Αντίλαλος

Το όνομά σου, ηχητική επανάληψη. 

Το όνομά σου, πρόσκρουση σε ψηλά βουνά εγωισμού που στέκουν αγέροχα μέσα στα χρόνια και με φυλακίζουν σε μέρος κρύο και σκοτεινό. 

Λες κι αντιλέγω. Για να σε κερδίσω με λέξεις και προτάσεις που συνδέω γρήγορα και άτσαλα, μήπως και προλάβω ακόμα μία φυγή σου.

Ξαφνικά είμαι μόνη. Έφυγες κι έβαλες παντού φραγμούς. Η φωνή σου σβησμένη, ο θυμός σου με σκεπάζει σαν γκρίζος ουρανός και η απουσία σου στον αέρα βουίζει στ' αυτιά μου. Φωνάζω να μ' ακούσεις μ' ακούω μόνο τη φωνή μου να επιστρέφει τρεμάμενη και χαμένη. 

Αντίλαλος.

Έλα να διασταυρώσουμε τα ξίφη μας ακόμη μια φορά κι ας με λαβώσεις. Πες κάτι κι ας είναι και βρισιά. Μόνο μίλα. Τόσα γιατί στέκουν γύρω μου αμίλητα και δε λένε να ξεκουμπήσουν, μέχρι να γυρίσεις. 

Αντίλαλος. Φωνάζω τ' όνομά σου. Είναι ο μόνος τρόπος για να το ακούω ξανά και ξανά χωρίς να χρειαστεί να βγάζω μιλιά. Δεν ξέρω που είμαι. Μα εδώ είναι καλά.  

Πράξια Αρέστη