Γύρνα

Γύρνα και κάλυψε το σώμα αυτό που πονά. 

 Πέρασε τα χέρια σου απάνω στις πληγές που αιμορραγούν. 

 Πίεσε τις καλά, να σταματήσουν να αιμορραγούν, να μη βλέπω πια αίμα τριγύρω. 

 ‘

Έλα και πάρε με μακριά από δω. 

Λίγο ακόμα για να μην είναι αργά. 

 Λίγο ακόμα πριν παραδοθώ σαυτό το τέρας που με παίρνει αγκαλιά στα σκοτάδια. 

 Γύρνα. 

Γύρνα και σπάσε τη μοναξιά σε χίλια-δυο κομμάτια. 

 Βγάλε τη μάσκα που έγινε ένα με μένα. 

 Για ακόμα μια τελευταία φορά, για μια ακόμα φορά, γύρνα.

Χριστιάνα Παν.