Μετά από τόσους καβγάδες, από τόσους μήνες χωρίς να ιδωθούμε και με τόση πίκρα μέσα μας, η επανασύνδεση ήταν ένα σενάριο πέραν για πέρα φανταστικό. Το είχα επιτέλους καταλάβει. Η παράσταση τέλειωσε κι ας καθόμουν ακόμη στη θέση του θεατή περιμένοντας τις κουρτίνες να ξανανοίξουν για να παίξουν οι ηθοποιοί μία τελευταία πράξη με χαρούμενο τέλος.
Σε είχα μέσα μου, όμως το σώμα μου είχε συνηθίσει τον πόνο της απουσίας σου. Μου έλειπες, με τρόπο που δεν είχα πλέον λέξεις να τον περιγράφω. Είχα εξαντλήσει όλες τις λέξεις και όλα τα τραγούδια που σου ζητούσαν να γυρίσεις έστω και για λίγο. Ζούσα στη σιωπή, όμως πια δεν σε έψαχνα όπως πριν. Δεν παρανοούσα όταν δεν σε έβρισκα online, δεν έπεφτα στα πατώματα όταν σκεφτόμουν ότι μπορεί να είσαι με άλλη. Είχα γίνει μία παθητική δέκτης των συνεπειών των πράξεων μου.
Έφταιξα τελικά. Έφταιξα γιατί σε έστυβα συνεχώς σαν πορτοκάλι, από φόβο μη σε χάσω και δε σκεφτόμουν ότι μπορεί κι εσύ να πονάς όπως κι εγώ. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ίσως ένιωθες κάτι για μένα, αλλιώς γιατί να μένεις. Μέχρι που μου έκανες τη χάρη να μου αποδείξεις ότι είχα δίκαιο, φεύγοντας. Και με τι μούτρα θα γυρνούσα πίσω μετά να σε ζητήσω ξανά. Τόσα λάθη, το ένα πάνω στο άλλο, έγιναν βουνό που μου έκλειναν το δρόμο της επιστροφής. Σε ήθελα τόσο στη ζωή μου, όμως είχα σταματήσει να παλεύω για να σε φέρω πίσω μόνο και μόνο για να σε ξαναδιώξω μετά με τους λάθους χειρισμούς μου. Για να σε πνίξω με την αγάπη μου μέχρι να τρέξεις ξανά μακριά μου για να μπορείς ν' ανασάνεις.
Συγνώμη που σε έσπρωχνα μακριά μου. Είναι επειδή φοβόμουν. Είναι επειδή σε ήθελα μόνο για μένα. Άλλαξα. Με πιστεύεις; Πλέον σ' αγαπάω χωρίς ίχνος εγωισμού. Πριν δε σε αγαπούσα. Δεν ήξερα. Σε ήθελα μόνο για μένα. Και τώρα σε θέλω μόνο για μένα, όμως μόνο αν το θέλεις κι εσύ. Μόνο αν σε κάνω να νιώθεις ότι θέλεις μαζί μου να κάνεις τα πάντα. Πάρε όσο χρόνο θες. Εγώ θα περιμένω. Είμαι εδώ αν θες να μ' αγαπήσεις. Δεν θα πέσω και πάλι στα πόδια σου να σε παρακαλέσω, όμως θα σε περιμένω με αξιοπρέπεια. Θα ζω τη ζωή μου όσο πιο όμορφα μπορώ, θα τη γεμίζω με πράγματα που δεν είναι εσύ για να περνάει ο χρόνος πιο ανώδυνα και θα μετρώ τις μέρες μακριά σου. Θα δεις ότι άλλαξα, ότι είμαι έτοιμη να δεχτώ το "εμείς" ως έχει κι όχι όπως θα το ήθελα για να έχω αυτό το όμορφο σενάριο μίας ρομαντικής ταινίας.
Γύρνα και θα δεις πως θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τα σώματά μας θα βρουν το δρόμο χωρίς καν να προσπαθήσουμε. Το πάθος μας θα σβήσει κάθε κακιά στιγμή, κάθε άσχημη λέξεις και όλα όσα μας χώριζαν πλέον θα είναι αυτά που θα μας ενώνουν. Γύρνα και θα σε αγαπήσω όπως σου αρμόζει, όπως έπρεπε να είχα κάνει από την πρώτη μέρα. Εξάλλου, είμαι από τους δυο μας ο πιο αδύναμος κρίκος. Δεν ξέρω εγώ από αγάπη κι ας γράφω συνέχεια γι' αυτήν. Μαζί σου τη μαθαίνω. Περνώ από όλα της τα στάδια, σκοντάφτω, πέφτω κάτω, ξανασηκώνομαι και προχωρώ γεμάτη πληγές, μέχρι να βρω το σωστό δρόμο, αυτό που θα οδηγεί σε σένα και θα είναι γεμάτος λουλούδια αντί γι' αγκάθια.
Σε είχα μέσα μου, όμως το σώμα μου είχε συνηθίσει τον πόνο της απουσίας σου. Μου έλειπες, με τρόπο που δεν είχα πλέον λέξεις να τον περιγράφω. Είχα εξαντλήσει όλες τις λέξεις και όλα τα τραγούδια που σου ζητούσαν να γυρίσεις έστω και για λίγο. Ζούσα στη σιωπή, όμως πια δεν σε έψαχνα όπως πριν. Δεν παρανοούσα όταν δεν σε έβρισκα online, δεν έπεφτα στα πατώματα όταν σκεφτόμουν ότι μπορεί να είσαι με άλλη. Είχα γίνει μία παθητική δέκτης των συνεπειών των πράξεων μου.
Έφταιξα τελικά. Έφταιξα γιατί σε έστυβα συνεχώς σαν πορτοκάλι, από φόβο μη σε χάσω και δε σκεφτόμουν ότι μπορεί κι εσύ να πονάς όπως κι εγώ. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ίσως ένιωθες κάτι για μένα, αλλιώς γιατί να μένεις. Μέχρι που μου έκανες τη χάρη να μου αποδείξεις ότι είχα δίκαιο, φεύγοντας. Και με τι μούτρα θα γυρνούσα πίσω μετά να σε ζητήσω ξανά. Τόσα λάθη, το ένα πάνω στο άλλο, έγιναν βουνό που μου έκλειναν το δρόμο της επιστροφής. Σε ήθελα τόσο στη ζωή μου, όμως είχα σταματήσει να παλεύω για να σε φέρω πίσω μόνο και μόνο για να σε ξαναδιώξω μετά με τους λάθους χειρισμούς μου. Για να σε πνίξω με την αγάπη μου μέχρι να τρέξεις ξανά μακριά μου για να μπορείς ν' ανασάνεις.
Συγνώμη που σε έσπρωχνα μακριά μου. Είναι επειδή φοβόμουν. Είναι επειδή σε ήθελα μόνο για μένα. Άλλαξα. Με πιστεύεις; Πλέον σ' αγαπάω χωρίς ίχνος εγωισμού. Πριν δε σε αγαπούσα. Δεν ήξερα. Σε ήθελα μόνο για μένα. Και τώρα σε θέλω μόνο για μένα, όμως μόνο αν το θέλεις κι εσύ. Μόνο αν σε κάνω να νιώθεις ότι θέλεις μαζί μου να κάνεις τα πάντα. Πάρε όσο χρόνο θες. Εγώ θα περιμένω. Είμαι εδώ αν θες να μ' αγαπήσεις. Δεν θα πέσω και πάλι στα πόδια σου να σε παρακαλέσω, όμως θα σε περιμένω με αξιοπρέπεια. Θα ζω τη ζωή μου όσο πιο όμορφα μπορώ, θα τη γεμίζω με πράγματα που δεν είναι εσύ για να περνάει ο χρόνος πιο ανώδυνα και θα μετρώ τις μέρες μακριά σου. Θα δεις ότι άλλαξα, ότι είμαι έτοιμη να δεχτώ το "εμείς" ως έχει κι όχι όπως θα το ήθελα για να έχω αυτό το όμορφο σενάριο μίας ρομαντικής ταινίας.
Γύρνα και θα δεις πως θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα. Τα σώματά μας θα βρουν το δρόμο χωρίς καν να προσπαθήσουμε. Το πάθος μας θα σβήσει κάθε κακιά στιγμή, κάθε άσχημη λέξεις και όλα όσα μας χώριζαν πλέον θα είναι αυτά που θα μας ενώνουν. Γύρνα και θα σε αγαπήσω όπως σου αρμόζει, όπως έπρεπε να είχα κάνει από την πρώτη μέρα. Εξάλλου, είμαι από τους δυο μας ο πιο αδύναμος κρίκος. Δεν ξέρω εγώ από αγάπη κι ας γράφω συνέχεια γι' αυτήν. Μαζί σου τη μαθαίνω. Περνώ από όλα της τα στάδια, σκοντάφτω, πέφτω κάτω, ξανασηκώνομαι και προχωρώ γεμάτη πληγές, μέχρι να βρω το σωστό δρόμο, αυτό που θα οδηγεί σε σένα και θα είναι γεμάτος λουλούδια αντί γι' αγκάθια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου