Τα ξέχασες όλα. Όλα όσα ζήσαμε και όλα όσα έκανες για να με φέρεις κοντά σου. Έκανες, όμως, περισσότερα για να με διώξεις. Ξέχασες όσα νιώσαμε, όσα έκανες κι έκανα για σένα.
Ξέχασες ακόμη και τη μέρα των γενεθλίων μου. Κάθε χρόνο έκλεβες πάντα λίγο χρόνο για να μου ευχηθείς. Ας είναι και δυο λέξεις. Θυμάμαι μια φορά μου είχες πει "να σ' αντέχω". Και ήταν όντως ό,τι πιο δύσκολο θα έπρεπε να κάνω στη ζωή μου. Ήταν όλα τόσο δύσκολα μαζί σου, όμως, έβγαιναν όλα από μέσα μου τόσο εύκολα όταν ήμασταν κοντά. Ίσως γι' αυτό δεν ήθελα να σε χάσω, γι' αυτά που ένιωθα όταν σε είχα δίπλα μου. Ήταν πιο δυνατά από τον πόνο που ένιωθα όταν ήσουν μακριά μου.
Λοιπόν, έφτσαν και φέτος τα γενέθλιά μου. Πήρα εκατοντάδες ευχές, μίλησα με φίλους που είχα καιρό να μιλήσω και είχα τα αγαπημένα μου πρόσωπα δίπλα μου. Δεν κάνω πλέον πάρτυ στα γενέθλιά μου. Κάνω ό,τι κάνω κάθε μέρα γιατί την καθημερινότητά μου δεν την αλλάζω με καμία γιορτή. Έπαψα ευτυχώς να θέλω να ξεφύγω απ' αυτήν εδώ και καιρό και πλέον την απολαμβάνω γιατί είναι όπως θα την ήθελα.
Μόνο που λείπεις εσύ. Πια παντελώς. Αν και στο βάθος το ήξερα ότι θα ξεχνούσες να μου γράψεις έστω κι ένα τυπικό "χρόνια πολλά", εν τούτοις έλπιζα. Ξέχασες ή το έκανες επιτήδες. Υποθέτω δε θα μάθω ποτέ. Πάντως επέλεξες γι' ακόμη μία φορά να είσαι απών. Κι η δική σου ευχή ανάμεσα στις εκαντοτάδες μου ήταν πάντα η πιο ακριβή, η πιο πολύτιμη. Αυτή που με έκανε χαρούμενη περισσότερο απ' όλες τις άλλες. Μ' αυτό το ξέρεις πολύ καλά, ίσως και γι' αυτό να επέλεξες να με τιμωρήσεις. Ίσως κι απλά να μη σε νοιάζει. Ίσως θα έπρεπε ούτε μένα να με νοιάζει πια. Έλα, όμως, που πονάει.
Περίμενα μέχρι που γύρισε η μέρα. 12.01 και κανένας ήχος στο κινητό μου δεν είχε το όνομά σου στην οθόνη. Είχες τόσα πολλά και πιο σημαντικά να κάνεις από το ν' ασχολήθεις μαζί μου. Έτσι, δεν ήταν πάντα; Ξέρεις τι; Μακάρι να μου έλεγες ότι με θες στη ζωή σου, ότι τουλάχιστον θα προσπαθήσεις κι εγώ θα άντεχα. Θα άντεχα περισσότερα από πριν. Λόγια που είπες και πια δεν εννοείς. Αυτά πονάνε περισσότερο. Αυτά που ξέχασες κι αυτά που δε θες πια να μας ενώνουν.
Ακόμη ένα χρόνο γενέθλια χωρίς εσένα. Ακόμη ένας χρόνος χωρίς να μου ευχηθείς. Έγραψα αυτό το κειμένο, άφησα δυο τρία δάκρυα να τρέξουν και συνέχισα τη ζωή μου ως ένα χρόνο μεγαλύτερη, με μια άδεια γωνιά στο δωμάτιο του μυαλού μου που περιμένει πάντα να γεμίσει από σένα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου