Απόψε

Απόψε το βράδυ να ξέρεις, αυτό το "μαζί" μας σπαράζει.

Απόψε το βράδυ να ξέρεις πως στάζει στιγμές.

Κι είναι κι αυτή η μοναξιά σαν γροθιά στη καρδιά μου, που ψάχνω ακόμα σε κάθε γωνιά να σε βρω.

Κοιτάω εκεί, στους άδειους πια δρόμους, στους ξένους για μας διαδρόμους, μα δεν είσαι εκεί.

Και τρέχω σ'αγκάθινες στράτες με πόδια γυμνά.

Τρέχω γυμνή σε πύρινα σπίτια κι ας γίνονται στάχτες τα χέρια που τόσο σφιχτά σε κρατήσαν.

Γυμνή. Μόνη. Καμένη.

Μα αν είναι να'ρθεις, αν μπορούσες αλήθεια να'ρθείς, κάθε μου στάχτη θα΄ρχοταν και πάλι σε μένα.

Κάθε πληγή θα γινότανε σάρκα ξανά. Κάθε μου δάκρυ θα γινόταν και πάλι χαρά.

Αν ήταν μονάχα να'ρθεις.

 Χριστιάνα Παν.