Όλοι κάνουμε λάθη σ' αυτή τη ζωή. Λάθη δεν κάνει όποιος μένει στάσιμος. Όποιος φοβάται να προχωρήσει μπροστά, όποιος φοβάται να ζήσει. Κι εγώ έμαθα να ζω έντονα την κάθε στιγμή. Να γελώ δυνατά και να κλαίω ακόμη πιο δυνατά. Τα συναισθήματα δεν είναι ντροπή. Ντροπή είναι να μην αγαπάς τη ζωή, να μην αγαπάς τον εαυτό σου.
Έκανα λοιπόν, πολλά λάθη αλλά μέσα απ' αυτά έμαθα πολλά περισσότερα. Έπεσα, σηκώθηκα. Κατηγόρησα τον εαυτό μου, τους άλλους, κράτησα κακία και θυμό που με έπερναν για καιρό πίσω, όμως, τώρα με καθαρό μυαλό αποδέχομαι όλα τα λάθη μου ένα ένα. Αποδέχομαι ότι ένα από τα μεγαλύτερα μου λάθη ήσουν εσύ.
Εσύ. Για σένα άλλαξα πορεία, γκρέμισα τις αξίες και τις αρχές μου γιατί μ' έκανες να πιστεύω ότι είναι απαρχαιωμένες. Δεν φταις εσύ. Εγώ φταίω πρώτα και μετά εσύ. Εγώ έκανα το λάθος να μπω με φόρα στη θάλασσα ενώ έβλεπα την καταιγίδα να έρχεται από μακριά. Είπα θα ρισκάρω μαζί σου γιατί έτσι έμαθα να ζω. Και τελικά κατέληξα ναυαγός, σ' έρημο νησί. Εξαντλημένη και χαμένη.
Δεν ήσουν απλά ένα λάθος. Ήσουν όλοι οι άνθρωποι στοιβαγμένοι σ' έναν. Βλέπω όλα τα λάθη μου μαζεμένα στο πρόσωπό σου. Περνάνε από μπροστά μου ένα ένα κάθε φορά που συναντιόμαστε και με κάνουν να χάνω τα λογικά μου. Σ' όλους τους άλλους τομείς καλά τα πάω. Μαζί σου, όμως, έφαγα το κόλλημα. Το κατάλαβες και το εκμεταλλεύτηκες όσο μπορούσες την ίδια ώρα που εγώ το ήξερα αλλά σε άφηνα.
Εγώ που δε δέχομαι μύγα στο σπαθί μου, έπεσα στα γόνατα και σε παρακάλεσα να μη μ' αφήσεις. Εγώ που δε φοβήθηκα ποτέ την ανεργία ούτε το θάνατο. Εγώ που πάλεψα για τη ζωή μου και άφησα έξω απ' αυτήν ανθρώπους που μου ρουφούσαν σαν κουνούπια τη θετική μου ενέργεια. Εγώ, εγώ, εγώ και κούνια που με κούναγε. Τα έχω κάνει μαντάρα. Και ίσως ήταν ένα μάθημα που άξιζε να πάρω για να καταλάβω πώς δεν είμαι άτρωτη.
Με λύγισες. Μπήκα σε ένα φαύλο κύκλο λαθών κι όταν πια κατάλαβα το κακό που έκανα στον εαυτό μου ήταν αργά. Σου συγχωρούσα το ένα λάθος μετά το άλλο και έκλεινα βιάστηκα κι επιφανειακά τις πληγές μία μία που μου άνοιγες, μέχρι που άνοιξαν όλες και κατάλαβα ότι πρέπει να σ' αφήσω, προτού ξεμείνω από δυνάμεις και ανάσα.
Κι όταν βρήκα τη δύναμη να σου πω όχι και ν' αφήσω τον εαυτό μου να προχωρήσει, κατάλαβα ότι όλοι οι άνθρωποι που είχα γνωρίσει και όλοι οι άνθρωποι που θα γνωρίσω στο μέλλον, δε θα μπορέσουν ποτέ να με πληγώσουν όσο εσύ. Και να προσπαθήσουν, δε θα τους αφήσω.
Τελικά, ήσουν όλες οι λάθος αποφάσεις στοιβαγμένες σ' έναν άνθρωπο...
Έκανα λοιπόν, πολλά λάθη αλλά μέσα απ' αυτά έμαθα πολλά περισσότερα. Έπεσα, σηκώθηκα. Κατηγόρησα τον εαυτό μου, τους άλλους, κράτησα κακία και θυμό που με έπερναν για καιρό πίσω, όμως, τώρα με καθαρό μυαλό αποδέχομαι όλα τα λάθη μου ένα ένα. Αποδέχομαι ότι ένα από τα μεγαλύτερα μου λάθη ήσουν εσύ.
Εσύ. Για σένα άλλαξα πορεία, γκρέμισα τις αξίες και τις αρχές μου γιατί μ' έκανες να πιστεύω ότι είναι απαρχαιωμένες. Δεν φταις εσύ. Εγώ φταίω πρώτα και μετά εσύ. Εγώ έκανα το λάθος να μπω με φόρα στη θάλασσα ενώ έβλεπα την καταιγίδα να έρχεται από μακριά. Είπα θα ρισκάρω μαζί σου γιατί έτσι έμαθα να ζω. Και τελικά κατέληξα ναυαγός, σ' έρημο νησί. Εξαντλημένη και χαμένη.
Δεν ήσουν απλά ένα λάθος. Ήσουν όλοι οι άνθρωποι στοιβαγμένοι σ' έναν. Βλέπω όλα τα λάθη μου μαζεμένα στο πρόσωπό σου. Περνάνε από μπροστά μου ένα ένα κάθε φορά που συναντιόμαστε και με κάνουν να χάνω τα λογικά μου. Σ' όλους τους άλλους τομείς καλά τα πάω. Μαζί σου, όμως, έφαγα το κόλλημα. Το κατάλαβες και το εκμεταλλεύτηκες όσο μπορούσες την ίδια ώρα που εγώ το ήξερα αλλά σε άφηνα.
Εγώ που δε δέχομαι μύγα στο σπαθί μου, έπεσα στα γόνατα και σε παρακάλεσα να μη μ' αφήσεις. Εγώ που δε φοβήθηκα ποτέ την ανεργία ούτε το θάνατο. Εγώ που πάλεψα για τη ζωή μου και άφησα έξω απ' αυτήν ανθρώπους που μου ρουφούσαν σαν κουνούπια τη θετική μου ενέργεια. Εγώ, εγώ, εγώ και κούνια που με κούναγε. Τα έχω κάνει μαντάρα. Και ίσως ήταν ένα μάθημα που άξιζε να πάρω για να καταλάβω πώς δεν είμαι άτρωτη.
Με λύγισες. Μπήκα σε ένα φαύλο κύκλο λαθών κι όταν πια κατάλαβα το κακό που έκανα στον εαυτό μου ήταν αργά. Σου συγχωρούσα το ένα λάθος μετά το άλλο και έκλεινα βιάστηκα κι επιφανειακά τις πληγές μία μία που μου άνοιγες, μέχρι που άνοιξαν όλες και κατάλαβα ότι πρέπει να σ' αφήσω, προτού ξεμείνω από δυνάμεις και ανάσα.
Κι όταν βρήκα τη δύναμη να σου πω όχι και ν' αφήσω τον εαυτό μου να προχωρήσει, κατάλαβα ότι όλοι οι άνθρωποι που είχα γνωρίσει και όλοι οι άνθρωποι που θα γνωρίσω στο μέλλον, δε θα μπορέσουν ποτέ να με πληγώσουν όσο εσύ. Και να προσπαθήσουν, δε θα τους αφήσω.
Τελικά, ήσουν όλες οι λάθος αποφάσεις στοιβαγμένες σ' έναν άνθρωπο...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου