Έφυγες... και ζω μια μεγάλη απώλεια!
Μια απώλεια που επισκιάζει όλες μου τις χαρές, μα
και όλες μου τις λύπες.
Δεν έχω ζήσει ποτέ ξανά κάτι που να πονάει τόσο πολύ.
Και τη ζω μόνη μου, έτσι όπως μου αξίζει.
Έμενα ούτε ο θάνατος δεν μ' έριχνε
κι εσύ κατάφερες να με διαλύσεις!
Για να συνηθίσω την απώλεια έπρεπε να σκοτώσω μία μία τις όμορφες μας στιγμές από το μυαλό μου. Και είναι σκληρό να τις βλέπω ν΄αργοπεθαίνουν από τα ίδια μου τα χέρια.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου