Το να κλείσω την πόρτα για πάντα σε σένα είναι κάτι που ίσως δεν θα καταφέρω ποτέ. Εκτός κι αν την κλείσεις πρώτος εσύ. Εκεί πάω πάσο. Θα βρίσω, θα ξεσπάσω, θα κάνω το θυμό μου και πάλι αγάπη και θα προχωρήσω. Θα κουραστώ, θα πονέσω, θα τρέμει το σώμα μου από τη σκέψη ότι δε θα ξανανιώσει ποτέ το δικό σου, όμως θα σε ξεπεράσω, όπως ξεπέρασα και τόσα άλλα. Μέχρι δηλαδή που να ξαναρθείς. Αν ξαναρθείς....
Αυτή τη φορά όμως είπα να το παλέψω. Όπως είπα και άλλες τόσες φορές που περίμενα για ώρες να απαντήσεις ένα μήνυμα και πολλές μέρες για να 'ρθεις. Νιώθω ότι εγώ κι εσύ μοιραζόμαστε κάτι μοναδικό. Έναν έρωτα και μία χημεία που σπάνια βρίσκουν οι άνθρωποι. Κάποτε νιώθω ότι αισθάνεσαι το ίδιο, τις πιο πολλές μέρες όμως νιώθω ότι απλά με χρησιμοποιείς. Ότι δεν είμαι τίποτα ξεχωριστό για σένα. Νιώθω σαν το εφεδρικό λάστιχο που το βγάζουν από το πορτ μπαγκάζ μόνο όταν σπάσει ένα από τα καλά λάστιχά και μόνο για λίγο.
Άλλες φορές νιώθω ότι με χρειάζεσαι. Κάτι στα μάτια σου μου λέει να περιμένω, Όμως, κάνω τόσες μέρες να δω αυτά τα μάτια που μπερδεύω την αλήθεια με το ψέμα, την ανάγκη με την αγάπη. Άραγε έρχεσαι για μία σωματική ανάγκη ή επειδή σου λείπω; Είναι τόσο σημαντικά αυτά που νιώθεις για μένα. Είναι τα μόνα που έχω για να κρατιέμαι κι αυτά πολλές φορές μου τα στερείς.
Λίγο πριν προσπαθήσω να φύγω όμως, θέλω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Αν έχεις την καλοσύνη απάντησέ τες για μένα. Για να βρω εγώ το δρόμο μου κι εσύ την ησυχία σου. Θέλω να φύγω τις τύψεις από πάνω μου, να μη νιώθω ότι πρόδωσα εσένα ή έναν αληθινό έρωτα που δεν κατάφερα να δω. Θέλω να ξέρω ότι έδωσα τα πάντα πριν πέσω στην επόμενη αγκαλιά. Θέλω να ξέρω ότι θα έκανες το ίδιο με μένα.
Έλα για λίγο λοιπόν, στη θέση μου. Μην θυμηθείς τους καβγάδες μας, ούτε τα άσχημα λόγια. Θυμήσου μόνο τα αναπάντητα μηνύματα, τις αδιάφορες απαντήσεις, τα βράδια που σε περίμενα, το πόσο λίγο ήσουν στη ζωή μου, το πόσο γύρευα μία σου κουβέντα. Θυμήσου πόσο έξω ήμουν απ' τη ζωή σου και απάντησε μου τις πιο κάτω ερωτήσεις γιατί μπορεί να κάνω λάθος. Και δε θέλω να σε χάσω από δικό μου λάθος.
Αν ήσουν εγώ θα σε αγαπούσες;
Αν ήσουν εγώ θα συνέχιζες να κάνεις τον χαρούμενο ανήξερο απλά για να 'σαι καλά;
Αν ήσουν εγώ θα δεχόσουν να σε βλέπεις τόσο λίγο;
Αν ήσουν εγώ θα συνέχιζες να στέλνεις μηνύματα και να πέφτεις τόσο χαμηλά;
Αν ήσουν εγώ πώς θα σου μιλούσες;
Αν ήσουν εγώ θα ζητούσες να μάθεις τι νιώθω για σένα;
Αν ήσουν εγώ θα έβρισκες κάποιον άλλον για να σκοτώσεις τη μοναξιά;
Αν ήσουν εγώ θα σε ανεχόσουν;
Αν ήσουν εγώ θα απαιτούσες να μάθεις αν υπάρχει άλλη;
Και τέλος απάντησε μου και βγάλε με επιτέλους από το δίλημμα...
Αν ήσουν εγώ θα σε περίμενες;
Αυτή τη φορά όμως είπα να το παλέψω. Όπως είπα και άλλες τόσες φορές που περίμενα για ώρες να απαντήσεις ένα μήνυμα και πολλές μέρες για να 'ρθεις. Νιώθω ότι εγώ κι εσύ μοιραζόμαστε κάτι μοναδικό. Έναν έρωτα και μία χημεία που σπάνια βρίσκουν οι άνθρωποι. Κάποτε νιώθω ότι αισθάνεσαι το ίδιο, τις πιο πολλές μέρες όμως νιώθω ότι απλά με χρησιμοποιείς. Ότι δεν είμαι τίποτα ξεχωριστό για σένα. Νιώθω σαν το εφεδρικό λάστιχο που το βγάζουν από το πορτ μπαγκάζ μόνο όταν σπάσει ένα από τα καλά λάστιχά και μόνο για λίγο.
Άλλες φορές νιώθω ότι με χρειάζεσαι. Κάτι στα μάτια σου μου λέει να περιμένω, Όμως, κάνω τόσες μέρες να δω αυτά τα μάτια που μπερδεύω την αλήθεια με το ψέμα, την ανάγκη με την αγάπη. Άραγε έρχεσαι για μία σωματική ανάγκη ή επειδή σου λείπω; Είναι τόσο σημαντικά αυτά που νιώθεις για μένα. Είναι τα μόνα που έχω για να κρατιέμαι κι αυτά πολλές φορές μου τα στερείς.
Λίγο πριν προσπαθήσω να φύγω όμως, θέλω να σου κάνω κάποιες ερωτήσεις. Αν έχεις την καλοσύνη απάντησέ τες για μένα. Για να βρω εγώ το δρόμο μου κι εσύ την ησυχία σου. Θέλω να φύγω τις τύψεις από πάνω μου, να μη νιώθω ότι πρόδωσα εσένα ή έναν αληθινό έρωτα που δεν κατάφερα να δω. Θέλω να ξέρω ότι έδωσα τα πάντα πριν πέσω στην επόμενη αγκαλιά. Θέλω να ξέρω ότι θα έκανες το ίδιο με μένα.
Έλα για λίγο λοιπόν, στη θέση μου. Μην θυμηθείς τους καβγάδες μας, ούτε τα άσχημα λόγια. Θυμήσου μόνο τα αναπάντητα μηνύματα, τις αδιάφορες απαντήσεις, τα βράδια που σε περίμενα, το πόσο λίγο ήσουν στη ζωή μου, το πόσο γύρευα μία σου κουβέντα. Θυμήσου πόσο έξω ήμουν απ' τη ζωή σου και απάντησε μου τις πιο κάτω ερωτήσεις γιατί μπορεί να κάνω λάθος. Και δε θέλω να σε χάσω από δικό μου λάθος.
Αν ήσουν εγώ θα σε αγαπούσες;
Αν ήσουν εγώ θα συνέχιζες να κάνεις τον χαρούμενο ανήξερο απλά για να 'σαι καλά;
Αν ήσουν εγώ θα δεχόσουν να σε βλέπεις τόσο λίγο;
Αν ήσουν εγώ θα συνέχιζες να στέλνεις μηνύματα και να πέφτεις τόσο χαμηλά;
Αν ήσουν εγώ πώς θα σου μιλούσες;
Αν ήσουν εγώ θα ζητούσες να μάθεις τι νιώθω για σένα;
Αν ήσουν εγώ θα έβρισκες κάποιον άλλον για να σκοτώσεις τη μοναξιά;
Αν ήσουν εγώ θα σε ανεχόσουν;
Αν ήσουν εγώ θα απαιτούσες να μάθεις αν υπάρχει άλλη;
Και τέλος απάντησε μου και βγάλε με επιτέλους από το δίλημμα...
Αν ήσουν εγώ θα σε περίμενες;
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου