Σαν χειμερινός ήλιος που παλεύει να βγει μέσα από τα μαύρα σύννεφα για να φωτίσει τον κόσμο, έμοιαζε η αγάπη μου για σένα. Μία αγάπη ένας συνεχής αγώνας για αποδοχή. Ένας συνεχής αγώνας να με καταλάβεις, να περάσεις μαζί μου καλά χωρίς να υποψιάζεσαι το καθετί, να χαλαρώσεις και να αφεθείς.
Και γιατί να παλεύω να με αποδεχτείς ενώ εγώ είχα αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο σκοτεινές και αποκρουστικές πλευρές σου; Γιατί να μειώνω τον εαυτό μου όταν αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που εσύ μου δίνεις; Γιατί να δέχομαι να με μειώνεις όταν μπορώ να έχω κάποιον που θαυμάζει την τρέλα μου, τα παιχνίδια μου, την γκρίνια μου και βάζει τα χέρια του παντού στο σώμα μου απαλά τα βραδιά όταν κοιμάμαι;
Σε θέλω. Σε αγάπησα πολύ κι ακόμη σ' αγαπώ, όμως, είναι καιρός ν' αγαπήσω πιο πολύ τον εαυτό μου και να δώσω σημασία σ' ανθρώπους που θέλουν να με βλέπουν ευτυχισμένη, αντί να μου κόβουν τα φτερά. Με τον καιρό θα μου περάσεις. Δύσκολα αλλά θα μου περάσεις. Κι αν δε με θες μία δε σε θέλω δέκα. Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις λέμε ευτυχώς που υπάρχει ο εγωισμός και η περηφάνια για να γίνονται κινητήριες δυνάμεις για να μη χαραμίζουμε τον εαυτό μας με λάθος άτομα.
Γιατί εγώ ήθελα ν' απολαύσουμε αυτό που είχαμε. Γιατί αυτό που είχαμε ήταν η απόλυτη ελευθερία του να ερωτεύεσαι κάποιον χωρίς δεσμεύσεις και καθωσπρεπισμούς. Γιατί μπορούσαμε να μοιραστούμε τα πάντα, να φτάνουμε στα άκρα, ν' αποκαλύπτουουμε τους πιο κρυφούς μας πόθους χωρίς φόβο και χωρίς τη βαρεμάρα της ρουτίνας. Όμως, εσύ επέλεξες να κρατάς για σένα τα πιο πολλά και να παίζεις μαζί μου μόνο για όσο σε βολεύε. Επέλεξες να γεμίζεις το μυαλό σου με αγκάθια που γέμισαν τρύπες την αγάπη σου για μένα, μέχρι που ξεφούσκωσε εντελώς.
Γιατί έγω ήθελα όλο σου το "είναι" όπως ακριβώς σε άφηνα να πάρεις όλο μου το "είναι". Όμως, ποτέ δεν έπαιξες σε ίσους όρους, ποτέ δεν άνοιξες μπροστά μου όλα σου τα χαρτιά.
Πάρε, λοιπόν, τις προσβολές σου και φύγε από τη ζωή μου. Κι άσε με να κλαίω για όλα αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει, όμως, δεν άφησες ποτέ να ολοκληρωθούν. Πάρε τα αναπάντητα μηνύματά σου και τον χρόνο που δεν είχες για μένα, όλες τις φορές που με χρειάστηκες και μετά με πέταξες και βάλε τα εκεί που βρίσκεται και ο εγωισμός σου...
Γιατί κατάλαβα ότι αυτό που αγάπησα σε σένα δεν υπήρξε ποτέ!
Και γιατί να παλεύω να με αποδεχτείς ενώ εγώ είχα αγκαλιάσει ακόμη και τις πιο σκοτεινές και αποκρουστικές πλευρές σου; Γιατί να μειώνω τον εαυτό μου όταν αξίζει κάτι καλύτερο από αυτό που εσύ μου δίνεις; Γιατί να δέχομαι να με μειώνεις όταν μπορώ να έχω κάποιον που θαυμάζει την τρέλα μου, τα παιχνίδια μου, την γκρίνια μου και βάζει τα χέρια του παντού στο σώμα μου απαλά τα βραδιά όταν κοιμάμαι;
Σε θέλω. Σε αγάπησα πολύ κι ακόμη σ' αγαπώ, όμως, είναι καιρός ν' αγαπήσω πιο πολύ τον εαυτό μου και να δώσω σημασία σ' ανθρώπους που θέλουν να με βλέπουν ευτυχισμένη, αντί να μου κόβουν τα φτερά. Με τον καιρό θα μου περάσεις. Δύσκολα αλλά θα μου περάσεις. Κι αν δε με θες μία δε σε θέλω δέκα. Σε κάτι τέτοιες καταστάσεις λέμε ευτυχώς που υπάρχει ο εγωισμός και η περηφάνια για να γίνονται κινητήριες δυνάμεις για να μη χαραμίζουμε τον εαυτό μας με λάθος άτομα.
Γιατί εγώ ήθελα ν' απολαύσουμε αυτό που είχαμε. Γιατί αυτό που είχαμε ήταν η απόλυτη ελευθερία του να ερωτεύεσαι κάποιον χωρίς δεσμεύσεις και καθωσπρεπισμούς. Γιατί μπορούσαμε να μοιραστούμε τα πάντα, να φτάνουμε στα άκρα, ν' αποκαλύπτουουμε τους πιο κρυφούς μας πόθους χωρίς φόβο και χωρίς τη βαρεμάρα της ρουτίνας. Όμως, εσύ επέλεξες να κρατάς για σένα τα πιο πολλά και να παίζεις μαζί μου μόνο για όσο σε βολεύε. Επέλεξες να γεμίζεις το μυαλό σου με αγκάθια που γέμισαν τρύπες την αγάπη σου για μένα, μέχρι που ξεφούσκωσε εντελώς.
Γιατί έγω ήθελα όλο σου το "είναι" όπως ακριβώς σε άφηνα να πάρεις όλο μου το "είναι". Όμως, ποτέ δεν έπαιξες σε ίσους όρους, ποτέ δεν άνοιξες μπροστά μου όλα σου τα χαρτιά.
Πάρε, λοιπόν, τις προσβολές σου και φύγε από τη ζωή μου. Κι άσε με να κλαίω για όλα αυτά που θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει, όμως, δεν άφησες ποτέ να ολοκληρωθούν. Πάρε τα αναπάντητα μηνύματά σου και τον χρόνο που δεν είχες για μένα, όλες τις φορές που με χρειάστηκες και μετά με πέταξες και βάλε τα εκεί που βρίσκεται και ο εγωισμός σου...
Γιατί κατάλαβα ότι αυτό που αγάπησα σε σένα δεν υπήρξε ποτέ!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου