Τα μάτια σου, δύο καλοστημένες παγίδες μέσα στις οποίες έχω φάει τα μούτρα μου ξανά και ξανά. Είναι μεγάλα, στρογγυλά, με πυκνές βλεφαρίδες και καφέ χρώμα που στον ήλιο γίνεται μελισσί. Είναι εκφραστικά και λυπημένα με λίγες ρυτίδες γύρω τους να δείχνουν πόσο έξυπνα και έμπειρα είναι.
Τα μάτια σου έχουν γίνει η μεγαλύτερη μου αδυναμία. Τα λατρεύω και τα φοβάμαι μαζί γιατί ό,τι μου ζητήσουν θα το κάνω. Όταν γεμίζουν μίσος με τρομάζουν ακόμη πιο πολύ και δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που να μπορώ να κρυφτώ από αυτά.
Γιατί δε μ' αγαπάνε τα μάτια σου; Έχω κάνεις τόσες πολλές φορές αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου όμως δεν έμαθα ποτέ ποια είναι η σωστή απάντηση. Τα μάτια σου, το ταξίδι μου. Είναι όπως τον ήλιο. Όταν γυρίσω να τα κοιτάξω η δύναμή τους με κάνει να γυρίζω αμέσως το κεφάλι μου αλλού. Είναι το ίδιο άφταστα όπως τον ήλιο.
Άραγε κλαίνε τα μάτια σου; Έχουν κλάψει ποτέ για μένα; Κάθε πικρό σου δάκρυ θα ήθελα να το γευτώ. Κάθε σου όνειρο που σε ταράζει θα ήθελα να το διώξω μακριά. Πόσο μου έχουν λείψει τα μάτια σου. Πόσο θα ήθελα να τα φιλήσω τρυφερά και να τα βάλω να δώσουν όρκο ότι πραγματικά θα κοιτάνε μόνο εμένα.
Ανάθεμα τα μάτια σου που κοιτάνε αλλού και με προσπερνάνε αδιάφορα. Που κοιτάζουν το σώμα άλλης γυναίκας και το ποθούν όπως κάποτε πόθησαν το δικό μου. Ανάθεμα τα για τα ψέματα που με έκαναν να πιστέψω, για τις αλυσίδες που πέρασαν γύρω από την καρδιά μου. Ανάθεμα τα που δεν είναι δικά μου.
Μίσος και τα λατρεία τα μάτια σου, φερ' τα για λίγο εδώ ξανά να τα αγαπήσω...
Τα μάτια σου έχουν γίνει η μεγαλύτερη μου αδυναμία. Τα λατρεύω και τα φοβάμαι μαζί γιατί ό,τι μου ζητήσουν θα το κάνω. Όταν γεμίζουν μίσος με τρομάζουν ακόμη πιο πολύ και δεν υπάρχει μέρος στον κόσμο που να μπορώ να κρυφτώ από αυτά.
Γιατί δε μ' αγαπάνε τα μάτια σου; Έχω κάνεις τόσες πολλές φορές αυτή την ερώτηση στον εαυτό μου όμως δεν έμαθα ποτέ ποια είναι η σωστή απάντηση. Τα μάτια σου, το ταξίδι μου. Είναι όπως τον ήλιο. Όταν γυρίσω να τα κοιτάξω η δύναμή τους με κάνει να γυρίζω αμέσως το κεφάλι μου αλλού. Είναι το ίδιο άφταστα όπως τον ήλιο.
Άραγε κλαίνε τα μάτια σου; Έχουν κλάψει ποτέ για μένα; Κάθε πικρό σου δάκρυ θα ήθελα να το γευτώ. Κάθε σου όνειρο που σε ταράζει θα ήθελα να το διώξω μακριά. Πόσο μου έχουν λείψει τα μάτια σου. Πόσο θα ήθελα να τα φιλήσω τρυφερά και να τα βάλω να δώσουν όρκο ότι πραγματικά θα κοιτάνε μόνο εμένα.
Ανάθεμα τα μάτια σου που κοιτάνε αλλού και με προσπερνάνε αδιάφορα. Που κοιτάζουν το σώμα άλλης γυναίκας και το ποθούν όπως κάποτε πόθησαν το δικό μου. Ανάθεμα τα για τα ψέματα που με έκαναν να πιστέψω, για τις αλυσίδες που πέρασαν γύρω από την καρδιά μου. Ανάθεμα τα που δεν είναι δικά μου.
Μίσος και τα λατρεία τα μάτια σου, φερ' τα για λίγο εδώ ξανά να τα αγαπήσω...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου