Τη γκρίζα ώρα του ουρανού

Τη γκρίζα ώρα τ ‘ουρανού. 

Αυτή που ούτε σκοτάδι απλώνει, ούτε φως. 

Αυτή που νιώθω θα ‘ναι εκείνη που θα κλείσω τα μάτια.

Έτσι όπως ήταν κι ζωή αυτή. Μήτε φως, μήτε σκοτάδι.

Την γκρίζα ώρα τ ‘ουρανού. 

Αυτή που νιώθω πιο δικιά μου. 

Αυτή που δίνει μια μικρή ψευδαίσθηση  φωτός.

Μα αλήθεια - ούτε φως, ούτε σκοτάδι. 

Αυτή που φαίνονται τριγύρω λίγο γνώριμα, μα σιγουριά δεν έχουν.

Τη γκρίζα ώρα του ουρανού. θα είμαι πάντα λίγο πιο κοντά σου.

Αυτή, που υπόσχομαι να 'ρθώ ξανά μαζί σου


Xριστιάνα Παν.