Μέρες ατέλειωτες

Κι μέρες περνούν σαν αναγκαίο κακό. Γραμμούλες χαράζω πάνω στο κάθε ανούσιο αριθμό περνά κι ας κρύβει μέσα του μια κρυμμένη ανάμνηση.

Κι αναρωτιέμαι αλήθεια για πόσους ανθρώπους σ ’αυτή τη Γη, αυτοί οι μικροί ανούσιοι αριθμοί, κρύβουν τη χαρά τους ή την πίκρα που τους σημάδεψε.

Γενέθλια. Επέτειοι γνωριμίας, επέτειοι χωρισμοί. Αντίστροφες μετρήσεις από φυγές κι αναμονές.

Απλοί αριθμοί που σηματοδοτούν την αρχή και το τέλος μιας επιθυμίας.

Μέρες απλές, ωμές, μικρές κι ατέλειωτες.

Σημάδια που αφήνουμε μέσα μας για να ξυπνούν μια φορά το χρόνο. Για μια ακόμη φορά. 

Σαν να είναι η μέρα που επιτρέπουμε σε μας, να νιώσει ξανά ότι τις υπόλοιπες μέρες το μυαλό επιβάλλει μια ηθελημένη αμνησία.

Χριστιάνα Παν.