Η σχέση με τους ανθρώπους που έχουμε στη ζωή μας κρίνεται από το τέλος, από το αποτέλεσμα. Ο τρόπος που θα επιλέξει κάποιος να φύγει είναι και η τελευταία γεύση που θα μας αφήσει, πικρή ή γλυκιά.
Ναι, οι άνθρωποι φαίνoνται και κρίνονται από τον τρόπο που τελικά επιλέγουν να φύγουν. Εκεί φαίνεται το πόσο μας αγάπησαν, αν άξιζαν όλα όσα δώσαμε, αν είναι δειλοί ή θαρραλέοι και αν είναι τελικά ανθρώπινοι. Αν έχουν κρατήσει έστω και μία δόση αλήθειας για το τέλος και αν επιλέξουν να φύγουν κοιτώντας μας στα μάτια τότε κρατάμε και όλα τα ωραία που περάσαμε μαζί τους. Αν φύγουν, παίζοντας κρυφτό, έχοντας αφήσει αναπάντητα ερωτηματικά και έχοντας επιλέξει να σε πληγώσουν προτού αποχωρήσουν, τότε αφήνουν πίσω τους μόνο τις κακές αναμνήσεις και πληγές που μένουν ανοιχτές για καιρό.
Όταν κάτι τελειώνει, πρέπει να τελειώνει σωστά. Ο κύκλος πρέπει να κλείνει μια και καλή, χωρίς να αφήνει σημεία ανοιχτά για να επαναλαμβάνεται. Ό,τι φεύγει, φεύγει και για να επιστρέψει θα πρέπει να κερδίσει ξανά από την αρχή μια θέση στη ζωή μας, κάνοντας διπλές προσπάθειες.
Κανείς δεν κρίνει κάποιον που επιλέγει να φύγει. Κανείς δεν μπορεί να κρατήσει κάποιον με το ζορί. Όταν τα αισθήματα στερεύουν, το να παλεύουμε για μια σχέση μας οδηγεί στα πιο σκοτεινά τοπία του μυαλού. Αγγίζουμε την παράνοια.
Ο έρωτας κάποτε τελειώνει. Όσο δύσκολο κι αν είναι θα πρέπει να το αποδεχτούμε αλλιώς χάνουμε το δίκιο μας. Αξίζουμε όμως μια σωστή και ειλικρινή αντιμετώπιση. Είναι αυτή η τελευταία χάρη που ζητάμε για όλα όσα δώσαμε και δεν πήραμε ποτέ. Για όλες τις φορές που τρέξαμε με το πρώτο μήνυμα να βοηθήσουμε. Για όλα τα δάκρυα που ρίξαμε και για όλη την αγάπη που απλόχερα δώσαμε.
Ο έρωτας κάποτε τελειώνει. Όσο δύσκολο κι αν είναι θα πρέπει να το αποδεχτούμε αλλιώς χάνουμε το δίκιο μας. Αξίζουμε όμως μια σωστή και ειλικρινή αντιμετώπιση. Είναι αυτή η τελευταία χάρη που ζητάμε για όλα όσα δώσαμε και δεν πήραμε ποτέ. Για όλες τις φορές που τρέξαμε με το πρώτο μήνυμα να βοηθήσουμε. Για όλα τα δάκρυα που ρίξαμε και για όλη την αγάπη που απλόχερα δώσαμε.
Οι άνθρωποι είναι δειλοί και πολλές φορές δε συμπεριφέρονται καν ανθρώπινα. Ακόμη μια σκληρή αλήθεια που θα πρέπει να αποδεχτούμε. Μπορούμε και μέσα στα νεύρα να εκδικηθούμε να φωνάξουμε, να βρίσουμε όμως, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να μαζέψουμε τα κομμάτια μας και να προχωρήσουμε.
Έτσι είναι η ζωή. Κάποτε αγαπάμε ανθρώπους που ποτέ δε μας αγάπησαν και το δείχνουν με το τελικό τους χτύπημα, λίγο πριν εξαφανιστούν για πάντα.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου