Μένεις Εκεί

Χαμένη μες σε μέρες θλίψης, πίσω από τα σημεία στίξης. Σου αφήνω χώρο στα
τραγούδια να κοιμάσαι, σε βρίσκω εκεί, αφού δεν ξέρω πια που να’σαι. Σε
νιώθω πάντα να μετράς και να ζυγίζεις, κάνεις τη σούμα σου και επιλογές
ξορκίζεις και είσαι εκεί, μένεις εκεί...

Aπ’ την αδράνεια, στην επιφάνεια. Κι ας μην έχεις βλέμμα να σου δώσει δίχως λόγια, έτσι κι αλλιώς δεν το κατάλαβες ποτέ, μα έλα που τώρα, που λιγάκι μεγαλώνεις, το λαχτάρησες. 

Μουδιάζει ο έρωτας και τρέχουν τα ρολόγια, μα εσύ στο αέναο κενό ποντάρισες και είσαι εκεί, μένεις εκεί... Στα τόσα όνειρα που άφησες να σβήσουν και στα φιλιά που δεν επέτρεψες να ζήσουν,
μένεις και εκεί! 

Πρώτα η υγεία, μετά η τύχη κι αν βρεθεί μετά η αγάπη, στης
λογικής το φορτωμένο σου ντουλάπι, και να που ακόμα δεν αφήνεις τους
ανθρώπους να σε μάθουνε, γιατί όσοι ξέρουνε, μπορεί πολλά να πάθουνε και να
σου κάνουν αλλά τόσα. Είναι μοιραίο και πληγή βαθιά να λες «δεν είμαι
τίποτα σπουδαίο» και είσαι εκεί, μένεις εκεί... 

Και είμαι κι εγώ που έχω δει και τις σκιές και το χτικιό σου και σ’αγαπώ σαν να’μαι εγώ ο άνθρωπός σου, και σ αγαπώ χωρίς να μου πουλάς τον εαυτό σου, σε συγχωρώ για όσα δεν κάνεις και όσα χρίστηκες κι ανησυχώ μήπως σε όλα όσα μισείς πήγες και κλείστηκες. Άκουω ακόμα των ματιών σου την παλίρροια κι ας σου χρειάζονται της νίκης τα κολλύρια, να βεβαιώσουν ότι είδες τα σωστά κι ας νιώθεις άδεια σ’ όσα κλείστηκες μπροστά. 

Εσύ μωρό μου την αγάπη την φοβήθηκες, στην
παραλίγο λογική σου όλα τ’αρνήθηκες, τώρα η ανάγκη σου αργοσβήνει στους κανόνες και ένα παιδί φέρνει στην άνοιξη χειμώνες. 

Και είμαι κι εγώ μέσα σε όλα όσα με άφησες να πάθω, μες στα τραγούδια σου θυμίζω πως δε θα 'ρθω κι ας μην υπήρξα ίσως πιο πολλά σημαίνω, από ένα μέλλον μες στο ψέμα πουλημένο.

 Γιώργος Σαμπάνης, www.georgesabanis.com