Κι αν είναι να
φύγεις και πάλι μη λες πως δεν ένιωσες τίποτα. Ακόμα κι αν είναι αυτή η αλήθεια
για πρώτη φορά θα προτιμήσω το ψέμα. Να σου πω κι εγώ τη δική μου αλήθεια; Εγώ
σ’ ερωτεύτηκα. Πολύ πριν με γνωρίσεις. Κι ύστερα σ’ αγάπησα. Ήταν αναπόφευκτο.
Φοβόμουν τόσο πολύ μην έλθεις στη ζωή μου, γιατί δεν θα μπορούσα να σου πω όχι.
Το πάλεψα αλήθεια πολύ να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου, για να γλίτωσω τον εαυτό
μου κι εσένα απ’ τον πόνο. Όμως, όλο νικούσες κι όλο παραιτούμουν. Κι
αφέθηκα. Κι σ’ αγάπησα αλήθεια πολύ.
Πολύ περισσότερο απ’ όσο άντεχα και άντεχες.
Αν αρνηθώ την
αγάπη μου για σένα, θα είναι σαν ν’ αρνιέμαι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου,
τα τελευταία χρόνια της ζωής μου. Μαζί σου μεγάλωσα, ακόμη κι όταν δεν ήσουν
πουθενά. Μαζί σου ωρίμασα. Έμαθα πώς αν αγαπήσεις κάτι πολύ, δεν σημαίνει ότι
δεν θα φύγει. Μου έμαθες τόσα πολλά, χωρίς καν να θες να με διδάξεις. Μου ξυπνήσες
αισθήματα που δεν ήξερα ότι υπάρχουν. Γνώρισα μαζί σου πλευρές του εαυτού μου
που ήταν κρυμμένες σε δισταγμούς. Θα μπορούσα να ζήσω όλη μου τη ζωή μαζί σου,
χωρίς μια μέρα να κουραστώ να σ’αγαπώ.
Σε άκουγα πάντα
προσεχτικά. Θυμάμαι την κάθε σου λέξη, ακόμη κι αυτές που πονάνε, δυστυχώς. Και
σε κοίταζα στα μάτια όταν μιλούσες. Ήταν τόσο θλιμμένα τα μάτια σου και μέσα σ’
αυτή τους τη θλίψη βούλιαζα βαθιά. Κάθε
γραμμή στο πρόσωπό σου δήλωνε και μία εμπειρία, μία μάχη που έδωσες. Και
σκεφτόμουν, γιατί εσύ να βασανίζεις τον εαυτό σου μ’ αυτό τον τρόπο; Γιατί να
τον χαραμίζεις μακριά από την αγάπη, μέσα στο ψέμα και τις ανούσιες σχέσεις;
Εσένα που αγάπησα όχι μόνο κάθε γραμμή του προσώπου σου, αλλά και κάθε σημείο
του σώματός σου. Ήταν ιερό για μένα το σώμα σου. Ήταν η ελευθερία μου και μαζί
η φυλακή μου.
Πες κάτι πριν
φύγεις. Όχι ότι δεν ένιωσες τίποτα για μένα. Όχι αυτό. Εκτός κι αν θες να με
πληγώσεις. Θα καταλάβω. Θα νευριάσω, θα φωνάξω, θα ξεσπάσω και μετά θα σε συγχωρήσω.
Πάντα σε συγχωρούσα αγάπη μου… πάντα θα σε συγχωρώ για τις φυγές σου, όσο αδικαιολόγητες
κι αν είναι. Κι όταν μια μέρα για πάντα φύγεις και δεν ξαναρθείς θα παλέψω για
σένα. θα παλεύω για μας διακριτικά. Δεν θα με βλέπεις, δε θα με ακούς, μα θα με
νιώθεις. Θα ξέρεις ότι είμαι εδώ και περιμένω και γκρινιάζω και βρίζω, μέχρι
και πάλι να σε ξαναδώ και τίποτα που πονάει να μην έχει πια σημασία.
Στο επανιδείν…
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου