Μεγαλώνοντας έπρεπε να βρω τρόπους να αμύνομαι από τους ανθρώπους. Μεγαλώνοντας έπρεπε να βρω τρόπους ν' αμύνομαι από σένα γιατί είμαι πολύ αδύναμη να τρέξω μακριά από το πεδίο της μάχης για να κρυφτώ από τα τόξα σου μια και καλή.
Έπρεπε να βρω τα κατάλληλα ανθεκτικά υλικά για να φτιάξω μία αόρατη ασπίδα που θα με προστάτευε από τον κόσμο. Γιατί δεν ήξερα ν' αμύνομαι. Δεν ήξερα να λέω "όχι" σε ό,τι με χαλάει και να σκοτώνω ό,τι με πληγώνει. Ήξερα μόνο να κοιτάω τη δουλειά μου, ν' αγαπάω τους ανθρώπους, τη φύση και τα ζώα γιατί αυτό πίστευα ότι είναι η ουσία του να είσαι άνθρωπος και στον έρωτα ήξερα να είμαι χύμα. Να τα δίνω όλα κι ας έχανα στο τέλος. Αγνοούσα αυτούς που με πλήγωναν σχεδόν σα να μην υπήρχαν ποτέ αλλά από την άλλη δε δεμόνουν ιδιαίτερα γιατί μου άρεσε ναι μεν η καλή παρέα αλλά μου άρεσε και η μοναχικότητα. Μου άρεσε να περνάω χρόνο μόνη μου με τις λέξεις χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο παρά μόνο το πώς θα διατυπώσω την επόμενή μου πρόταση. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να περάσω στην αντεπίθεση ούτε καν στην άμυνα. Γιατί κάποια πράγματα με πείραζαν όμως μόνο για λίγο, μόνο επιφανειακά.
Μέχρι που ήρθες. Μέχρι που ήρθες και κάθε λέξη σου με έκοβε σαν μαχαίρι. Κάθε σου φυγή με άφηνε απαρηγόρητη, κάθε σου επιστροφή με πετούσε στα σύννεφα, μέχρι πάλι να με ρίξει ξανά η επόμενή σου φυγή, η επόμενη σου απόρριψη. Κι έτσι είπα ότι πρέπει να φτιάξω επιτέλους μια ασπίδα. Πρέπει να φυλάγομαι και να μάθω να υποχωρώ όταν τα πυρά είναι πολύ δυνατά. ΄
Λοιπόν, δε με νοιάζει πια που σκοτώνεις τον έρωτα. Η ασπίδα μου είναι φτιαγμένη από μία μίξη αναισθησίας, αδιαφορίας και σκασίλας. Μπορείς να πας και να έλθεις όποτε θες. Από μένα είναι σε όλα ΟΚ. Κι αν λίγο κλάψω, εύκολα θα το ξεπεράσω γιατί έχω τη μαγική μου ασπίδα. Με αυτήν σου δίνω μία στο κεφάλι και εξαφανίζεσαι από το μυαλό μου.
Δεν περιμένω πια να με λυπηθείς, δεν περιμένω ότι θα φερθείς αλλιώς. Δεν περιμένω τίποτα από σένα. Τα ξέρω όλα, τα έμαθα. Κι εχω γίνει ίδια με σένα. Αδιαφορώ. Αν θες να μείνεις καλώς. Αν θες να φύγεις πάλι καλώς. Σε πολεμώ με τα ίδια όπλα. Κρατώ τα αισθήματά μου για μένα μέχρι να έλθει η μέρα που θα τα αξίζεις. Αν έλθει ποτέ αυτή η μέρα. Αλλιώς θα βρουν ίσως μια μέρα διαφορετικό παραλήπτη. Κι αν δεν βρουν δεν πειράζει. Προτιμώ να μην τα χαραμίζω, προτιμώ να μη δίνω χωρίς να παίρνω. Δεν είμαι άγιος, ούτε θεός. Δεν ήλθα για να σώσω κανέναν και δεν έχω άλλο χρόνο να χάσω.
Δε θέλω πια να σπάσω τις άμυνές σου. Αντίθετα έχω χτίσει τα δικά μου τείχη και θα τα ρίξω μόνο όταν εσύ πρώτος ρίξεις τα δικά σου.
Έπρεπε να βρω τα κατάλληλα ανθεκτικά υλικά για να φτιάξω μία αόρατη ασπίδα που θα με προστάτευε από τον κόσμο. Γιατί δεν ήξερα ν' αμύνομαι. Δεν ήξερα να λέω "όχι" σε ό,τι με χαλάει και να σκοτώνω ό,τι με πληγώνει. Ήξερα μόνο να κοιτάω τη δουλειά μου, ν' αγαπάω τους ανθρώπους, τη φύση και τα ζώα γιατί αυτό πίστευα ότι είναι η ουσία του να είσαι άνθρωπος και στον έρωτα ήξερα να είμαι χύμα. Να τα δίνω όλα κι ας έχανα στο τέλος. Αγνοούσα αυτούς που με πλήγωναν σχεδόν σα να μην υπήρχαν ποτέ αλλά από την άλλη δε δεμόνουν ιδιαίτερα γιατί μου άρεσε ναι μεν η καλή παρέα αλλά μου άρεσε και η μοναχικότητα. Μου άρεσε να περνάω χρόνο μόνη μου με τις λέξεις χωρίς να σκέφτομαι τίποτα άλλο παρά μόνο το πώς θα διατυπώσω την επόμενή μου πρόταση. Δεν είχα σκεφτεί ποτέ να περάσω στην αντεπίθεση ούτε καν στην άμυνα. Γιατί κάποια πράγματα με πείραζαν όμως μόνο για λίγο, μόνο επιφανειακά.
Μέχρι που ήρθες. Μέχρι που ήρθες και κάθε λέξη σου με έκοβε σαν μαχαίρι. Κάθε σου φυγή με άφηνε απαρηγόρητη, κάθε σου επιστροφή με πετούσε στα σύννεφα, μέχρι πάλι να με ρίξει ξανά η επόμενή σου φυγή, η επόμενη σου απόρριψη. Κι έτσι είπα ότι πρέπει να φτιάξω επιτέλους μια ασπίδα. Πρέπει να φυλάγομαι και να μάθω να υποχωρώ όταν τα πυρά είναι πολύ δυνατά. ΄
Λοιπόν, δε με νοιάζει πια που σκοτώνεις τον έρωτα. Η ασπίδα μου είναι φτιαγμένη από μία μίξη αναισθησίας, αδιαφορίας και σκασίλας. Μπορείς να πας και να έλθεις όποτε θες. Από μένα είναι σε όλα ΟΚ. Κι αν λίγο κλάψω, εύκολα θα το ξεπεράσω γιατί έχω τη μαγική μου ασπίδα. Με αυτήν σου δίνω μία στο κεφάλι και εξαφανίζεσαι από το μυαλό μου.
Δεν περιμένω πια να με λυπηθείς, δεν περιμένω ότι θα φερθείς αλλιώς. Δεν περιμένω τίποτα από σένα. Τα ξέρω όλα, τα έμαθα. Κι εχω γίνει ίδια με σένα. Αδιαφορώ. Αν θες να μείνεις καλώς. Αν θες να φύγεις πάλι καλώς. Σε πολεμώ με τα ίδια όπλα. Κρατώ τα αισθήματά μου για μένα μέχρι να έλθει η μέρα που θα τα αξίζεις. Αν έλθει ποτέ αυτή η μέρα. Αλλιώς θα βρουν ίσως μια μέρα διαφορετικό παραλήπτη. Κι αν δεν βρουν δεν πειράζει. Προτιμώ να μην τα χαραμίζω, προτιμώ να μη δίνω χωρίς να παίρνω. Δεν είμαι άγιος, ούτε θεός. Δεν ήλθα για να σώσω κανέναν και δεν έχω άλλο χρόνο να χάσω.
Δε θέλω πια να σπάσω τις άμυνές σου. Αντίθετα έχω χτίσει τα δικά μου τείχη και θα τα ρίξω μόνο όταν εσύ πρώτος ρίξεις τα δικά σου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου