Ήσουν πάνω απ' όλους στη ζωή μου!

Aυτή είναι η μόνη αλήθεια κι ας μην την πίστεψες ποτέ. 

Έρχόσουν πάντα πρώτος στη ζωή μου. Ήσουν η προτεραιότητα των προτεραιότητων μου. Ήμασταν πίστευα οι καλύτεροι φίλοι. Μέσα στις σκοτούρες τις καθημερινότητας, μέσα στα προβλήματα, αλλά και στις ωραίες μου στιγμές μακριά σου, ήσουν πάντα στο μυαλό μου. Δεν είχα πολλούς τρόπους να στο δείξω. Δεν είχα πολλές επιλογές. Ένα τηλέφωνο μόνο που έγινε επέκταση του χεριού μου. Το κρατoύσα πάντα σφιχτά για να σε νιώθω πιο κοντά μου. 

Ξέρω είσαι ένας άνθρωπος που θέλει στη ζωή του πράγματα που μπορεί ν’ αγγίξει και να δει. Ξέρω εύκολα ξεχνάς ό,τι λείπει. Τόσο εύκολα, όσο ερωτευέσαι. Ξέρω αμφιβάλλεις για μένα γιατί πιστεύεις ότι σου μοιάζω. Εμένα όμως η αγάπη μου για σένα δυναμώνει όταν είσαι μακριά. Είναι τότε που έχω μεγαλύτερη ανάγκη να σου μιλήσω και να σε αγγίξω. Να μοιραστώ μαζί σου αυτή την καθημερινότητα μου που δεν βλέπεις. 

Το βλέπεις κι εσύ. Όταν είμαστε μαζί τα λόγια δεν είναι απαραίτητα. Έχουμε τα αισθήματα να μιλάνε και τα σώματα να εκφράζονται. Σε κουράζω μου λες. Σε αγχώνω και σε πνίγω. Κι εγώ νιώθω ακριβώς τα ίδια πράγματα με σένα όμως για τους αντίθετους λόγους. Κουράζομαι που δεν μπορώ να σ’ έχω. Που πρέπει να σκέφτομαι αν είναι η κατάλληλη ώρα και μέρα να στείλω ένα μήνυμα ή να πάρω τηλέφωνο. Κουράζομαι να περιμένω και με τρώει το άγχος που δεν ξέρω πότε και αν θα σε ξαναδώ. Πνίγομαι σε ανείπωτα λόγια και αισθήματα.

Θα ήθελα όλα να είναι εύκολα μεταξύ μας. Και όλα θα ήταν, αν ήξερα ότι με αγαπάς και ότι με νοιάζεσαι. Αν ένιωθα ότι εγώ έρχομαι πρώτη στη ζωή σου, όπως εσύ στη δική μου. Αν ήξερα ότι με την πρώτη ευκαιρία θα έπαιρνες ένα τηλέφωνο απλά για να δεις τι κάνω, χωρίς να με κατηγορείς για όσα έζησα όταν εσύ επέλεγες να είσαι αλλού. Αν απλά μου εξηγούσες χωρίς νεύρα και με ειλικρίνεια.

Κι εγώ να προσπαθώ να σου δώσω να καταλάβεις το πιο απλό: δεν ζω μακριά σου. Όλα πονάνε και όλα γίνονται πιο δύσκολα όταν δεν έχω εσένα να τα μοιράζομαι. Πώς να σε κάνω να το καταλάβεις χωρίς να χάσω την αξιοπρέπειά μου; Χωρίς να με δεις να κλαίω και να με λυπηθείς. Δεν θέλω να μένεις επειδή με λυπάσαι, θέλω να μένεις γιατί είσαι πιο ευτυχισμένος μαζί μου. Κι αυτό το καταφέρνω πολύ καλά, όσο μαντάρα κι αν τα κάνω μετά. Όσο κι αν δεν κατάφερνα να δεις την αλήθεια. Παίρνω όλη την ευθύνη γι’ αυτό. 

Γιατί κάθε μήνυμά μου και κάθε τηλεφώνημα που έπεφτε στο κενό ήθελε να σου δείξει μόνο αυτό: Ότι είσαι πάνω απ' όλους στη ζωή μου!