικά του.

Ο καιρός πέρασε. Η ρομαντική συμβιβάστηκε και παντρεύτηκε και ο ρεαλιστής τελικά ερωτεύτηκε. Και οι δύο με άλλα πρόσωπα. 

Ποιος φταίει;  

Μήπως τελικά έχουν όλα να κάνουν με το πόσο συναισθηματικά διαθέσιμος είναι κάποιος κάποια χρονική περίοδο; Μήπως ξεκινούν όλα από τον χαρακτήρα μας και από το περιβάλλον που ζούμε; Μήπως είναι απλά θέμα τύχης και μοίρας;

Στην ίδισ ιστορία η ρομαντική έζησε ένα μεγάλο έρωτα που έληξε άδοξα κι ο ρεαλιστής είχε ακόμη μια καβάτζα και μάλιστα από τις δύσκολες που επιτέλους κατάφερε να ξεφορτωθεί... 

Δύο άνθρωποι, ίδια γεγονότα, δύο διαφορετικές ιστοριές.

Πράξια Αρεστη