Δεν μπορούν να τελειώνουν όλες οι σχέσεις όμορφα, γιατί απλά δεν μπορούμε να κρατάμε μέσα μας συνεχώς όσα μας πληγώνουν για να μην πληγώνονται οι άλλοι. Η αλήθεια πονάει αν και ο καθένας βιώνει την αλήθεια του διαφορετικά. Δεν μπορούμε να προσποιούμαστε ότι όλα είναι καλά όταν μέσα μας νιώθουμε προδομένοι.
Δίνουμε ευκαιρίες για ν' ακούσουμε ένα "καταλαβαίνω", "συγνώμη", ένα "δεν φταις μόνο εσύ", "έκανα λάθος" όμως όταν ο εγωισμός μπει μπροστά καταλαβαίνεις ότι πάντα αυτός ήταν πιο σημαντικός για τον άλλο από τα δικά σου αισθήματα.
Δεν μπορούμε πάντα ν' αφήνουμε τους ανθρώπους να φεύγουν χωρίς να τους βάζουμε μπρος των συνεπειών των πράξεων τους. Δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε και να βιώνουμε τη μοναξιά και την προδοσία χωρίς να μιλάμε, αφήνοντας τον άλλο να χαμογελά δικαιωμένος και να φεύγει ύπουλα. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσουμε και θα είναι πολύ χειρότερα απ' ότι θα ήταν αν μιλούσαμε πιο νωρίς.
Έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας να δούμε την αλήθεια όσο κι αν πονάει και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από το να νιώθει συνεχώς πληγωμένος. Πρέπει να βγάζουμε τις πληγές και το θυμό από μέσα μας όχι με μίσος ή εκδίκηση, αλλά με τις λέξεις. Πρέπει να μιλάμε για όσα μας πονάνε αλλιώς θα πνιγούμε. Κι αν ο άλλος φύγει μπροστά στην αλήθεια που νιώθεις, αντί να προσπαθήσει να κάνει τα πράγματα καλύτερα, είχε ήδη φύγει από καιρό. Απλά αργήσαμε να το καταλάβουμε.
Κάθε άνθρωπος έχει ένα ρόλο στη ζωή μας, μια θέση. Όταν τη χάνει με τα λάθη του, είναι πολύ δύσκολο να πάρει κάποια άλλη. Όλες οι άλλες θέσεις είναι ήδη πιασμένες ή κλειστές. Κι αν του δώσουμε μία θα είναι στην τελευταία γραμμή. Δε θα συμμετάσχει πια στην παράσταση, δε θα λυπάται, δε θα χειροκροτεί, δε θα ανεβαίνει στη σκηνή. Δε θα δίνει καν σημασία στο έργο που θα παίζεται. Είναι σχεδόν έξω από το θέατρο, άρα γιατί να τον κρατάμε; Για τα τυπικά; Για να προσποιούμαστε ότι δε χάσαμε έναν άνθρωπο; Ότι δεν κάναμε λάθος μαζί του; Ότι δεν αποτύχαμε;
Η αγάπη μέσα μας δε χάνεται, όμως γιατί ο άλλος να το ξέρει όταν ποτέ δεν την εκτίμησε κι όταν έχασε την πρωτιά που είχε στο θέατρο της καρδιάς μας με τα λάθη του, την απουσία του και τα φερσίματα του; Η αγάπη θα βρει ένα τρόπο να κρυφτεί να κάνει τόπο για άλλες αγάπες πιο ουσιαστικές. Γι' αυτές που μας αξίζουν και μας κάνουν να νιώθουμε ωραία.
Δίνουμε ευκαιρίες για ν' ακούσουμε ένα "καταλαβαίνω", "συγνώμη", ένα "δεν φταις μόνο εσύ", "έκανα λάθος" όμως όταν ο εγωισμός μπει μπροστά καταλαβαίνεις ότι πάντα αυτός ήταν πιο σημαντικός για τον άλλο από τα δικά σου αισθήματα.
Δεν μπορούμε πάντα ν' αφήνουμε τους ανθρώπους να φεύγουν χωρίς να τους βάζουμε μπρος των συνεπειών των πράξεων τους. Δεν μπορούμε πάντα να κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε και να βιώνουμε τη μοναξιά και την προδοσία χωρίς να μιλάμε, αφήνοντας τον άλλο να χαμογελά δικαιωμένος και να φεύγει ύπουλα. Κάποια στιγμή θα ξεσπάσουμε και θα είναι πολύ χειρότερα απ' ότι θα ήταν αν μιλούσαμε πιο νωρίς.
Έχουμε χρέος απέναντι στον εαυτό μας να δούμε την αλήθεια όσο κι αν πονάει και να προστατεύσουμε τον εαυτό μας από το να νιώθει συνεχώς πληγωμένος. Πρέπει να βγάζουμε τις πληγές και το θυμό από μέσα μας όχι με μίσος ή εκδίκηση, αλλά με τις λέξεις. Πρέπει να μιλάμε για όσα μας πονάνε αλλιώς θα πνιγούμε. Κι αν ο άλλος φύγει μπροστά στην αλήθεια που νιώθεις, αντί να προσπαθήσει να κάνει τα πράγματα καλύτερα, είχε ήδη φύγει από καιρό. Απλά αργήσαμε να το καταλάβουμε.
Κάθε άνθρωπος έχει ένα ρόλο στη ζωή μας, μια θέση. Όταν τη χάνει με τα λάθη του, είναι πολύ δύσκολο να πάρει κάποια άλλη. Όλες οι άλλες θέσεις είναι ήδη πιασμένες ή κλειστές. Κι αν του δώσουμε μία θα είναι στην τελευταία γραμμή. Δε θα συμμετάσχει πια στην παράσταση, δε θα λυπάται, δε θα χειροκροτεί, δε θα ανεβαίνει στη σκηνή. Δε θα δίνει καν σημασία στο έργο που θα παίζεται. Είναι σχεδόν έξω από το θέατρο, άρα γιατί να τον κρατάμε; Για τα τυπικά; Για να προσποιούμαστε ότι δε χάσαμε έναν άνθρωπο; Ότι δεν κάναμε λάθος μαζί του; Ότι δεν αποτύχαμε;
Η αγάπη μέσα μας δε χάνεται, όμως γιατί ο άλλος να το ξέρει όταν ποτέ δεν την εκτίμησε κι όταν έχασε την πρωτιά που είχε στο θέατρο της καρδιάς μας με τα λάθη του, την απουσία του και τα φερσίματα του; Η αγάπη θα βρει ένα τρόπο να κρυφτεί να κάνει τόπο για άλλες αγάπες πιο ουσιαστικές. Γι' αυτές που μας αξίζουν και μας κάνουν να νιώθουμε ωραία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου