Ακόμη ένας χρόνος πέρασε και μπλα μπλα μπλα...
Ένας άσχημος χρόνος. Ξεκίνησε καλά μα τελείωσε άδοξα. Εκεί που νόμιζα ότι θα μπορούσα και πάλι να σ' έχω στην αγκαλιά μου, εκεί που όλα έδειχναν ότι αυτή τη φορά είχες έλθει για να μείνεις, ξεγλίστρησες και πάλι μέσα από τα χέρια μου και δεν σε ξαναείδα για καιρό.
Είχε κι άλλες στιγμές όμορφες ο χρόνος εκτός από αυτές τις μετρημένες δικές μας, πολύ λίγες συγκριτικά με τις άσχημες. Ήταν η χρονιά των θανάτων λένε όλοι, και δεν έχουν άδικο. Δεν πέθαναν μόνο πολλοί επώνυμοι, αλλά και σχεδόν όλοι όσοι ξέρω έχασαν ένα δικό τους. Άλλους τους έζησα να παλεύουν με τέρας της κατάθλιψης και άλλους να ψάχνουν τον έρωτα στα πιο επικίνδυνα μέρη του μυαλού τους.
Προσπαθώ να κάνω ένα flashback από την αρχή της χρονιάς, για να μαζέψω τις αναμνήσεις μου. Όμορφες και άσχημες. Μεγάλο κενό μνήμης και όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει κι αυτό μαζί μας. Πολλές ώρες δουλειάς, πολλές υποχρεώσεις, άγχη, όλα αυτά τα άσχημα που συμβαίνουν και οι πραγματικά όμορφες στιγμές λιγοστεύουν συνεχώς.
Κι αυτές είναι αλήθεια οι πιο απλές τελικά. Ένα φιλί, μία απογευματινή βόλτα με το σκύλο μου στην παραλία (πόσο θα μου λείψουν αυτές οι βόλτες και η φατσούλα της σκυλίτσας μου), ένα σύντομο ταξίδι, γέλια και πλάκες με φίλους, όμορφες μουσικές, καινούργιες γεύσεις, μία νύχτα πάθους, ένα ρομαντικό δείπνο...
Εσύ, εσύ εσύ!
Εσύ μου δίνεις τις πιο έντονες στιγμές. Μακάρι να είχα να θυμάμαι περισσότερες στιγμές μαζί σου. Από τις 365 μέρες που πέρασαν το 2016 μακάρι να ήσουν σε πιο πολλές. Ήσουν σε τόσο λίγες κι αυτές κρατάει ως ανάμνηση το μυαλό μου πιο έντονα. Δεν θυμάται τι έφαγα χτες αλλά θυμάται τι μου είπες κάτι μήνες πριν. Επιλεκτικό το μυαλό τελικά, κρατάει μόνο ό,τι αυτό θέλει.
Όλοι μετράνε τις τελευταίες μέρες του χρόνου. Eγώ μετράω μέρες για να σε δω. Αυτές οι μέρες κάνουν για μένα τη μεγάλη διαφορά. Όταν είμαστε μαζί τίποτα άλλο δεν υπάρχει για λίγο. Χανόμαστε μέσα στη στιγμή και την απόλαυση που ανταλλάζουν τα σώματά μας και ξεκουραζόμαστε. Η καρδιά ρίχνει τους παλμούς. Ανακουφιζόμαστε.
Δεν ξέρω γιατί η ζωή μας στερεί αυτούς που θέλουμε. Δεν ξέρω γιατί χάνουμε ανθρώπους και ζώα που αγαπάμε τόσο πρόωρα και τόσο άδικα, ξέρω όμως ότι πρέπει να συνεχίσω να ζω με τις απώλειες και να είμαι δυνατή. Θα συνεχίσω να μετράω στιγμές και όχι μέρες, γιατί η δική μου ζωή ξεκινά από την αρχή κάθε φορά που νιώθω ευτυχία και αγάπη και όχι με το νέο χρόνο. Ξεκινά και τελειώνει με τους ανθρώπους που αγαπώ.
Ένας άσχημος χρόνος. Ξεκίνησε καλά μα τελείωσε άδοξα. Εκεί που νόμιζα ότι θα μπορούσα και πάλι να σ' έχω στην αγκαλιά μου, εκεί που όλα έδειχναν ότι αυτή τη φορά είχες έλθει για να μείνεις, ξεγλίστρησες και πάλι μέσα από τα χέρια μου και δεν σε ξαναείδα για καιρό.
Είχε κι άλλες στιγμές όμορφες ο χρόνος εκτός από αυτές τις μετρημένες δικές μας, πολύ λίγες συγκριτικά με τις άσχημες. Ήταν η χρονιά των θανάτων λένε όλοι, και δεν έχουν άδικο. Δεν πέθαναν μόνο πολλοί επώνυμοι, αλλά και σχεδόν όλοι όσοι ξέρω έχασαν ένα δικό τους. Άλλους τους έζησα να παλεύουν με τέρας της κατάθλιψης και άλλους να ψάχνουν τον έρωτα στα πιο επικίνδυνα μέρη του μυαλού τους.
Προσπαθώ να κάνω ένα flashback από την αρχή της χρονιάς, για να μαζέψω τις αναμνήσεις μου. Όμορφες και άσχημες. Μεγάλο κενό μνήμης και όσο μεγαλώνουμε, μεγαλώνει κι αυτό μαζί μας. Πολλές ώρες δουλειάς, πολλές υποχρεώσεις, άγχη, όλα αυτά τα άσχημα που συμβαίνουν και οι πραγματικά όμορφες στιγμές λιγοστεύουν συνεχώς.
Κι αυτές είναι αλήθεια οι πιο απλές τελικά. Ένα φιλί, μία απογευματινή βόλτα με το σκύλο μου στην παραλία (πόσο θα μου λείψουν αυτές οι βόλτες και η φατσούλα της σκυλίτσας μου), ένα σύντομο ταξίδι, γέλια και πλάκες με φίλους, όμορφες μουσικές, καινούργιες γεύσεις, μία νύχτα πάθους, ένα ρομαντικό δείπνο...
Εσύ, εσύ εσύ!
Εσύ μου δίνεις τις πιο έντονες στιγμές. Μακάρι να είχα να θυμάμαι περισσότερες στιγμές μαζί σου. Από τις 365 μέρες που πέρασαν το 2016 μακάρι να ήσουν σε πιο πολλές. Ήσουν σε τόσο λίγες κι αυτές κρατάει ως ανάμνηση το μυαλό μου πιο έντονα. Δεν θυμάται τι έφαγα χτες αλλά θυμάται τι μου είπες κάτι μήνες πριν. Επιλεκτικό το μυαλό τελικά, κρατάει μόνο ό,τι αυτό θέλει.
Όλοι μετράνε τις τελευταίες μέρες του χρόνου. Eγώ μετράω μέρες για να σε δω. Αυτές οι μέρες κάνουν για μένα τη μεγάλη διαφορά. Όταν είμαστε μαζί τίποτα άλλο δεν υπάρχει για λίγο. Χανόμαστε μέσα στη στιγμή και την απόλαυση που ανταλλάζουν τα σώματά μας και ξεκουραζόμαστε. Η καρδιά ρίχνει τους παλμούς. Ανακουφιζόμαστε.
Δεν ξέρω γιατί η ζωή μας στερεί αυτούς που θέλουμε. Δεν ξέρω γιατί χάνουμε ανθρώπους και ζώα που αγαπάμε τόσο πρόωρα και τόσο άδικα, ξέρω όμως ότι πρέπει να συνεχίσω να ζω με τις απώλειες και να είμαι δυνατή. Θα συνεχίσω να μετράω στιγμές και όχι μέρες, γιατί η δική μου ζωή ξεκινά από την αρχή κάθε φορά που νιώθω ευτυχία και αγάπη και όχι με το νέο χρόνο. Ξεκινά και τελειώνει με τους ανθρώπους που αγαπώ.
"Όλοι μετράνε τις τελευταίες μέρες του χρόνου. Eγώ μετράω μέρες για να σε δω". Πάρα πολύ γλυκό...
ΑπάντησηΔιαγραφή