Τι με ρωτάς πώς είμαι και τι κάνω; Μήπως θέλεις και πάλι ν' ακούσεις το ίδιο ψέμα; Ορίστε πάρ' το και χώσ' το καλά στ' αυτιά σου μήπως και νιώσεις καλύτερα με τον εαυτό σου. Αν είναι για να νιώσεις καλύτερα να το πω: "είμαι πολύ καλά, ευχαριστώ".
Και τώρα μπορείς να φύγεις όπως ξέρεις να φεύγεις πάντα, σιωπηλά χωρίς καμία υπόσχεση για το αύριο. Μόνο μην γυρίσεις πίσω να με κοιτάξεις με αυτό το λυπημένο βλέμμα. Ο δολοφόνος δεν λυπάται. Βάζει αδίστακτα το μαχαίρι στην καρδιά και δεν μετανιώνει. Ούτε γυρίζει ποτέ ξανά πίσω στο χώρο του εγκλήματος, εσύ όμως πάντα επιστρέφεις.
Επιστρέφεις γι' ακόμα λίγο αίμα και πολύ φοβάμαι ότι μια μέρα θα πιαστείς στα πράσα από τα ίδιά σου τα συναισθήματα. Εσύ όμως είσαι δυνατός. Πιο δυνατός από μένα. Γι' αυτό μπορείς και φεύγεις κι έρχεσαι με τόση άνεση. Αντέχεις όμως ν' ακούσεις την αλήθεια; Εγώ αντέχω να την ζω κάθε μέρα, έπαψα να κρύβομαι απ' αυτήν εδώ και καιρό. Δεν ξέρω μόνο τι είναι πιο σκληρό. Να σε περιμένω με την ελπίδα ότι και πάλι σύντομα θα 'ρθεις ή να μην σε περιμένω καθόλου και να σου μπλοκάρω όλους τους δρόμους που φθάνουν σε μένα; Για το δεύτερο είμαι ανίκανη κι έτσι μου απομένει το πρώτο. Αν και πονάει περισσότερο.
Να την αλήθεια και καν' την ό,τι θες. Όχι, δεν είμαι καλά. Πονάει να σε περιμένω. Πονάει να μου λες ότι νοιάζεσαι και ποτέ να μην είσαι εδώ. Πονάει που για λίγα λεπτά βρίσκω στο σώμα σου πάνω την αλήθεια μου και μετά μου την παίρνεις μακριά. Πονάει να βλέπω στα μάτια σου ότι μ' αγαπάς και να φεύγεις. Πονάει και είναι ανυπόφορο. Δεν είμαι καθόλου καλά. Είναι λες και πάσχω από μία ανίατη ασθένεια με την οποία πρέπει να ζω κάθε μέρα. Μου κόβει την όρεξη, με κάνει αδύνατη και αφηρημένη.
Και τώρα που ξέρεις την αλήθεια, δε θα ρωτήσεις ποτέ ξανά πως είμαι και τι κάνω. Αντί να προσπαθήσεις να μαλακώσεις τον πόνο με όμορφα ψέματα, θα απομακρυνθείς ακόμη πιο πολύ. Γιατί σε τρόμαξα. Σου χάλασα το όνειρο, τη φαντασίωση της ωραίας και μοιραίας γυναίκας που αποζητάει μόνο τη σαρκική απόλαυση. Δεν είμαι εγώ αυτή καλέ μου. Εγώ σ' αγαπάω και δεν έχω που να τη βάλω την αγάπη μου αυτή. Ο μόνος παραλήπτης είσαι συ κι εσύ μου την επιστρέφεις πίσω κάθε φορά που στη στέλνω λες και είναι σκουπίδι.
Όμως, ξέχνα τα όλα. Ξέχνα την αλήθεια και όλα αυτά που πονάνε. Εσύ γύρνα κι εγώ θα σου πω γι' ακόμη μία φορά ότι όλα είναι καλά. Ότι μου αρκεί αυτό το λίγο. Αυτά και άλλα παραμύθια που λέω σε μένα κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ και προβάρω για να στα πω κι εσένα μ' επιτυχία.
Και τώρα μπορείς να φύγεις όπως ξέρεις να φεύγεις πάντα, σιωπηλά χωρίς καμία υπόσχεση για το αύριο. Μόνο μην γυρίσεις πίσω να με κοιτάξεις με αυτό το λυπημένο βλέμμα. Ο δολοφόνος δεν λυπάται. Βάζει αδίστακτα το μαχαίρι στην καρδιά και δεν μετανιώνει. Ούτε γυρίζει ποτέ ξανά πίσω στο χώρο του εγκλήματος, εσύ όμως πάντα επιστρέφεις.
Επιστρέφεις γι' ακόμα λίγο αίμα και πολύ φοβάμαι ότι μια μέρα θα πιαστείς στα πράσα από τα ίδιά σου τα συναισθήματα. Εσύ όμως είσαι δυνατός. Πιο δυνατός από μένα. Γι' αυτό μπορείς και φεύγεις κι έρχεσαι με τόση άνεση. Αντέχεις όμως ν' ακούσεις την αλήθεια; Εγώ αντέχω να την ζω κάθε μέρα, έπαψα να κρύβομαι απ' αυτήν εδώ και καιρό. Δεν ξέρω μόνο τι είναι πιο σκληρό. Να σε περιμένω με την ελπίδα ότι και πάλι σύντομα θα 'ρθεις ή να μην σε περιμένω καθόλου και να σου μπλοκάρω όλους τους δρόμους που φθάνουν σε μένα; Για το δεύτερο είμαι ανίκανη κι έτσι μου απομένει το πρώτο. Αν και πονάει περισσότερο.
Να την αλήθεια και καν' την ό,τι θες. Όχι, δεν είμαι καλά. Πονάει να σε περιμένω. Πονάει να μου λες ότι νοιάζεσαι και ποτέ να μην είσαι εδώ. Πονάει που για λίγα λεπτά βρίσκω στο σώμα σου πάνω την αλήθεια μου και μετά μου την παίρνεις μακριά. Πονάει να βλέπω στα μάτια σου ότι μ' αγαπάς και να φεύγεις. Πονάει και είναι ανυπόφορο. Δεν είμαι καθόλου καλά. Είναι λες και πάσχω από μία ανίατη ασθένεια με την οποία πρέπει να ζω κάθε μέρα. Μου κόβει την όρεξη, με κάνει αδύνατη και αφηρημένη.
Και τώρα που ξέρεις την αλήθεια, δε θα ρωτήσεις ποτέ ξανά πως είμαι και τι κάνω. Αντί να προσπαθήσεις να μαλακώσεις τον πόνο με όμορφα ψέματα, θα απομακρυνθείς ακόμη πιο πολύ. Γιατί σε τρόμαξα. Σου χάλασα το όνειρο, τη φαντασίωση της ωραίας και μοιραίας γυναίκας που αποζητάει μόνο τη σαρκική απόλαυση. Δεν είμαι εγώ αυτή καλέ μου. Εγώ σ' αγαπάω και δεν έχω που να τη βάλω την αγάπη μου αυτή. Ο μόνος παραλήπτης είσαι συ κι εσύ μου την επιστρέφεις πίσω κάθε φορά που στη στέλνω λες και είναι σκουπίδι.
Όμως, ξέχνα τα όλα. Ξέχνα την αλήθεια και όλα αυτά που πονάνε. Εσύ γύρνα κι εγώ θα σου πω γι' ακόμη μία φορά ότι όλα είναι καλά. Ότι μου αρκεί αυτό το λίγο. Αυτά και άλλα παραμύθια που λέω σε μένα κάθε βράδυ πριν κοιμηθώ και προβάρω για να στα πω κι εσένα μ' επιτυχία.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου