Από την πρώτη μέρα που σε κράτησα στα χέρια μου ένιωσα έναν από τους μεγαλύτερους φόβους της ζωής μου, αυτόν του μη σε χάσω. Πάνε 4 χρόνια από τότε. Ήσουν τόσο μικρή και αβοήθητη όμως τα έβαζες με τα άλλα δύο μεγάλα σκυλιά χωρίς φόβο για να φας φαγητό από το μπολ στο φόστερ σπίτι που ήσουν. Γι' αυτό σε λάτρεψα από την πρώτη στιγμή που σε είδα, γιατί παρόλο που ήσουν ένα αδέσποτο και άσχημο - για πολλούς - πλασματάκι με καμένη την πλάτη, παρέμενες χαρούμενη και μαχήτρια.
Όταν σε πήρα λοιπόν, ήξερα ότι οι κίνδυνοι είναι πολλοί, ήξερα ότι θα έπρεπε να σε μεγαλώσω σε μία κοίνωνία όχι και τόσο φιλική προς τα ζώα, με ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ότι είσαι ένα πλάσμα με καρδιά και μυαλά ενός μικρού παιδιού που χρειαζόταν προστασία. Κάποιοι δε με έπαιρναν καν σοβαρά οταν τους μιλούσα για σένα και όταν αρρώστησα και δεν μπορούσα να σε φροντίσω, να σε έχω συνεχώς μαζί μου οι φόβοι μου αυξήθηκαν. Έβλεπα εφιάλτες τα βράδια ότι σε έχανα και προσπαθούσα όσο μπορούσα να περνάω χρόνο μαζί σου. Περίμενα πότε θα επιστρέψεις από τον απογευματινό σου περίπατο για να με επισκεφτείς στη βεράντα του σπιτιού. Όταν όλοι έλειπαν σε έβαζα στο σπίτι κρυφά για να μπορώ συνεχώς να σε κοιτάω. Τελικά οι φόβοι μου έγιναν πραγματικότητα.
Όλοι σε αγαπούσαν μικρούλα μου και το ένιωθες. γι' αυτό ίσως ένιωθες και τόσο δυνατή και σίγουρη πως ό,τι κι αν σου συμβεί θα είμαστε εκεί. Αγαπούσες τη φύση, το παιχνίδι και την ελευθερία. Μου έμοιαζες. Γι' αυτό έφυγες εκείνη τη μέρα. Για να παίξεις και να τρέξεις λίγο ακόμα με τους φίλους σου. Θα επέστρεφες γρήγορα είμαι σίγουρη, όμως δεν πρόλαβες. Δεν ήξερες τους κινδύνους, δεν καταφέραμε να σε προστατεύσουμε. Μόνο εμείς φταίμε. Εσύ ήσουν απλά ένα μωρό.
Αν και πολύ αργά πια, σου λέω συγνώμη που δεν ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες περισσότερο. που αθέτησα την υπόσχεση μου ότι δε θα άφηνα κανέναν να σε βλάψει. Που σε απογοήτευσα. Εύχομαι μόνο να μην υπέφερες, να μην πόνεσες. Ίσως τις τελευταίες σου στιγμές και να με σκέφτηκες. Να με περίμενες. Ίσως να ένιωσες για τελευταία φορά την αγάπη μου για σένα, να άκουσες τη φωνή μου που σε ψιθύριζε πάντα "σ' αγαπώ πριγκίπισσά μου" και να έφυγες ευτυχισμένη.
Για σένα η αγάπη μου πάντα περίσσευε. Η αγάπη μου όμως ποτέ δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει όσους αγαπώ. Πες το κατάρα, πες το δική μου ανικανότητα. Έτσι έχασα κι εσένα. Όλοι μου οι εφιάλτες έγιναν πραγματικότητα ένα πρωινό. Σε έψαξα παντού, σε φώναξα μα δεν ήσουν πουθενά. Κατά βάθος πάντα σε περιμένω. Πάντα θα θέλω να πιστεύω ότι πέρασες το ουράνιο τόξο και πήγες εκεί που πάνε όλα τα σκυλιά. Σε ένα κόσμο όπου τα πάντα είναι πράσινα. Όπου δεν υπάρχουν λουριά και περιορισμοί. Όπου μπορείς να παίζεις ελεύθερα χωρίς κινδύνους.
Αν υπάρχουν άγγελοι τότε είμαι σίγουρη ότι είναι παιδιά και σκυλιά. Τα μόνα που κρατάνε την αθωότητά τους σε αυτό τον κόσμο. Τα μόνα που δίνουν τόση αγάπη και αξίζει να την πάρουν στο δεκαπλάσιο.
Μου λείπεις μικρή μου πριγκίπισσα. Ήθελα τόσο πολύ να τελειώσει αυτός ο καιρός για να σε πάρω και να πάμε όλοι μαζί και πάλι στο σπίτι μας. Εσύ, ο μπαμπάς, το μωρό που δε θα σε γνωρίσει ποτέ κι εγώ. Το σπίτι μας θα είναι άδειο χωρίς εσένα. Ο καναπές άδειος, η γωνιά με το φαγητό και το κρεβάτι σου άδεια, το χαμογελαστό σου προσωπάκι πουθενά για να μας δίνει χαρά.
Δε θα σου πω ποτέ αντίο. Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και για όσο ζω, θα ζεις μέσα μου.
Όταν σε πήρα λοιπόν, ήξερα ότι οι κίνδυνοι είναι πολλοί, ήξερα ότι θα έπρεπε να σε μεγαλώσω σε μία κοίνωνία όχι και τόσο φιλική προς τα ζώα, με ανθρώπους που δεν καταλαβαίνουν ότι είσαι ένα πλάσμα με καρδιά και μυαλά ενός μικρού παιδιού που χρειαζόταν προστασία. Κάποιοι δε με έπαιρναν καν σοβαρά οταν τους μιλούσα για σένα και όταν αρρώστησα και δεν μπορούσα να σε φροντίσω, να σε έχω συνεχώς μαζί μου οι φόβοι μου αυξήθηκαν. Έβλεπα εφιάλτες τα βράδια ότι σε έχανα και προσπαθούσα όσο μπορούσα να περνάω χρόνο μαζί σου. Περίμενα πότε θα επιστρέψεις από τον απογευματινό σου περίπατο για να με επισκεφτείς στη βεράντα του σπιτιού. Όταν όλοι έλειπαν σε έβαζα στο σπίτι κρυφά για να μπορώ συνεχώς να σε κοιτάω. Τελικά οι φόβοι μου έγιναν πραγματικότητα.
Όλοι σε αγαπούσαν μικρούλα μου και το ένιωθες. γι' αυτό ίσως ένιωθες και τόσο δυνατή και σίγουρη πως ό,τι κι αν σου συμβεί θα είμαστε εκεί. Αγαπούσες τη φύση, το παιχνίδι και την ελευθερία. Μου έμοιαζες. Γι' αυτό έφυγες εκείνη τη μέρα. Για να παίξεις και να τρέξεις λίγο ακόμα με τους φίλους σου. Θα επέστρεφες γρήγορα είμαι σίγουρη, όμως δεν πρόλαβες. Δεν ήξερες τους κινδύνους, δεν καταφέραμε να σε προστατεύσουμε. Μόνο εμείς φταίμε. Εσύ ήσουν απλά ένα μωρό.
Αν και πολύ αργά πια, σου λέω συγνώμη που δεν ήμουν εκεί όταν με χρειάστηκες περισσότερο. που αθέτησα την υπόσχεση μου ότι δε θα άφηνα κανέναν να σε βλάψει. Που σε απογοήτευσα. Εύχομαι μόνο να μην υπέφερες, να μην πόνεσες. Ίσως τις τελευταίες σου στιγμές και να με σκέφτηκες. Να με περίμενες. Ίσως να ένιωσες για τελευταία φορά την αγάπη μου για σένα, να άκουσες τη φωνή μου που σε ψιθύριζε πάντα "σ' αγαπώ πριγκίπισσά μου" και να έφυγες ευτυχισμένη.
Για σένα η αγάπη μου πάντα περίσσευε. Η αγάπη μου όμως ποτέ δεν ήταν αρκετή για να κρατήσει όσους αγαπώ. Πες το κατάρα, πες το δική μου ανικανότητα. Έτσι έχασα κι εσένα. Όλοι μου οι εφιάλτες έγιναν πραγματικότητα ένα πρωινό. Σε έψαξα παντού, σε φώναξα μα δεν ήσουν πουθενά. Κατά βάθος πάντα σε περιμένω. Πάντα θα θέλω να πιστεύω ότι πέρασες το ουράνιο τόξο και πήγες εκεί που πάνε όλα τα σκυλιά. Σε ένα κόσμο όπου τα πάντα είναι πράσινα. Όπου δεν υπάρχουν λουριά και περιορισμοί. Όπου μπορείς να παίζεις ελεύθερα χωρίς κινδύνους.
Αν υπάρχουν άγγελοι τότε είμαι σίγουρη ότι είναι παιδιά και σκυλιά. Τα μόνα που κρατάνε την αθωότητά τους σε αυτό τον κόσμο. Τα μόνα που δίνουν τόση αγάπη και αξίζει να την πάρουν στο δεκαπλάσιο.
Μου λείπεις μικρή μου πριγκίπισσα. Ήθελα τόσο πολύ να τελειώσει αυτός ο καιρός για να σε πάρω και να πάμε όλοι μαζί και πάλι στο σπίτι μας. Εσύ, ο μπαμπάς, το μωρό που δε θα σε γνωρίσει ποτέ κι εγώ. Το σπίτι μας θα είναι άδειο χωρίς εσένα. Ο καναπές άδειος, η γωνιά με το φαγητό και το κρεβάτι σου άδεια, το χαμογελαστό σου προσωπάκι πουθενά για να μας δίνει χαρά.
Δε θα σου πω ποτέ αντίο. Σε σκέφτομαι κάθε μέρα και για όσο ζω, θα ζεις μέσα μου.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου