Ήθελα έναν έρωτα ζεστό σαν καλοριφέρ που το παίρνεις αγκαλιά και θερμαίνει αναζωογονητικά όλο το σώμα και το αίμα σου. Ήθελα έναν έρωτα όπως αυτόν που έβλεπα στις αμερικάνικες ταινίες και έναν άνδρα τόσο δικό μου, που να μη χωρούσε καμία αμφιβολία στο ευαίσθητο μυαλό μου ότι είναι γεμάτος μόνο από μένα.
Κι όλα αυτά τα ήθελα πριν σε γνωρίσω. Πριν γνωρίσω τον εαυτό μου και τη ζωή. Προτού καταρρίψω όλα τα στερεότυπα και γκρεμίσω τα τόσο ασφαλή όρια που παλούκωσα γύρω μου. Γιατί όταν νιώθουμε, όταν ερωτευόμαστε πραγματικά, οι προσωπικοί μας κανόνες παύουν αυτόματα να ισχύουν. Τα δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα, η λογική χαλάει και αν δεν αφήσουμε το αίσθημα να μας παρασύρει δεν το ζούμε ποτέ πραγματικά.
Τώρα πια δε θέλω τίποτα από όλα αυτά. Δε με νοιάζει τι δουλειά κάνεις, πότε έρχεσαι και πότε φεύγεις, πότε παίρνεις τηλέφωνο και πότε απαντάς στα μηνύματά μου. Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε το θες. Μπορείς να μ' αγαπήσεις ελεύθερα κι έτσι θα σ' αγαπήσω κι εγώ. Κι αν θες το "τώρα" να γίνει "πάντα" δε θέλω να το ξέρω. Τα μεγάλα λόγια κι οι υποσχέσεις δε μας αφορούν. Ας ζήσουμε μόνο το τώρα. Τώρα είσαι εδώ. Ας αφήσουμε τη ζωή να 'ρθει σε μας αντί να τρέχουμε εμείς ξοπίσω της για να τη βάλουμε τάξη.
Θέλω εσένα κι ας μη μου υπόσχεσαι ένα δωμάτιο ζεστό μακριά απ' το κρύο. Κι ας ξέρω ότι δε θα μείνεις για πολύ κι ας μην ξέρω πότε θα ξαναρθείς. Γιατί δε θέλω τίποτα από σένα. Δε σε "χρησιμοποιώ" για να κτίσω το μέλλον μου όπως το ονειρεύτηκα. Πλέον, ονειρεύομαι μόνο την επόμενη στιγμή μαζί σου.
Θέλω έναν έρωτα σαν το δικό σου, άστατο σαν τις εποχές και απρόβλεπτο σαν τον καιρό. Θέλω τον έρωτά σου κι ας είσαι χιονάνθρωπος. Όσο πιο σφιχτά σ' αγκαλιάζω τόσο πιο γρήγορα λιώνεις και γλιστράς μέσα απ' τα χέρια μου. Όσες στιγμές κι αν έχουμε ζήσει, θέλω αυτός ο χειμώνας να κρατήσει λίγο ακόμα για να μη σε δω να λιώνεις στον πρώτο ήλιο που θα φανεί. Κι όσο ξέρω ότι αυτός ο χειμώνας θα τελειώσει τόσο πιο πολύ σε θέλω. Γιατί το καλοκαίρι ο δικός μας έρωτας θα πεθάνει. Όταν οι άλλοι έρωτες θα γεννιούνται εγώ θα σε βλέπω να λιώνεις και να χάνεσαι.
Σ' αγαπώ κι ας μην είσαι πρίγκιπας, κι ας μην είσαι τέλειος κι ας μην ξέρεις τον έρωτα όπως τον ξέρω εγώ. Σ' αγαπώ γιατί μ' αγαπάς με το δικό σου τρόπο κι αυτός ο τρόπος με ζεσταίνει περισσότερο από κάθε άλλον.
Σ' αγαπώ κι ας είσαι χιονάνθρωπος... ο δικός μου χιονάνθρωπος.
Πράξια Αρέστη
Κι όλα αυτά τα ήθελα πριν σε γνωρίσω. Πριν γνωρίσω τον εαυτό μου και τη ζωή. Προτού καταρρίψω όλα τα στερεότυπα και γκρεμίσω τα τόσο ασφαλή όρια που παλούκωσα γύρω μου. Γιατί όταν νιώθουμε, όταν ερωτευόμαστε πραγματικά, οι προσωπικοί μας κανόνες παύουν αυτόματα να ισχύουν. Τα δεδομένα δεν είναι πια δεδομένα, η λογική χαλάει και αν δεν αφήσουμε το αίσθημα να μας παρασύρει δεν το ζούμε ποτέ πραγματικά.
Τώρα πια δε θέλω τίποτα από όλα αυτά. Δε με νοιάζει τι δουλειά κάνεις, πότε έρχεσαι και πότε φεύγεις, πότε παίρνεις τηλέφωνο και πότε απαντάς στα μηνύματά μου. Μπορείς να έρχεσαι και να φεύγεις όποτε το θες. Μπορείς να μ' αγαπήσεις ελεύθερα κι έτσι θα σ' αγαπήσω κι εγώ. Κι αν θες το "τώρα" να γίνει "πάντα" δε θέλω να το ξέρω. Τα μεγάλα λόγια κι οι υποσχέσεις δε μας αφορούν. Ας ζήσουμε μόνο το τώρα. Τώρα είσαι εδώ. Ας αφήσουμε τη ζωή να 'ρθει σε μας αντί να τρέχουμε εμείς ξοπίσω της για να τη βάλουμε τάξη.
Θέλω εσένα κι ας μη μου υπόσχεσαι ένα δωμάτιο ζεστό μακριά απ' το κρύο. Κι ας ξέρω ότι δε θα μείνεις για πολύ κι ας μην ξέρω πότε θα ξαναρθείς. Γιατί δε θέλω τίποτα από σένα. Δε σε "χρησιμοποιώ" για να κτίσω το μέλλον μου όπως το ονειρεύτηκα. Πλέον, ονειρεύομαι μόνο την επόμενη στιγμή μαζί σου.
Θέλω έναν έρωτα σαν το δικό σου, άστατο σαν τις εποχές και απρόβλεπτο σαν τον καιρό. Θέλω τον έρωτά σου κι ας είσαι χιονάνθρωπος. Όσο πιο σφιχτά σ' αγκαλιάζω τόσο πιο γρήγορα λιώνεις και γλιστράς μέσα απ' τα χέρια μου. Όσες στιγμές κι αν έχουμε ζήσει, θέλω αυτός ο χειμώνας να κρατήσει λίγο ακόμα για να μη σε δω να λιώνεις στον πρώτο ήλιο που θα φανεί. Κι όσο ξέρω ότι αυτός ο χειμώνας θα τελειώσει τόσο πιο πολύ σε θέλω. Γιατί το καλοκαίρι ο δικός μας έρωτας θα πεθάνει. Όταν οι άλλοι έρωτες θα γεννιούνται εγώ θα σε βλέπω να λιώνεις και να χάνεσαι.
Σ' αγαπώ κι ας μην είσαι πρίγκιπας, κι ας μην είσαι τέλειος κι ας μην ξέρεις τον έρωτα όπως τον ξέρω εγώ. Σ' αγαπώ γιατί μ' αγαπάς με το δικό σου τρόπο κι αυτός ο τρόπος με ζεσταίνει περισσότερο από κάθε άλλον.
Σ' αγαπώ κι ας είσαι χιονάνθρωπος... ο δικός μου χιονάνθρωπος.
Πράξια Αρέστη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου