Μνήμες

Ξέρεις σε σκέφτομαι. Κι απόψε σε σκέφτομαι. Και κάθε βραδιά που περνά θα σε σκέφτομαι. 

Δεν ξέχασα ακόμα. Δεν θέλω. Ας μείνει για πάντα αυτή η μνήμη πλανεμένη. Ας μείνει για πάντα σκουριασμένη. Δεν ξέχασα. 

Και έμαθα πως σ´αυτή τη ζωή το μεγαλύτερο αύριο είναι μονάχα το τώρα.

Είναι μονάχα αυτές οι θολωμένες πια μνήμες.

Είναι αυτά που ακόμα ζητούν και φωνάζουν μονάχα εσένα. 

Φοβάμαι.

Για πρώτη φορά να ξέρεις φοβάμαι.

Που μέρες και μήνες περνούν. Που αλλάζουν τριγύρω τα πάντα μακριά σου.

Φοβάμαι.

Γιατί μου έχει μονάχα απομείνει αυτή η καρδιά που μακριά σου, θα μένει για πάντα αδειανή.

Χριστιάνα Παν.