Αυτές είναι οι τελευταίες λέξεις που γράφω για σένα, για μας.
Χαράμισα λέξεις και λέξεις, ώρες και βράδια για να καταλάβεις τι νιώθω, για να δεχθείς αυτά που νιώθεις για να μας δώσεις μία πραγματική ευκαιρία. Μία φορά εγώ κι εσύ γυμνοί χωρίς ρούχα και δεύτερες σκέψεις. Μία φορά να σταθείς απέναντί μου χωρίς να με πληγώνεις με λόγια θεριστές. Μία φορά να με αφήσεις να το ζήσω χωρίς να το ισοπεδώσεις λίγο μετά. Μία φορά να ρίξεις τις άμυνες και να διώξεις τον θυμό μου.
Είμαι από τη φύση μου αντιδραστική μωρό μου. Κι αυτά που λες τα κρατάω μεσά μου. Στοιβάζονται μέχρι που γίνονται βουνό και κάνουν έκρηξη σαν ηφαίστειο. Μετά το μετανιώνω, όμως, η λάβα δεν επιστρέφει πίσω και σβήνει μόνο αφού κάνει τα πάντα στάχτη.
Στάχτη τα έκανα αυτή τη φορά. Εσύ ενεργοποίησες το ηφαίστειο κι αυτή τη φορά η έκρηξη ήταν μεγάλη. Και πήρα την απόφαση ποτέ ξανά να μην γράψω για σένα. Κάθε φορά που τα χέρια μου ακουμπάνε στο πληκτρολόγιο, θα διατάζω τον εγκέφαλό μου να σε διαγράφει έστω και για λίγο. Να σε βάζει στον κάλαθο των αχρήστων κι ας μην σβήνει οριστικά από τη μνήμη του. Εσύ ήσουν ο λόγος που άρχισα να γράφω και παραλίγο να γίνεις και ο λόγος που θα σταματούσα για πάντα. Όμως, αυτή τη χάρη δεν την κάνω σε κανέναν, όσο κι αν δε σου αρέσει αυτό που είμαι. Είμαι αυτή που είμαι, όμως, μη λες ότι δεν γουστάρεις, γιατί δε με ξέρεις. Έτσι κι αλλιώς μπορεί να σ' ερωτεύτηκα, όμως, δε συμπάθησα ποτέ αυτό το ψεύτικο ανδριλίκι που μου πουλούσες. Ήταν τόσο ψεύτικο καλέ μου όσο και τα λόγια που ξεστόμισες στην τελευταία μας κουβέντα ότι δε μ' ερωτευτηκές ποτέ.
Τελικά γλυκέ μου οι λέξεις μου δε νίκησαν τον εγωισμό σου. Έβαλα τα δυνατά μου. Δεν έγραφα πάντα για σένα κι όταν το έκανα ήταν τις περισσότερες φορές άθελά μου. Όμως, υπήρχαν και μηνύματα που στα έστελνα εσκεμμένα μα ποτέ δεν τα διάβασες. Άργησα να καταλάβω ότι δεν ήξερες να διαβάζεις. Δεν ξέρεις να διαβάζεις μάτια μου τον έρωτα. Δεν ξέρεις καν πώς μοιάζει ο έρωτας, πώς γίνεται να λες ότι δεν τον ένιωσες ποτέ; Είναι τόσο μάταιο να γράφεις για έρωτα σε κάποιον που δεν ξέρει να τον διαβάζει, όσο το να προσπαθέις να περιγράψεις σ' έναν τυφλό ένα όμορφο λουλούδι. Ό,τι κι αν του πεις ποτέ δε θα καταλάβει την πραγματική ομορφιά του.
Είναι κρίμα οι λέξεις να χαραμίζονται τόσο άδικα. Δεν τις πιάνεις τελικά ή πιάνεις μόνο αυτές που σε βολεύουν. Αυτές που μπορείς μετά να χρησιμοποιήσεις εναντίον μου για να με σπρώξεις μακριά σου, αφού μου ρουφήξεις την ψυχή για λίγη εκτόνωση. Δεν είμαι τέλεια καρδιά μου, αλλά κοίτα ποιος μιλάει. Ένας άνθρωπος γεμάτος λάθη, πάθη, ανασφάλειες, βουτηγμένος στο ψέμα κι εγκλωβισμένος σ' ένα αρρωστημένο σώμα. Η αγάπη δεν μπορεί να σε φτιάξει. Δεν θέλεις να σε φτιάξεις. Δεν βλέπεις παρά μόνο αυτά που θέλεις να δεις και δε δίνεις για να ευχαριστήσεις αυτούς που σε ευχαριστούν αλλά για να τους κάνεις να σιωπούν. Δεν ξέρεις ν' αγαπάς όπως δεν ξέρεις ούτε να διαβάζεις. Δεν θα μάθεις ποτέ γιατί η ανωμαλία στον εγκέφαλό σου, σου λέει ότι η αγάπη είναι λάθος.
Να σου πω την τελευταία λέξη μάτια μου; Φοβάσαι! Αυτή είναι η αλήθεια. Φοβάσαι ν' αφεθείς και να ερωτευτείς. Είσαι πιο δειλός κι απ' τους δειλούς. Φοβάσαι εμένα, φοβάσαι εσένα όταν είσαι μαζί μου και φοβάσαι εμάς.
Χαράμισα λέξεις και λέξεις, ώρες και βράδια για να καταλάβεις τι νιώθω, για να δεχθείς αυτά που νιώθεις για να μας δώσεις μία πραγματική ευκαιρία. Μία φορά εγώ κι εσύ γυμνοί χωρίς ρούχα και δεύτερες σκέψεις. Μία φορά να σταθείς απέναντί μου χωρίς να με πληγώνεις με λόγια θεριστές. Μία φορά να με αφήσεις να το ζήσω χωρίς να το ισοπεδώσεις λίγο μετά. Μία φορά να ρίξεις τις άμυνες και να διώξεις τον θυμό μου.
Είμαι από τη φύση μου αντιδραστική μωρό μου. Κι αυτά που λες τα κρατάω μεσά μου. Στοιβάζονται μέχρι που γίνονται βουνό και κάνουν έκρηξη σαν ηφαίστειο. Μετά το μετανιώνω, όμως, η λάβα δεν επιστρέφει πίσω και σβήνει μόνο αφού κάνει τα πάντα στάχτη.
Στάχτη τα έκανα αυτή τη φορά. Εσύ ενεργοποίησες το ηφαίστειο κι αυτή τη φορά η έκρηξη ήταν μεγάλη. Και πήρα την απόφαση ποτέ ξανά να μην γράψω για σένα. Κάθε φορά που τα χέρια μου ακουμπάνε στο πληκτρολόγιο, θα διατάζω τον εγκέφαλό μου να σε διαγράφει έστω και για λίγο. Να σε βάζει στον κάλαθο των αχρήστων κι ας μην σβήνει οριστικά από τη μνήμη του. Εσύ ήσουν ο λόγος που άρχισα να γράφω και παραλίγο να γίνεις και ο λόγος που θα σταματούσα για πάντα. Όμως, αυτή τη χάρη δεν την κάνω σε κανέναν, όσο κι αν δε σου αρέσει αυτό που είμαι. Είμαι αυτή που είμαι, όμως, μη λες ότι δεν γουστάρεις, γιατί δε με ξέρεις. Έτσι κι αλλιώς μπορεί να σ' ερωτεύτηκα, όμως, δε συμπάθησα ποτέ αυτό το ψεύτικο ανδριλίκι που μου πουλούσες. Ήταν τόσο ψεύτικο καλέ μου όσο και τα λόγια που ξεστόμισες στην τελευταία μας κουβέντα ότι δε μ' ερωτευτηκές ποτέ.
Τελικά γλυκέ μου οι λέξεις μου δε νίκησαν τον εγωισμό σου. Έβαλα τα δυνατά μου. Δεν έγραφα πάντα για σένα κι όταν το έκανα ήταν τις περισσότερες φορές άθελά μου. Όμως, υπήρχαν και μηνύματα που στα έστελνα εσκεμμένα μα ποτέ δεν τα διάβασες. Άργησα να καταλάβω ότι δεν ήξερες να διαβάζεις. Δεν ξέρεις να διαβάζεις μάτια μου τον έρωτα. Δεν ξέρεις καν πώς μοιάζει ο έρωτας, πώς γίνεται να λες ότι δεν τον ένιωσες ποτέ; Είναι τόσο μάταιο να γράφεις για έρωτα σε κάποιον που δεν ξέρει να τον διαβάζει, όσο το να προσπαθέις να περιγράψεις σ' έναν τυφλό ένα όμορφο λουλούδι. Ό,τι κι αν του πεις ποτέ δε θα καταλάβει την πραγματική ομορφιά του.
Είναι κρίμα οι λέξεις να χαραμίζονται τόσο άδικα. Δεν τις πιάνεις τελικά ή πιάνεις μόνο αυτές που σε βολεύουν. Αυτές που μπορείς μετά να χρησιμοποιήσεις εναντίον μου για να με σπρώξεις μακριά σου, αφού μου ρουφήξεις την ψυχή για λίγη εκτόνωση. Δεν είμαι τέλεια καρδιά μου, αλλά κοίτα ποιος μιλάει. Ένας άνθρωπος γεμάτος λάθη, πάθη, ανασφάλειες, βουτηγμένος στο ψέμα κι εγκλωβισμένος σ' ένα αρρωστημένο σώμα. Η αγάπη δεν μπορεί να σε φτιάξει. Δεν θέλεις να σε φτιάξεις. Δεν βλέπεις παρά μόνο αυτά που θέλεις να δεις και δε δίνεις για να ευχαριστήσεις αυτούς που σε ευχαριστούν αλλά για να τους κάνεις να σιωπούν. Δεν ξέρεις ν' αγαπάς όπως δεν ξέρεις ούτε να διαβάζεις. Δεν θα μάθεις ποτέ γιατί η ανωμαλία στον εγκέφαλό σου, σου λέει ότι η αγάπη είναι λάθος.
Να σου πω την τελευταία λέξη μάτια μου; Φοβάσαι! Αυτή είναι η αλήθεια. Φοβάσαι ν' αφεθείς και να ερωτευτείς. Είσαι πιο δειλός κι απ' τους δειλούς. Φοβάσαι εμένα, φοβάσαι εσένα όταν είσαι μαζί μου και φοβάσαι εμάς.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου