Είναι τόσο όμορφος
που το χαμόγελό του δεν παύει να φέγγει ακόμα
κι όταν πέσει το σκοτάδι.
Τα μάτια του λαμποκοπούν σα σπίθες που τυφλώνουν,
σαν ομίχλη στο άναρχο στήθος που χτυπά η καρδιά.
Βουβή και αόμματη πεθαίνω πλάι του
μονάχα για ένα φιλί του.
«Ταξίδεψέ με
κι άφησέ με ν’ αδημονώ τη γεύση από τα χείλη σου.
Δώσε ζωντάνια στο άδικο κορμί μου.
Ακούμπησε τη στάχτη της φλόγας πάνω στο λαιμό μου
και κάνε πως ο έρωτας αυτός θα κρατήσει για πάντα».
Ματίνα Δαραβάνη, fwords.gr
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου