Σήμερα το πρωί ξύπνησα με την απόφαση να σου γράψω να φροντίσεις να με ξεχάσεις και να με βγάλεις από το πρόγραμμα της ζωής σου.
Δεν μπορώ να σε ξεκολλήσω από πάνω μου. Έχεις γεμίσει όλες τις γωνίες της μοναξιάς μου. Ξέχασε με.
Αν εξακολουθήσει αυτή η κατάσταση θα πρέπει να κοιτάξω να βρω έναν οποιονδήποτε τρόπο να ξεχνώ. Φτάνει.
Είναι δύσκολο να φτάσει άνθρωπος σ αυτό το σημείο. Είναι έργο ταπεινοσύνης.
Γνώρισα αυτό που γύρευα χρόνια τώρα. Ο κόπος που μένει, αξίζει τον κόπο.
Έφτασα να πιστεύω...πως ένας άνθρωπος που ξέρει πως θα πεθάνει, δεν μπορεί να είναι απελπισμένος.
* (Λουκία Φωτοπούλου, 1896-1939)
Δεν μπορώ να σε ξεκολλήσω από πάνω μου. Έχεις γεμίσει όλες τις γωνίες της μοναξιάς μου. Ξέχασε με.
Αν εξακολουθήσει αυτή η κατάσταση θα πρέπει να κοιτάξω να βρω έναν οποιονδήποτε τρόπο να ξεχνώ. Φτάνει.
Είναι δύσκολο να φτάσει άνθρωπος σ αυτό το σημείο. Είναι έργο ταπεινοσύνης.
Γνώρισα αυτό που γύρευα χρόνια τώρα. Ο κόπος που μένει, αξίζει τον κόπο.
Έφτασα να πιστεύω...πως ένας άνθρωπος που ξέρει πως θα πεθάνει, δεν μπορεί να είναι απελπισμένος.
* (Λουκία Φωτοπούλου, 1896-1939)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου