Τα γεγονότα τα ξέρουμε όλοι λίγο πολύ, τα έχουμε χιλιοδιαβάσει στο διαδίκτυο. Το Παρίσι χτυπήθηκε ξανά μέσα σε ένα χρόνο από την ISIS, μόνο που αυτή τη φορά τα χτυπήματα ήταν μαζικά και οι νεκροί ξεπέρασαν τους 100.
Και στο μυαλό του καθενός γεννούνται κάποιες απορίες που ψάχνουν απαντήσεις. Απαντήσεις που μοιάζουν πολύπλοκες όμως τελικά είναι τόσο απλές...
1. Γιατί το Παρίσι;
2. Τι επιδιώκουν οι Τζιχαντιστές με τον πόλεμο αυτό κατά της Ευρώπης;
3. Πώς αλλάζει η Ευρώπη μετά από αυτό το χτύπημα;
4. Γιατί η ανθρωπότητα συγκλονίστηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό ενώ μία μέρα πριν από τα χτυπήματα στη Βηρυτό δεν συγκινήθηκε σχεδόν κανείς και τα ΜΜΕ απλά το ανέφεραν σε 1 λεπτό.
5. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε ως άνθρωποι και ως λαοί.
6. Γιατί όλοι αυτοί που δεν αντέδρασαν ποτέ και σε τίποτα μέχρι στιγμής, αντέδρασαν με την έντονη υποστήριξη μιας μερίδας κόσμου προς τον λαό του Παρισιού.
Αρκετά τα ερωτήματα και εύλογα. Αν και δεν είμαι πολιτική αναλύτρια, προσπάθησα με την κριτική μου σκέψη και τα όσα λίγα να γνωρίζω να δώσω κάποιες απαντήσεις στον εαυτό μου και να πάρω την τελική μου θέση και στάση απέναντι σε έναν πόλεμο που δεν είναι ούτε δικός μας ούτε του γαλλικού λαού ούτε του συριακού και γενικά της ανθρωπότητας και που όμως αναγκάζεται να τον υποφέρει.
Πρώτο ερώτημα λοιπόν. Γιατί το Παρίσι; Οι λόγοι είναι και απτοί είναι όμως και ιδεολογικοί:
- Το Παρίσι συμμετέχει στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών με βομβαρδισμούς και με αυτό τον τρόπο θέλουν να του ασκήσουν πίεση να σταματήσει.
- Το Παρίσι είναι η πόλη του Φώτος και του Έρωτα, είναι μια πανέμορφη ιστορική πόλη, με πλούσια παράδοση και πολιτισμό (Αναγέννηση, Διαφωτισμός κλπ). Όλοι έχουν ταξιδέψει σε αυτό ή επιθυμούν να ταξιδέψουν. Και σίγουρα οι τρομοκράτες θα προτιμήσουν να χτυπήσουν μία τέτοια πόλη για να σοκάρουν την ανθρωπότητα.
- Το Παρίσι συμβολίζει την κατάργηση της Μοναρχίας στην Ευρώπη. Η Γαλλική Επανάσταση το 1789 είχε ως αποτέλεσμα τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Η Γαλλική Επανάσταση ενέπνευσε τους λαούς όλης της Ευρώπης να παλέψουν ενάντια στην εκμετάλλευση και την απολυταρχική μοναρχία, αποτελώντας το έναυσμα για τον ξεσηκωμό στην Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα.
- Στη Γαλλία κατοικούν πολλοί μουσουλμάνοι, παραγκωνισμένοι πολλές φορές από το κράτος. Είναι πιο εύκολο για τους τζιχαντιστές να δημιουργήσουν συμμάχους εκ των έσω της χώρας και να τους στρέψουν ενάντια στην κυβέρνηση. Σημειώτεον, ότι η δουλειά δεν μπορούσε να γίνει απ' έξω. Τα χτυπήματα ήταν μελετημένα από κάποιους που γνώριζαν καλά το Παρίσι και μελετούσαν καιρό το πότε και το που.
Δεύτερο ερώτημα: Τι επιδιώκουν οι τζιχαντιστές με όλο αυτό;
Οι τζιχαντιστές είναι οι σύγχρονοι Σταυροφόροι. Ό,τι ο χριστιανισμός έκανε στη Μέση Ανατολή τον Μεσαίωνα, το κάνει τώρα ο ισλαμικός κόσμος. Με πρόφαση τη θρησκεία και με τον φανατισμό το πιο δυνατό τους όπλο, μία μερίδια ισλαμιστών αποφασίζει, καθοδηγούμενη από ένα φιλόδοξο αρχηγό, να δημιουργήσει δικό της κράτος. Με τη βία. Ένα κράτος που δε θα τελειώνει στη Συρία, αλλά θα εξαπλώνεται για να γίνει αυτοκρατορία. Εκπαιδευμένοι για να μισούν και τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους (που θεωρούν υπαίτιους για τη φτώχεια τους) και για να σκοτώνουν χωρίς έλεος όποιον σταθεί εμπόδιο στο έργο του Άλλαχ, προχωρούν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Μάλιστα κάποιοι τους πούλησαν και όπλα (Ρώσσοι, Αμερικάνοι, Γάλλοι;). Φαίνεται όμως ότι σήμερα η κατάσταση έχει ξεφύγει...
Πώς αλλάζει η Ευρώπη; Η Ευρώπη αλλάζει όχι προς το καλύτερο. Προς το χειρότερο. Πλέον ο πόλεμος της Μέσης Ανατολής είναι ένας πόλεμος που μας αφορά. Το "διαμάντι" της Ευρώπης χτυπήθηκε. Η Ευρώπη χάνει ανθρώπους από τζιχαντιστές στα ίδιά της τα εδάφη. Οι τζιχαντιστές απειλούν με καινούρια χτυπήματα. Η Ευρώπη ζει υπό το φόβο της Τρομοκρατίας όπως ζούσε τότε η Αμερική μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Τα σύνορα κλείνουν για τους πρόσφυγες της Συρίας και αυτό βγήκε σε καλό για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που πλέον δεν πρέπει να δικαιολογήσουν το γιατί αφήνουν γυναικόπαιδια να πεθαίνουν στα σύνορά τους. H δράση κατά των τζιχαντιστών θα ενταθεί από όλες τις χώρες και αυτό ίσως σημάνει ένα πόλεμο που δεν θα αφήνει την Ευρώπη αμέτοχη.
Τρίτο ερώτημα: Γιατί η ανθρωπότητα συγκλονίστηκε τόσο από το χτύπημα τη Γαλλία; Εντάξει, κάποιοι απλά δήλωσαν την υποστήριξη τους στη Γαλλία επειδή είδαν τη μάζα να το κάνει. Αυτή όμως η μερίδα ανθρώπων αυτό κάνει πάντα. Ακολουθεί τις τάσεις των κοινωνικών δικτύων από τον καναπέ της. Όμως οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό βρίσκονται στο ερώτημα 1. Συν του ότι ο γαλλικός πολιτισμός, η Γαλλία είναι μια χώρα που τη νιώθουμε πιο κοντά μας. Στο σχολείο μάθαμε γαλλικά, περπατήσαμε στους δρόμους του Παρισιού, σπουδάσαμε με Γάλλους, χαζέψαμε τον πολιτισμό της στα μουσεία και στους δρόμους, λατρέψαμε τη γαλλική μόδα και το γαλλικό κινηματογράφο. Δυστυχώς η ευτυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τη Συρία και το Λίβανο. Οι πλείστοι από μας δεν ξέρουμε καν που βρίσκονται στον χάρτη. Αυτό σημαίνει (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) ότι υποτιμούμε τον άνθρωπο της κάθε θρησκείας ή ράτσας; Αντιθέτως. Απλά δεν μπορείς να αγαπήσεις κάτι που δεν γνωρίζεις το ίδιο με κάτι που ζεις όλη σου τη ζωή. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο είναι απλά υποκριτές και ψευδοαντιδραστικοί. Τέλος, δυστυχώς οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή είναι μία καθημερινή είδηση. Μία τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι όμως είναι κάτι που έγινε 3 φορές στην ιστορία, οι 2 μέσα σε ένα χρόνο και η πρώτη εν καιρώ Βοναπάρτη.
Και τώρα πώς αντιδρούμε ως λαοί; Τι μπορούμε να κάνουμε; Η απάντηση στη βία δεν είναι σίγουρα η βία. Ναι, οι τζιχαντιστές πρέπει να εξοντωθούν γιατί έχουν δείξει το σκληρό τους πρόσωπο και τη φιλοδοξία τους. Όμως εμείς ως απλοί άνθρωποι, δεν μπορούμε να πάρουμε τα όπλα και να πάμε να πολεμήσουμε. Που να πάμε πώς και ποιους να πολεμήσουμε και με τι δυνατότητες; Μπορούμε όμως να φωνάζουμε υπέρ της ειρήνης για να μας ακούν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης (που ευθύνονται ουκ ολίγον για την κατάσταση αυτή). Να απαιτήσουμε ίση μεταχείριση ανεξαρτήτου θρησκείας ή ταυτότητας, να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τους πρόσφυγες της Συρίας και να βρούμε τρόπους να τους προστατεύσουμε. Να απαιτήσουμε τον τερματισμό των πολέμων το συντομότερο δυνατόν. Να δείξουμε ότι η Γαλλία που αγαπάμε είναι αυτή των τεχνών, των γραμμάτων και τη δημοκρατίας και θα την υποστηρίξουμε όπως και κάθε χώρα που πλήττεται από έναν πόλεμο με νύχια και με δόντια.
Με το τελευταίο ερώτημα δεν έπρεπε καν να ασχολούμαστε. Όμως πραγματικά έχω να ρωτήσω όλους αυτούς: προς τι η αντίδραση για την υποστήριξη προς τον λαό της Γαλλίας και προς όλα αυτά που η χώρα συμβολίζει; Προς τι ο πόλεμος σε κάτι που κατά βάθος κι εσύ ο ίδιος αγαπάς ή αγάπησες. Έστω και κάτι μικρό από την Γαλλία όλοι αγαπήσαμε κάποια στιγμή...
Και στο μυαλό του καθενός γεννούνται κάποιες απορίες που ψάχνουν απαντήσεις. Απαντήσεις που μοιάζουν πολύπλοκες όμως τελικά είναι τόσο απλές...
1. Γιατί το Παρίσι;
2. Τι επιδιώκουν οι Τζιχαντιστές με τον πόλεμο αυτό κατά της Ευρώπης;
3. Πώς αλλάζει η Ευρώπη μετά από αυτό το χτύπημα;
4. Γιατί η ανθρωπότητα συγκλονίστηκε σε τόσο μεγάλο βαθμό ενώ μία μέρα πριν από τα χτυπήματα στη Βηρυτό δεν συγκινήθηκε σχεδόν κανείς και τα ΜΜΕ απλά το ανέφεραν σε 1 λεπτό.
5. Πώς πρέπει να αντιδράσουμε ως άνθρωποι και ως λαοί.
6. Γιατί όλοι αυτοί που δεν αντέδρασαν ποτέ και σε τίποτα μέχρι στιγμής, αντέδρασαν με την έντονη υποστήριξη μιας μερίδας κόσμου προς τον λαό του Παρισιού.
Αρκετά τα ερωτήματα και εύλογα. Αν και δεν είμαι πολιτική αναλύτρια, προσπάθησα με την κριτική μου σκέψη και τα όσα λίγα να γνωρίζω να δώσω κάποιες απαντήσεις στον εαυτό μου και να πάρω την τελική μου θέση και στάση απέναντι σε έναν πόλεμο που δεν είναι ούτε δικός μας ούτε του γαλλικού λαού ούτε του συριακού και γενικά της ανθρωπότητας και που όμως αναγκάζεται να τον υποφέρει.
Πρώτο ερώτημα λοιπόν. Γιατί το Παρίσι; Οι λόγοι είναι και απτοί είναι όμως και ιδεολογικοί:
- Το Παρίσι συμμετέχει στον πόλεμο κατά των τζιχαντιστών με βομβαρδισμούς και με αυτό τον τρόπο θέλουν να του ασκήσουν πίεση να σταματήσει.
- Το Παρίσι είναι η πόλη του Φώτος και του Έρωτα, είναι μια πανέμορφη ιστορική πόλη, με πλούσια παράδοση και πολιτισμό (Αναγέννηση, Διαφωτισμός κλπ). Όλοι έχουν ταξιδέψει σε αυτό ή επιθυμούν να ταξιδέψουν. Και σίγουρα οι τρομοκράτες θα προτιμήσουν να χτυπήσουν μία τέτοια πόλη για να σοκάρουν την ανθρωπότητα.
- Το Παρίσι συμβολίζει την κατάργηση της Μοναρχίας στην Ευρώπη. Η Γαλλική Επανάσταση το 1789 είχε ως αποτέλεσμα τη Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη. Η Γαλλική Επανάσταση ενέπνευσε τους λαούς όλης της Ευρώπης να παλέψουν ενάντια στην εκμετάλλευση και την απολυταρχική μοναρχία, αποτελώντας το έναυσμα για τον ξεσηκωμό στην Ισπανία, την Ιταλία και την Ελλάδα.
- Στη Γαλλία κατοικούν πολλοί μουσουλμάνοι, παραγκωνισμένοι πολλές φορές από το κράτος. Είναι πιο εύκολο για τους τζιχαντιστές να δημιουργήσουν συμμάχους εκ των έσω της χώρας και να τους στρέψουν ενάντια στην κυβέρνηση. Σημειώτεον, ότι η δουλειά δεν μπορούσε να γίνει απ' έξω. Τα χτυπήματα ήταν μελετημένα από κάποιους που γνώριζαν καλά το Παρίσι και μελετούσαν καιρό το πότε και το που.
Δεύτερο ερώτημα: Τι επιδιώκουν οι τζιχαντιστές με όλο αυτό;
Οι τζιχαντιστές είναι οι σύγχρονοι Σταυροφόροι. Ό,τι ο χριστιανισμός έκανε στη Μέση Ανατολή τον Μεσαίωνα, το κάνει τώρα ο ισλαμικός κόσμος. Με πρόφαση τη θρησκεία και με τον φανατισμό το πιο δυνατό τους όπλο, μία μερίδια ισλαμιστών αποφασίζει, καθοδηγούμενη από ένα φιλόδοξο αρχηγό, να δημιουργήσει δικό της κράτος. Με τη βία. Ένα κράτος που δε θα τελειώνει στη Συρία, αλλά θα εξαπλώνεται για να γίνει αυτοκρατορία. Εκπαιδευμένοι για να μισούν και τους Ευρωπαίους και τους Αμερικάνους (που θεωρούν υπαίτιους για τη φτώχεια τους) και για να σκοτώνουν χωρίς έλεος όποιον σταθεί εμπόδιο στο έργο του Άλλαχ, προχωρούν χωρίς ιδιαίτερη αντίσταση. Μάλιστα κάποιοι τους πούλησαν και όπλα (Ρώσσοι, Αμερικάνοι, Γάλλοι;). Φαίνεται όμως ότι σήμερα η κατάσταση έχει ξεφύγει...
Πώς αλλάζει η Ευρώπη; Η Ευρώπη αλλάζει όχι προς το καλύτερο. Προς το χειρότερο. Πλέον ο πόλεμος της Μέσης Ανατολής είναι ένας πόλεμος που μας αφορά. Το "διαμάντι" της Ευρώπης χτυπήθηκε. Η Ευρώπη χάνει ανθρώπους από τζιχαντιστές στα ίδιά της τα εδάφη. Οι τζιχαντιστές απειλούν με καινούρια χτυπήματα. Η Ευρώπη ζει υπό το φόβο της Τρομοκρατίας όπως ζούσε τότε η Αμερική μετά την 11η Σεπτεμβρίου. Τα σύνορα κλείνουν για τους πρόσφυγες της Συρίας και αυτό βγήκε σε καλό για πολλές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις που πλέον δεν πρέπει να δικαιολογήσουν το γιατί αφήνουν γυναικόπαιδια να πεθαίνουν στα σύνορά τους. H δράση κατά των τζιχαντιστών θα ενταθεί από όλες τις χώρες και αυτό ίσως σημάνει ένα πόλεμο που δεν θα αφήνει την Ευρώπη αμέτοχη.
Τρίτο ερώτημα: Γιατί η ανθρωπότητα συγκλονίστηκε τόσο από το χτύπημα τη Γαλλία; Εντάξει, κάποιοι απλά δήλωσαν την υποστήριξη τους στη Γαλλία επειδή είδαν τη μάζα να το κάνει. Αυτή όμως η μερίδα ανθρώπων αυτό κάνει πάντα. Ακολουθεί τις τάσεις των κοινωνικών δικτύων από τον καναπέ της. Όμως οι απαντήσεις στο ερώτημα αυτό βρίσκονται στο ερώτημα 1. Συν του ότι ο γαλλικός πολιτισμός, η Γαλλία είναι μια χώρα που τη νιώθουμε πιο κοντά μας. Στο σχολείο μάθαμε γαλλικά, περπατήσαμε στους δρόμους του Παρισιού, σπουδάσαμε με Γάλλους, χαζέψαμε τον πολιτισμό της στα μουσεία και στους δρόμους, λατρέψαμε τη γαλλική μόδα και το γαλλικό κινηματογράφο. Δυστυχώς η ευτυχώς δεν μπορούμε να πούμε το ίδιο για τη Συρία και το Λίβανο. Οι πλείστοι από μας δεν ξέρουμε καν που βρίσκονται στον χάρτη. Αυτό σημαίνει (και βάζω και τον εαυτό μου μέσα) ότι υποτιμούμε τον άνθρωπο της κάθε θρησκείας ή ράτσας; Αντιθέτως. Απλά δεν μπορείς να αγαπήσεις κάτι που δεν γνωρίζεις το ίδιο με κάτι που ζεις όλη σου τη ζωή. Όσοι υποστηρίζουν το αντίθετο είναι απλά υποκριτές και ψευδοαντιδραστικοί. Τέλος, δυστυχώς οι πόλεμοι στη Μέση Ανατολή είναι μία καθημερινή είδηση. Μία τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι όμως είναι κάτι που έγινε 3 φορές στην ιστορία, οι 2 μέσα σε ένα χρόνο και η πρώτη εν καιρώ Βοναπάρτη.
Και τώρα πώς αντιδρούμε ως λαοί; Τι μπορούμε να κάνουμε; Η απάντηση στη βία δεν είναι σίγουρα η βία. Ναι, οι τζιχαντιστές πρέπει να εξοντωθούν γιατί έχουν δείξει το σκληρό τους πρόσωπο και τη φιλοδοξία τους. Όμως εμείς ως απλοί άνθρωποι, δεν μπορούμε να πάρουμε τα όπλα και να πάμε να πολεμήσουμε. Που να πάμε πώς και ποιους να πολεμήσουμε και με τι δυνατότητες; Μπορούμε όμως να φωνάζουμε υπέρ της ειρήνης για να μας ακούν οι μεγάλες δυνάμεις της Ευρώπης (που ευθύνονται ουκ ολίγον για την κατάσταση αυτή). Να απαιτήσουμε ίση μεταχείριση ανεξαρτήτου θρησκείας ή ταυτότητας, να συνεχίζουμε να υποστηρίζουμε τους πρόσφυγες της Συρίας και να βρούμε τρόπους να τους προστατεύσουμε. Να απαιτήσουμε τον τερματισμό των πολέμων το συντομότερο δυνατόν. Να δείξουμε ότι η Γαλλία που αγαπάμε είναι αυτή των τεχνών, των γραμμάτων και τη δημοκρατίας και θα την υποστηρίξουμε όπως και κάθε χώρα που πλήττεται από έναν πόλεμο με νύχια και με δόντια.
Με το τελευταίο ερώτημα δεν έπρεπε καν να ασχολούμαστε. Όμως πραγματικά έχω να ρωτήσω όλους αυτούς: προς τι η αντίδραση για την υποστήριξη προς τον λαό της Γαλλίας και προς όλα αυτά που η χώρα συμβολίζει; Προς τι ο πόλεμος σε κάτι που κατά βάθος κι εσύ ο ίδιος αγαπάς ή αγάπησες. Έστω και κάτι μικρό από την Γαλλία όλοι αγαπήσαμε κάποια στιγμή...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου