Τι είναι τελικά τα όνειρα;;; Ακόμη κι ο πατέρας της ψυχανάλυσης, Φρόιντ, δεν κατάφερε να εξηγήσει το φαινόμενο αυτό εντελώς που ο άνθρωπος έχει από την πρώτη στιγμή που γεννάται. Είναι κάποια μηνύματα του υποσεινήδητου, είναι οι φόβοι και οι επιθυμίες μας, οι νοσταλγίες και οι αναμνήσεις μας; Είναι όλα τα πιο πάνω μαζί;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι ονειρεύονται. Ακόμη και το σκυλάκι μου, η Λίζα και φαντάζομαι όλα τα ζώα του πλανήτη. Πολλές φορές διερωτήθηκα τι άραγε να ονειρεύεται όταν βλέπω τα βλέφαρά της να τρεμοπαίζουν και την ακούω να βγάζει στον ύπνο της φωνούλες. Μάλλον θα βλέπει ότι κυνηγάει κάποια γάτα ή ότι έχει πάει σε ένα κόσμο γεμάτο κόκαλα έτοιμα να τα κατασπαράξει.
Σε παλαιότερους χρόνους πίστευαν πάρα πολύ στα όνειρα. Ειδικά σε ό,τι αφορούσε τη θρησκεία. Και τα θεωρούσαν συμβολικά ή μηνύματα από τον θεό. Ακόμη και πριν τον Χριστιανισμό, μεγάλοι ηγέτες έδρασαν με βάση τα όνειρά τους σε εκστρατείες ή σε αποφάσεις που είχαν να πάρουν για το λαό τους. Ο θρύλος λέει ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε σε όνειρο ότι θα νικήσει τους εχθρούς του με το σύμβολο του Σταυρού κι έτσι έγινε.
Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει τι είναι αυτό που μας κάνει να βλέπουμε τα όνειρα που βλέπουμε.
Ψες το βράδυ πάλι σε ονειρεύτηκα. Τόσο καιρό είχα να σε δω και πάλι εσύ εκεί να επιμένεις να έρχεσαι στα όνειρά μου, για να μου θυμίζεις πόσο πολύ σε αγάπησα. Τις πιο πολλές φορές έρχεσαι και μου μιλάς. Απλά καθόμαστε κάπου ή περπατάμε κι εσύ μου μιλάς και μου χαμογελάς. Σπάνια θυμάμαι τι λέξεις βγαίνουν από το στόμα σου, όμως όταν ξυπνάω μου μένει αυτή η αίσθηση της αγάπης και της ζεστασιάς.
Στην αρχή δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Τρελαινόμουν. Δεν ήταν εύκολο να ξυπνάω και να είμαι στο κρεβάτι μόνη κι εσύ πουθενά. Ήταν λες και σε έπαιρναν ξαφνικά από τα χέρια μου και χανόσουν. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από το όραμα, ίσως γιατί ήθελα το όραμα να είναι αληθινό.
Ύστερα πίστευα ότι εσύ μου στέλνεις κάποια μηνύματα, ότι ακόμη μ' αγαπάς, όμως οι μέρες περνούσαν και δεν ήσουν πουθενά. Ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα σημάδι που να δείχνει ότι με σκέφτεσαι λίγο ακόμη. Ότι νοιάζεσαι όπως κάποτε. Η απουσία σου ήταν παντού, ακόμη και στο facebook.
Έμαθα σιγά σιγά να ζω χωρίς εσένα, έμαθα να δέχομαι τα δάκρυα και να ξεσπώ για να νιώθω μετά καλά, έμαθα και το σώμα μου ν' αντέχει τον πόνο, όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σε διώξω από τα όνειρά μου. Είναι όλα απλά παιχνίδια του μυαλού. Είναι όλες οι εικόνες που θα ήθελα να ζω. Είναι το χαμόγελό σου που μου λείπει και τα λόγια σου πριν γίνουν σκληρά.
Δεν σημαίνουν τίποτα όλα τα όνειρα του κόσμου. Είναι απλά το μυαλό μου που παλεύει να υπάρξει χωρίς εσένα και δεν το μπορεί. Είναι το καταφύγιο που έφτιαξε για να επιβιώνει, τρελαίνεται για να μην τρελαθεί.
Το μόνο σίγουρο είναι ότι όλοι ονειρεύονται. Ακόμη και το σκυλάκι μου, η Λίζα και φαντάζομαι όλα τα ζώα του πλανήτη. Πολλές φορές διερωτήθηκα τι άραγε να ονειρεύεται όταν βλέπω τα βλέφαρά της να τρεμοπαίζουν και την ακούω να βγάζει στον ύπνο της φωνούλες. Μάλλον θα βλέπει ότι κυνηγάει κάποια γάτα ή ότι έχει πάει σε ένα κόσμο γεμάτο κόκαλα έτοιμα να τα κατασπαράξει.
Σε παλαιότερους χρόνους πίστευαν πάρα πολύ στα όνειρα. Ειδικά σε ό,τι αφορούσε τη θρησκεία. Και τα θεωρούσαν συμβολικά ή μηνύματα από τον θεό. Ακόμη και πριν τον Χριστιανισμό, μεγάλοι ηγέτες έδρασαν με βάση τα όνειρά τους σε εκστρατείες ή σε αποφάσεις που είχαν να πάρουν για το λαό τους. Ο θρύλος λέει ότι ο Μέγας Κωνσταντίνος είδε σε όνειρο ότι θα νικήσει τους εχθρούς του με το σύμβολο του Σταυρού κι έτσι έγινε.
Παρόλα αυτά κανείς δεν μπορεί με σιγουριά να πει τι είναι αυτό που μας κάνει να βλέπουμε τα όνειρα που βλέπουμε.
Ψες το βράδυ πάλι σε ονειρεύτηκα. Τόσο καιρό είχα να σε δω και πάλι εσύ εκεί να επιμένεις να έρχεσαι στα όνειρά μου, για να μου θυμίζεις πόσο πολύ σε αγάπησα. Τις πιο πολλές φορές έρχεσαι και μου μιλάς. Απλά καθόμαστε κάπου ή περπατάμε κι εσύ μου μιλάς και μου χαμογελάς. Σπάνια θυμάμαι τι λέξεις βγαίνουν από το στόμα σου, όμως όταν ξυπνάω μου μένει αυτή η αίσθηση της αγάπης και της ζεστασιάς.
Στην αρχή δεν μπορούσα να το διαχειριστώ. Τρελαινόμουν. Δεν ήταν εύκολο να ξυπνάω και να είμαι στο κρεβάτι μόνη κι εσύ πουθενά. Ήταν λες και σε έπαιρναν ξαφνικά από τα χέρια μου και χανόσουν. Δεν μπορούσα να ξεχωρίσω την πραγματικότητα από το όραμα, ίσως γιατί ήθελα το όραμα να είναι αληθινό.
Ύστερα πίστευα ότι εσύ μου στέλνεις κάποια μηνύματα, ότι ακόμη μ' αγαπάς, όμως οι μέρες περνούσαν και δεν ήσουν πουθενά. Ούτε ένα μήνυμα, ούτε ένα σημάδι που να δείχνει ότι με σκέφτεσαι λίγο ακόμη. Ότι νοιάζεσαι όπως κάποτε. Η απουσία σου ήταν παντού, ακόμη και στο facebook.
Έμαθα σιγά σιγά να ζω χωρίς εσένα, έμαθα να δέχομαι τα δάκρυα και να ξεσπώ για να νιώθω μετά καλά, έμαθα και το σώμα μου ν' αντέχει τον πόνο, όμως δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να σε διώξω από τα όνειρά μου. Είναι όλα απλά παιχνίδια του μυαλού. Είναι όλες οι εικόνες που θα ήθελα να ζω. Είναι το χαμόγελό σου που μου λείπει και τα λόγια σου πριν γίνουν σκληρά.
Δεν σημαίνουν τίποτα όλα τα όνειρα του κόσμου. Είναι απλά το μυαλό μου που παλεύει να υπάρξει χωρίς εσένα και δεν το μπορεί. Είναι το καταφύγιο που έφτιαξε για να επιβιώνει, τρελαίνεται για να μην τρελαθεί.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου