Ποτέ δε μου άρεσαν οι αποχαιρετισμοί, ποτέ δεν ήθελα να λέω αντίο σε ανθρώπους που έφευγαν χωρίς τη θέλησή μου. Και τώρα κοίτα πώς τα 'φερε η τύχη να 'μαι εγώ αυτή που αυτή τη φορά πρέπει να φύγει. Πάντα πίστευα ότι εσύ ήσουν αυτός που θα με άφηνες πρώτος και έτρεμα τη μέρα που θα ξυπνούσα και θα είχες απλά εξαφανιστεί. Ίσως ο φόβος μου αυτός να με έκανε να σε αγαπήσω τόσο και να σε κρατάω σφιχτά για να μη μου φύγεις. Ίσως το ότι ποτέ δεν ήσουν δεδομένος με έκανε να σε θέλω περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θέλησα στη ζωή μου. Όμως, δεν είναι μόνο αυτά, είναι και πολλά άλλα σε σένα που δεν με άφησαν να σε χορτάσω ποτέ.
Πώς γίνεται να αγαπάς κάποιον και να φεύγεις; Δεν το είχα καταλάβει ποτέ. Δεν μπορούσα με τίποτα να δικαιολογήσω αυτούς που άφηναν κάποιον που αγαπούσαν πίσω τους, όποιος κι αν ήταν ο λόγος. Όμως, έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Για να εξηγήσουμε τις πράξεις των άλλων χωρίς να κρίνουμε, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να μπούμε για λίγο στη θέση τους. Τώρα εγώ ήμουν αυτή που δεν είχε επιλογή, όσο κι αν το πάλεψα, όσο κι να προσπάθησα να το αποτρέψω από το να γίνει.
Εδώ και μήνες έπαιζε στο μυαλό μου ο φόβος ότι τα πράγματα θα έρχονταν έτσι που στο τέλος θα σε έχανα, όμως δεν τόλμησα ποτέ να την ξεστομίσω ίσια. Μόνο κάτι αδύναμες προσπάθειες να σου δείξω ότι αν δεν κάνεις κάτι τώρα, δε θα μπορέσεις ποτέ να παλέψεις για μας. Όμως, κι αυτές ήταν αθόρυβες για να μη σε ενοχλήσουν.
Σκέφτομαι ότι αν οι δυο μας είχαμε μέλλον, αν με άφηνες να μπω λίγο πιο πολύ στη ζωή σου, θα άφηνα τα πάντα για να σε έχω στην αγκαλιά μου. Όμως, είτε μένω λίγους δρόμους πιο κάτω είτε στην άκρη της γης, η μοναξιά που νιώθω λίγο πολύ η ίδια. Ίσως και λίγο να με ανακουφίζει η εξέλιξη των πραγμάτων γιατί δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να σε δω να φεύγεις, λίγα λεπτά αφού κάνουμε έρωτα. Ίσως η ζωή τελικά να πήρε τα πράγματα στα χέρια της και να έκανε για μένα το σωστό, αυτό που εγώ δεν είχα τη δύναμη να κάνω, να πω όχι σε μία σχέση που είχε μόνο παρελθόν, ένα φτωχό παρόν και καθόλου μέλλον.
Αρκούμαι σε λίγα μηνύματα Ζητάω λίγο να σε δω. Όμως, ξέρω πια πώς το τι θέλω μαζί σου δεν έχει καμία σημασία. Αν θα έρθεις να με αποχαιρετήσεις, θα έρθεις όποτε εσύ μπορείς και θα φύγεις με τον ίδιο τρόπο. Έτσι ξαφνικά. Χωρίς να προλάβω ν' αντιδράσω, χωρίς να βγάλω μιλιά. Δεν παίρνω καμία απάντηση. Και ήξερα ότι δεν θα 'χεις κάτι να πεις. Εξάλλου, μου είπες πιο παλιά ότι άμα είναι να φύγω και είναι για το καλό μου, δε θα σταθείς. εμπόδιο. Πόσο θα ήθελα, όμως, να σταθείς εμπόδιο. Να στήσεις με το σώμα σου ένα τοίχο στην πόρτα και την ώρα που θα φεύγω ν' ανοίξεις τα χέρια σου και με αυτά να με αλυσοδέσεις στην αγκαλιά σου. Δεν πρόκειται να γίνει όμως, γιατί ξέρεις ότι δεν μπορείς να μου δώσεις όσα θέλω. Δεν μπορείς να είσαι δίπλα μου. Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι δεν μπορώ πουθενά να βρω την ευτυχία χωρίς εσένα.
Και τώρα περιμένω. Περιμένω να στείλεις ένα μήνυμα, να πάρεις ένα τηλέφωνο για να μου πεις ότι αυτό δεν είναι το αντίο. Ότι δεν θα τελειώσει έτσι η δική μας φουρτουνιασμένη ιστορία. Ότι θα πάμε κόντρα στους καιρούς και στις κακοτυχίες του έρωτά μας και θα κρατήσουμε επαφή.
Έτσι δεν κάνουν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και η μοίρα τους χωρίζει; Δεν θα χαθούμε ποτέ εμείς μωρό μου. Οι κόσμοι μας πάντα κάπου θα συναντιούνται για λίγο και θα παίρνουν νέα πνοή. Φτάνεις να αντέξεις κι εσύ όπως εγώ.
Αυτό μωρό μου δεν είναι το αντίο. Είναι στο επανιδείν...
Πώς γίνεται να αγαπάς κάποιον και να φεύγεις; Δεν το είχα καταλάβει ποτέ. Δεν μπορούσα με τίποτα να δικαιολογήσω αυτούς που άφηναν κάποιον που αγαπούσαν πίσω τους, όποιος κι αν ήταν ο λόγος. Όμως, έτσι είμαστε οι άνθρωποι. Για να εξηγήσουμε τις πράξεις των άλλων χωρίς να κρίνουμε, πρέπει να φτάσουμε στο σημείο να μπούμε για λίγο στη θέση τους. Τώρα εγώ ήμουν αυτή που δεν είχε επιλογή, όσο κι αν το πάλεψα, όσο κι να προσπάθησα να το αποτρέψω από το να γίνει.
Εδώ και μήνες έπαιζε στο μυαλό μου ο φόβος ότι τα πράγματα θα έρχονταν έτσι που στο τέλος θα σε έχανα, όμως δεν τόλμησα ποτέ να την ξεστομίσω ίσια. Μόνο κάτι αδύναμες προσπάθειες να σου δείξω ότι αν δεν κάνεις κάτι τώρα, δε θα μπορέσεις ποτέ να παλέψεις για μας. Όμως, κι αυτές ήταν αθόρυβες για να μη σε ενοχλήσουν.
Σκέφτομαι ότι αν οι δυο μας είχαμε μέλλον, αν με άφηνες να μπω λίγο πιο πολύ στη ζωή σου, θα άφηνα τα πάντα για να σε έχω στην αγκαλιά μου. Όμως, είτε μένω λίγους δρόμους πιο κάτω είτε στην άκρη της γης, η μοναξιά που νιώθω λίγο πολύ η ίδια. Ίσως και λίγο να με ανακουφίζει η εξέλιξη των πραγμάτων γιατί δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να σε δω να φεύγεις, λίγα λεπτά αφού κάνουμε έρωτα. Ίσως η ζωή τελικά να πήρε τα πράγματα στα χέρια της και να έκανε για μένα το σωστό, αυτό που εγώ δεν είχα τη δύναμη να κάνω, να πω όχι σε μία σχέση που είχε μόνο παρελθόν, ένα φτωχό παρόν και καθόλου μέλλον.
Αρκούμαι σε λίγα μηνύματα Ζητάω λίγο να σε δω. Όμως, ξέρω πια πώς το τι θέλω μαζί σου δεν έχει καμία σημασία. Αν θα έρθεις να με αποχαιρετήσεις, θα έρθεις όποτε εσύ μπορείς και θα φύγεις με τον ίδιο τρόπο. Έτσι ξαφνικά. Χωρίς να προλάβω ν' αντιδράσω, χωρίς να βγάλω μιλιά. Δεν παίρνω καμία απάντηση. Και ήξερα ότι δεν θα 'χεις κάτι να πεις. Εξάλλου, μου είπες πιο παλιά ότι άμα είναι να φύγω και είναι για το καλό μου, δε θα σταθείς. εμπόδιο. Πόσο θα ήθελα, όμως, να σταθείς εμπόδιο. Να στήσεις με το σώμα σου ένα τοίχο στην πόρτα και την ώρα που θα φεύγω ν' ανοίξεις τα χέρια σου και με αυτά να με αλυσοδέσεις στην αγκαλιά σου. Δεν πρόκειται να γίνει όμως, γιατί ξέρεις ότι δεν μπορείς να μου δώσεις όσα θέλω. Δεν μπορείς να είσαι δίπλα μου. Αυτό που δεν ξέρεις είναι ότι δεν μπορώ πουθενά να βρω την ευτυχία χωρίς εσένα.
Και τώρα περιμένω. Περιμένω να στείλεις ένα μήνυμα, να πάρεις ένα τηλέφωνο για να μου πεις ότι αυτό δεν είναι το αντίο. Ότι δεν θα τελειώσει έτσι η δική μας φουρτουνιασμένη ιστορία. Ότι θα πάμε κόντρα στους καιρούς και στις κακοτυχίες του έρωτά μας και θα κρατήσουμε επαφή.
Έτσι δεν κάνουν δύο άνθρωποι που αγαπιούνται και η μοίρα τους χωρίζει; Δεν θα χαθούμε ποτέ εμείς μωρό μου. Οι κόσμοι μας πάντα κάπου θα συναντιούνται για λίγο και θα παίρνουν νέα πνοή. Φτάνεις να αντέξεις κι εσύ όπως εγώ.
Αυτό μωρό μου δεν είναι το αντίο. Είναι στο επανιδείν...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου