Ο θάνατος είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Είναι το τέλος γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Όλα κάποτε τελειώνουν αργά ή γρήγορα γιατί απλούστατα τίποτα δεν μπορεί να υπάρξει αιώνια. Κουράζεται. Κάποιες φορές ο θάνατος έρχεται αφού ο άνθρωπος ολοκληρώσει τον κύκλο της ζωής του και φθάσει στα βαθιά γεράματα. Κάποιες άλλες όμως γίνεται άδικος και έρχεται νωρίς, σκορπίζοντας πόνο αβάσταχτο σε όσους μένουν πίσω.
Ο θάνατος λοιπόν, δεν κάνει διακρίσεις σε φυλές, κοινωνικές τάξεις, φύλα κλπ. Θα έλθει για όλους και ας είμαστε ειλικρινείς δεν μπορούμε να τον νικήσουμε. Μόνο ο Χριστός κατάφερε ν' αναστηθεί και κάποιοι άλλοι θεοί βέβαια πριν απ' αυτόν όπως ο Διόνυσος, όμως αυτές είναι θεωρίες κάποιων βυζαντινών θρησκευόμενων συγγραφέων που έγραφαν για να επιτελέσουν κάποιους σκοπούς, κυρίως κοινωνικούς και πολιτικούς.
Όμως, πίσω από την ιστορία του Χριστού - είτε αυτή είναι τελικά αληθής ή όχι - κρύβονται δυνατά νοήματα και μεταφορές που αν κανείς τα καταλάβει μπορεί να φτάσει όντως στον "Θεό", που δεν είναι άλλος κατ' έμενα από την Αγάπη. Εξάλλου Αγάπη δεν είναι και ο Θεός;
Η αγάπη φέρνει τη γαλήνη, την ψυχική ηρεμία, την ευτυχία. Σε ένα κόσμο που επιβάλλει τους νόμους της ζούγκλας και μας θέλει να κατασπαράζουμε τον συνάνθρωπό μας, τη φύση και τα ζώα για τη δήθεν επιβίωσή μας, όποιος βρει τη δύναμη να απέχει και να κρατά την ψυχή του καθαρά, βρίσκει τον επίγειο παράδεισο.
Ο παράδεισος είναι εδώ, είναι ένας μέρος της ζωής μας που πρέπει να το βρούμε. Μετά τον θάνατο θα είναι αργά. Ο παράδεισος δεν είναι ένα όμορφο μέρος πάνω από τα σύννεφα και η κόλαση δεν είναι σίγουρα ένα μέρος με καζάνια που βράζουν. Είναι το καλό και το κακό μέσα μας, αυτό που η Κινέζοι αποκαλούν Γιν Γιανγκ κι αυτά πρέπει μέσα μας να βρίσκονται σε ισορροπία γιατί εύκολα μπορεί να υπερνικήσει το κακό και να χάσουμε τον εαυτό μας και πολύ δύσκολα υπερνικάει το καλό.
Χρειάζονται μεγάλες ψυχικές δυνάμεις και στερήσεις για να φτάσει κανείς στην απόλυτη αυταπάρνηση και αγάπη. Όμως επειδή δεν είμαστε υπεράνθρωποι μπορούμε να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε για να φτάσουμε όσο πιο κοντά σε αυτήν γίνεται.
Όπως ο Χριστός μετά από τα Πάθη του και το θάνατο, αναστήθηκε, έτσι και η ψυχή μας πολλές φορές πρέπει να "πεθάνει" για να αναστηθεί. Και μόνο η αγάπη μπορεί να την αναστήσει. Όχι, δεν χρειάζεται να απέχουμε από το σεξ, ούτε να κάνουμε αυστηρές νηστείες και να μην χάνουμε λειτουργία. Ο θεός = η αγάπη είναι παντού και είναι μέσα μας. Μπορεί να βρίσκεται στην κάθε σου καθημερινή πράξη και έχει μεγάλα ανταλλάγματα. Γιατί η αγάπη έχει μία μαγική ιδιότητα. Όσο τη δίνεις αυτή πολλαπλασιάζεται. Είναι κολλητική.
Όταν δε αυτή η αγάπη έχει μέσα της τον έρωτα, τότε οι άνθρωποι απογειώνονται. Τους καταλαβαίνεις τους πραγματικά ερωτευμένους ανθρώπους. Έχουν μία καλοσύνη στα μάτια και μία γαλήνη. Έχουν τη δύναμη να δώσουν απλόχερα γιατί νιώθουν γεμάτοι. Ξεχειλίζουν από αγάπη και σαρκική και ψυχική ικανοποίηση. Και αν από αυτήν προκύψουν παιδιά, τότε το θαύμα ολοκληρώνεται. Και μιλάμε για θαύμα γιατί η πραγματική αυτή ευτυχία είναι τόσο σπάνια όσο και τα θαύματα. Οι άνθρωποι συνήθως κατά την αναζήτηση τους για το άλλο τους μισό και την ολοκλήρωσή τους, χάνουν το δρόμο τους και μπαίνουν σε σκοτεινά, αδιέξοδα μονοπάτια.
Αν ρωτάς λοιπόν αν η αγάπη ανασταίνει... η απάντηση είναι ναι!
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου