Aυτοί που έφυγαν, αλλά δεν λένε να βγουν απ' το μυαλό μας...

«Σου ‘λειψα καθόλου;», ρωταέι.
«Μου ‘λειψε το χαμόγελό μου κάθε φορά που έβλεπα μήνυμά σου, μου’ λειψε ο τρόπος που χτύπαγε η καρδιά μου δίπλα σου, μου ‘λειψε να ‘μαι ερωτευμένη… Αλλά εσύ όχι, δεν επιτρέπω πια εγώ να μου λείπεις».


Πολλές φορές οι άνθρωποι μετά από ένα χωρισμό, θυμούνται τον πρώην τους περισσότερο όπως τον φαντάζονταν να είναι και όχι όπως πραγματικά είναι ή ήταν κάποτε. Η μνήμη συγκεντρώνεται στον τρόπο που αυτό το άτομο μας έκανε να αισθανόμαστε και όχι στο πώς αυτό συμπεριφερόταν. Κι έτσι τα όμορφα και δυνατά αισθήματά μας, επισκιάζουν όλη την μαυρίλα εκείνης της σχέσης και τα ελαττώματα εκείνου του άτομου σχεδόν ολοκληρωτικά.

Με απλά λόγια δεν μας λείπει το ίδιο το άτομο, αλλά η ιδέα αυτού του ατόμου, που έχουμε ακόμη στο μυαλό μας. Ακόμη κι αν αυτό το άτομο μας συμπεριφερόταν άσχημα, εμείς θυμόμαστε και νοσταλγούμε μόνο τις καλές στιγμές. Και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Γι’ αυτό που θα πρέπει να ντρέπεστε, όμως, είναι αν αυτός, σας συμπεριφέροταν σαν σκουπίδι – για παράδειγμα σας χτυπούσε ή σας έβριζε - κι εσείς ακόμη τον θέλετε στη ζωή σας. Μπορεί να ήταν καλός μαζί σας σε κάποιες ξεχωριστές περιστάσεις, όμως η ζωή δεν είναι γεμάτη από ξεχωριστές περιστάσεις. Αποτελείται, κατά ένα μεγάλο μέρος, από την καθημερινότητα. Αν, λοιπόν, σας λείπει κάποιος που συνεχώς σας πλήγωνε και απλούστατα δεν νοιαζόταν, τότε πρέπει να κάνετε ένα βήμα πίσω και να αφιερώσετε λίγο χρόνο για ν’ ανακτήσετε επαφή με το πώς θα πρέπει να είναι η πραγματικότητα και τι σας αξίζει. Δεν μπορείτε να επιτρέπετε στον εαυτό σας να παραβλέπει τη βία και την κακοποίηση.

Και αν παρατηρήσετε ότι αυτό το άτομο σας λείπει κυρίως όταν νιώθετε λυπημένοι ή μόνοι, σημαίνει ότι αυτό που ζήσατε μαζί του δεν ήταν πραγματική αγάπη, αλλά μία συναισθηματική κάλυψη ή ένας ενθουσιασμός που ξεθωριάσε. Και αυτό σημαίνει ότι μόλις βρείτε τον επόμενό σας σύντροφο, αυτό που τώρα σας λείπει, δεν θα υπάρχει σε κανένα σημείο του εγκεφάλου σας.

Από την άλλη, αν κάποιος σας λείπει ακόμη και στις πιο χαρούμενες σας στιγμές και πιάνετε τον εαυτό σας να τον σκέφτεται την ώρα που χαμογελάτε ή διασκεδάζετε, τότε πραγματικά έχετε ζήσει μία αληθινή αγάπη με τον άνθρωπο αυτό και έχετε κάθε λόγο να σας λείπει. Αν ακόμη σκέφτεστε συχνά, «μακάρι να ήταν εδώ για να το ζήσει αυτό μαζί μου», τότε δεν υπάρχει καμία αμφίβολια, έχετε σοβαρό πρόβλημα γιατί είστε ακόμη πραγματικά ερωτευμένοι με τον πρώην σας. Και δεν σας λείπει το ατόμο αυτό καθαυτό, αλλά ο εαυτός σας όταν ήσασταν μαζί του.


Όταν κοιτάμε πίσω στο χρόνο και θυμόμαστε τις εμπειρίες μας μαζί και όλα όσα νιώσαμε, δεν θυμόμαστε τόσο τον άλλο, όσο αυτό που ήμασταν εμείς μαζί του. Κι αυτό γιατί οι άνθρωποι είναι ως ένα βαθμό εγωκεντρικοί. Είναι στη φύση μας. Και κάτι που προσπερνάμε είναι ότι θυμόμαστε την επίδραση που είχε ο πρώην σύντροφός μας πάνω μας και όχι τον ίδιο.

Και με όλα αυτά καταλήγουμε στο γεγονός ότι μετά από το χαμό μιας πραγματικής αγάπης μας λείπουν τα αισθήματα που μόνο αυτό το άτομο μπορούσε να μας ξυπνήσει και μας λείπει ο εαυτός μας όπως ήταν μαζί του, γιατί ήταν καλύτερος από ό,τι είναι σήμερα. Και αυτό είναι εξάλλου το νόημα μιας σχέσης. Ο σύντροφός μας να μπορεί να μας βγάλει τον καλύτερό μας εαυτό και όχι μόνο τα ρούχα μας. Και είναι πραγματικά κρίμα όταν χάνουμε αυτό το πρόσωπο από τη ζωή μας. H ανάρρωση μπορεί να πάρει αιώνες…

Αυτό μπορεί να είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου το αποτέλεσμα της νοσταλγίας, αλλά παρόλα αυτά, αυτή είναι η πραγματικότητα με την οποία είμαστε αντιμετώποι - ανεξάρτητα από το αν ή όχι την αντιλαμβανόμαστε ή την αποδεχόμαστε.

Οι άνθρωποι έχουν την ικανότητα – δυστυχώς ή ευτυχώς – να αγαπούν το ίδιο πρόσωπο για όλη τους τη ζωή, είτε αυτό είναι μέρος της είτε όχι. Αποδέχονται ότι αυτό που έχασαν ή παράτησαν τους έκανε καλύτερο άνθρωπο και πιο ευτυχισμένο. Όμως, αυτή η εκδοχή είναι η πιο σπάνια. Τις πιο πολλές φορές οι άνθρωποι εξαντλούμε τον εαυτό μας και τον βασανίζουμε για άτομα που δεν αξίζουν ούτε ένα λεπτό από το χρόνο μας.

Ας μάθουμε, λοιπόν, να ξεχωρίζουμε ποιοι άνθρωποι αξίζουν να είναι στη ζωή μας, πρωτού βρεθούμε στο σημείο να μας λείπουν επειδή χάθηκαν στο χρόνο και ποιοι είναι αυτοί που μας έκαναν χάρη με τη φυγή τους και κάθε ανάμνησή τους θα πρέπει να θαφτεί βαθιά στη μνήμη μας.


Σχόλια