Tι έχει αυτή που δεν το έχω εγώ;

Λένε ότι στον έρωτα δεν υπάρχει καμία λογική εξήγηση. Λένε ότι τυχαία ερωτευόμαστε, τυχαία αγαπάμε και κανείς δεν μπορεί να ξέρει ακριβώς γιατί επιλέγουμε ένα συγκεκριμένο άτομο αντί για κάποιο άλλο. Παραδεχτείτε το. Πολλές φορές έχετε δει ένα αταίριαστο ζευγάρι στο δρόμο και διερωτηθήκατε τι του βρήκε ή τι της βρήκε; Λοιπόν, αυτή την ερώτηση κάνω κάθε μέρα κι εγώ στον εαυτό μου για σένα και δεν παίρνω καμία απάντηση. 

Έχω δεχτεί εδώ και καιρό το γεγονός ότι αυτή είναι πάντα πρώτη στην καρδιά σου. Αυτήν επέλεξες για να μοιραστείς την καθημερινότητά σου, αυτήν και όλη σου τη ζωή τελικά. Και παρόλο που δε θα έπρεπε να ρωτάω γιατί, μιας και αυτά τα πράγματα συμβαίνουν μέσα μας χωρίς να μπορούμε να τα ελέγχουμε, εγώ θα ήθελα να μου πεις τι ακριβώς έχει αυτή που δεν το είδες σε μένα;


Ακούγομαι κομπλεξική και παράλογη στ' αυτιά σου και ίσως λίγο να είμαι, όμως χρειάζομαι αυτή την απάντηση για να μπορέσω να συνεχίσω. Φοβάσαι ότι αυτά που θα ακούσω δε θα τ' αντέξει ο οργανισμός μου, όμως αν δεν έλθει η ολική κατάρρευση, δεν έρχεται ούτε η αναγέννηση. Κι εγώ μέσα από αυτή τη σκληρή αλήθεια θα μπορέσω να σε ξεπεράσω και να κοιτάξω αυτόν που βλέπει σε μένα όλα όσα εσύ δεν μπόρεσες να δεις. 

Υπάρχει και η πιθανότητα να μην έχεις τις απαντήσεις. Κρατάω και αυτό το ενδεχόμενο. Σίγουρα σε ελκύει περισσότερο, ίσως την θεωρείς πιο έξυπνη και πιο σωστή ως γυναίκα. Ίσως να σε κάνει να νιώθεις όμορφα και να κάνετε καταπληκτικό σεξ. Ίσως απλά να είναι κάτι που δεν μπορείς ούτε συ ο ίδιος να εξηγήσεις. 

Γυρίζω πίσω το χρόνο στις πρώτες μας στιγμές, τότε που ήμουν στη ζωή σου μία κοινή φίλη. Δεν μου έδινες ποτέ ιδιαίτερη σημασία και δεν τόλμησα ποτέ να σε πλησιάσω προκλητικά. Σου ζήτησα να πάμε για καφέ, είπες ότι είχες δουλειά. Ακόμη και σήμερα το ίδιο λες, όταν είσαι μαζί της. Ήξερα ότι το παιχνίδι για μένα είχε τελειώσει πριν καν αρχίσει κι έτσι αρκέστηκα στο να γίνομαι σιγά σιγά από φίλη, μία μακρινή γνωστή, ενώ αυτή ερχόταν όλο και πιο κοντά σου.

Τώρα που το σκέφτομαι δε θα μπορούσα ποτέ να σε ρωτήσω κάτι τέτοιο. Θα ακουστεί παράλογο και κομπλεξικό. Θα με φέρει ακόμη πιο χαμηλά απ' όσο βρίσκομαι. Δε φταις εσύ αν εγώ δεν ήμουν αρκετή. Δε φταίει κανείς μας. Πάντα, όμως, αυτό παράπονο θα μου τρώει την καρδιά και δε θα βρίσκει απάντηση: "γιατί δεν μπόρεσες να αγαπήσεις εμένα όπως αγάπησες αυτήν;"

Σχόλια