Κάποια πράγματα στη ζωή είναι σίγουρα και δεδομένα και τουλάχιστον για όσο ζούμε δεν θα αλλάξουν. Για παράδειγμα, η γη γυρίζει γύρω από τον εαυτό της και γύρω από τον ήλιο, η μέρα πάντα θα τελειώνει και θα έρχεται η νύχτα, οι εποχές πάντα θα αλλάζουν και οι άνθρωποι θα γεννιούνται και θα πεθαίνουν όπως όλα τα είδη του πλανήτη.
Και για όσα είναι τόσο δεδομένα δεν υπάρχει κανένας λόγος να αγχωνόμαστε, γιατί απλούστατα δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε. Είναι χαμένος χρόνος να χτυπιέσαι, να κλαις και να χαλιέσαι για να κάνεις τη γη να γυρίζει ανάποδα. Δεν θα συμβεί.
Το ίδιο συμβαίνει και με κάποιες καταστάσεις στη ζωή μας που όλο νομίζουμε ότι θα αλλάξουν, παλεύουμε για να αλλάξουν, όμως η επόμενη μέρα μας βρίσκει στο ίδιο σημείο να δίνουμε τις ίδιες μάχες. Και κάποιες μάχες αξίζει να δοθούν γιατί βάζεις ένα λιθαράκι που κάνει τη ζωή σου ή τη ζωή κάποιων άλλων ανθρώπων ή ζώων καλύτερη. Όσο υπάρχει στο μυαλό μας έστω και μία μικρή ελπίδα ότι τα πράγματα θα γίνουν καλύτερα, συνεχίζουμε να το παλεύουμε. Αυτός που θα κουραστεί δεν θα έχει κανένα νόημα πια στη ζωή του.
Για παράδειγμα, όσα κουτάβια και να σώσει κανείς από τον δρόμο, πάντα θα υπάρχουν κι άλλα. Όσα ρούχα και να δωρίσει πάντα θα υπάρχουν παιδιά που δεν θα έχουν ούτε τα απαραίτητα για να επιβιώσουν, όσο κι αν κουράζεται στη δουλειά πάντα θα υπάρχει αυτός ο κάποιος που θα του σπάει τα νεύρα και όσο κι αν τσακώνεται με τους γύρω του για πράγματα που τον ενοχλούν, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα του τη σπάει. Όμως, έτσι κτίζει σιγά σιγά μία καλύτερη ζωή, έτσι όπως την ονειρεύτηκε. Πλησιάζει διαρκώς σε αυτήν και αυτό του δίνει δύναμη να προχωρά.
Υπάρχουν όμως και κάποια πράγματα - όπως η γη που γυρίζει - που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Κι αυτό είναι φυσικό. Δεν είμαστε Θεοί. Δεν είμαστε πανταχού παρόντες και τα πάντα πληρόντες. Είμαστε απλά κοινοί θνητοί που προσπαθούμε να επιβιώσουμε με θεμιτά ή και αθέμιτα μέσα, πουλώντας πολλές φορές φτηνά την ίδια την ψυχή και ευτυχία μας. Γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι. Απαιτούν θυσίες και δύσκολες αποφάσεις.
Το "αύριο" λοιπόν, είναι ένα από τα πράγματα που δεν μπορεί να ελέγξει η ανθρώπινη δύναμη. Και το "αύριο" είναι αυτό που προκαλεί το μεγαλύτερο άγχος στους περισσότερους, το μέλλον. Που θα είμαι αύριο, τι θα κάνω, θα είναι οι ίδιοι άνθρωποι δίπλα μου, θα με απολύσουν, θα κάνω μωρό, θα έχω λεφτά, θα έχω σχέση, θα είμαι όμορφος και αρεστός; Θα ζω;
Ερωτήματα πολλά και αναπάντητα. Κάθε μέρα κτίζουμε τη ζωή μας για ένα καλύτερο αύριο, από τότε που ξεκινάμε το σχολείο, χωρίς να ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει το μέλλον. Οι παλιοί έλεγαν "όταν κάνεις σχέδια, ο Θεός γελάει" και είχαν δίκαιο. Προσπαθούμε να κτίσουμε αυτή την τέλεια ζωή που μας εμφύτευσαν στο μυαλό γονείς, σχολείο και τηλεόραση και μία αποτυχία στην πορεία μπορεί να αποβεί μοιραία για την ψυχική μας υγεία.
Είναι αυτή η πίεση για την τέλεια ζωή και το σίγουρο αύριο που σέρνει τόσους ανθρώπους στην κατάθλιψη. Ο φόβος της αποτυχίας και του τι θα πούνε οι άλλοι, αν αποφασίσει να ακολουθήσει κάποιος τα πραγματικά του όνειρα.
Κι ενώ εσύ κτίζεις την τέλεια ζωή σου όπως την ονειρεύτηκε η γυναίκα σου, η μάνα σου ή το Χόλιγουντ, μπαμ έρχεται μία απόλυση και χάνεις - έτσι νομίζεις - τα πάντα. 'Η ενώ μαζεύεις λεφτά και εξουσία για να είσαι πιο αρεστός στην κοινωνία, μπαμ η ζωή σου παίρνει ένα αγαπημένο σου πρόσωπο και σε αφήνει στα χαμένα. Κτυπήματα κάτω από τη μέση, που ποτέ δεν σκέφτηκες ότι μπορεί να πετύχουν εσένα. Μόνο τους άλλους.
Γιατί εσύ πρόσεχες. Έλα όμως που δεν πρόσεχες. Έλα που έχεις περάσει στο στάδιο της ύβρις και η τιμωρία σε περιμένει στη γωνιά. Γιατί κτίζεις το αύριο λες και θα είσαι αθάνατος. Ξεχνάς ότι η ζωή είναι σύντομη, ξεχνάς να ακούσεις την καρδιά σου, ξεχνάς και εγκαταλείπεις τους ανθρώπους που αγαπάς και σε αγαπούν για να κτίσεις ένα τέλειο αύριο που δεν είναι στο χέρι σου ρε παιδί μου. Πώς να το θέσω διαφορετικά;
Και τι θα κάνεις να μου πεις; Να τα φορτώσεις όλα στην κόκορα επειδή μπορεί όλα να γκρεμιστούν ανά πάσα στιγμή; Σε καμία περίπτωση! Μπορεί να παλεύεις για το μέλλον σου χωρίς να προσπαθείς να το καθορίσεις. Χωρίς να πνίγεις τις στιγμές και τους ανθρώπους δίπλα σου για να πετύχεις τους, όχι και τόσο δικούς σου τελικά, στόχους σου. Να ακολουθείς τα όνειρά σου, όμως, να ξέρεις ότι στην πορεία θα αλλάξεις δουλειές, θα μείνεις άνεργος, άνθρωποι θα σε προδώσουν και θα σε ποδοπατήσουν γι' αυτό που νομίζουν το καλύτερο δικό τους αύριο. Θα κάνεις κάποιες αποτυχημένες σχέσεις, ίσως και ένα αποτυχημένο γάμο. Όλα αυτά θα πρέπει να τα δεχτείς ως μέρος της ζωής σου και όχι κάποιου άλλου. Οι αποτυχίες, οι τρικλοποδιές, οι δυσκολίες, οι δυσάρεστες εκπλήξεις είναι μέρος της ίδιας ζωής, αυτής που με τόση επιμονή προσπαθείς να δείξεις ότι έχεις στο instagram σου... της λαμπερής ζωής.
Τι είναι τελικά η τέλεια ζωή και ποιος την ορίζει; Είναι η ζωή της διευθύντριας σε μία μεγάλη εταιρεία που εργάζεται 12 ώρες την ημέρα ή του ταξιδιώτη που μαζί με τον σκύλο του γυρίζει τον κόσμο με ένα τροχόσπιτο; Είναι του επιτυχημένου γιατρού ή του σερβιτόρου που μου φέρνει το πότο μου κάθε Σάββατο; Ορίζουν το επάγγελμα και τα λεφτά την ευτυχία; Όχι ως ένα μεγάλο βαθμό, ναι ως ένα μικρό. Ίσως γι' αυτό λένε ότι αυτός που κάνει το χόμπι του επάγγελμα είναι πραγματικά ευτυχισμένος.
Και ποιος είναι πραγματικά ευτυχισμένος; Αυτός που επιλέγει τελικά να σπάσει τα σίδερα της φυλακής που ίσως ο ίδιος έκτισε κι ας μην ξέρει τι θα του φέρει το αύριο; Ή αυτός που σιωπά και φοβάται μέχρι να εξαντλήσει ψυχολογικά τον εαυτό του; Αυτός που επιλέγει έναν δύσκολο έρωτα ή αυτός που βολεύεται σε ένα πληκτικό γάμο; Αυτός που επιλέγει να κάνει αυτά που αγάπα κι ας βγάζει λίγα λεφτά ή αυτός που θυσιάζει τον ελεύθερό του χρόνο για να έχει μεγάλα ποσά στην τράπεζα του.
Τελικά τι είναι πιο ωραίο; Να ξέρεις τι θα φέρει το αύριο; Ή να μην έχεις ιδέα και να λες, "θα πάω όπου με βγάλει ο δρόμος, και θα τα καταφέρω"...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου