H δική σου επ - ανάσταση

Απριλιάτικο Σάββατο. Όχι οποιοδήποτε Σάββατο. Το σημαντικότερο Σάββατο του χρόνου. Η μέρα της Ανάστασης. Για κάποιους η ανάσταση του Χριστού και για κάποιους άλλους η ανάσταση της ψυχής. Για μένα το δεύτερο.

Πάντα εκμεταλλεύομαι τις μέρες του Πάσχα για να κάνω ένα απολογισμό μακριά από τη ρουτίνα, τη δουλειά και γενικά τους ανθρώπους που βρέθηκαν στο δρόμο μου τυχαία είτε γιατί μένουμε στην ίδια γειτονιά, είτε γιατί μοιραζόμαστε το ίδιο γραφείο. Αυτές τις μέρες μπορώ να είμαι με τους ανθρώπους που επιλέγουν να είναι μαζί μου, όχι γιατί έτυχε, όχι γιατί έχουμε το ίδιο αίμα ή τις ίδιες ανάγκες, αλλά επειδή γουστάρουμε πραγματικά.

Μου δίνεται ο χρόνος να με αξιολογήσω ως ο πιο αυστηρός κριτής του εαυτού μου. Οι περισσότεροι το κάνουν την Πρωτοχρονιά, εγώ προτιμώ αυτές τις μέρες γιατί λατρεύω την άνοιξη και τις μυρωδιές της. Ταιριάζει απόλυτα με τα μηνύματα που στέλνει η Ανάσταση στον καθόλου θρησκευόμενο εγκέφαλό μου. Φως, ανανέωση, ξύπνημα, επανάσταση, καινούρια αρχή, χαρά, έξοδος από όλα όσα πονάνε.

Κι ενώ η ευτυχία θα πρέπει να θεωρείται αυτονόητη και η μοναδική οδός στη ζωή μας, οι άνθρωποι έχουμε την τάση να κάνουμε τα πράγματα περίπλοκα και να οδηγόμαστε πολλές φορές στην αυτοκαταστροφή. Όχι, δεν μιλώ για ναρκωτικά, αλκοολισμό, κατάθλιψη, χαρτοπαίχνια, αυτοκτονία κλπ. Αυτά είναι τα αποτέλεσματα  - κάποιες φορές - αυτής της αυτοκαταστροφής. Μιλώ για τις επιλογές που κάνουμε ως άνθρωποι από φόβο η ντρόπη. Μιλώ για την απομονώση και τη φυλακή που βάζει ο καθένας τον εαυτό του για διάφορους λόγους και πρέπει.

Μπροστά στο δίλημμα του εύκολου δρόμου / βολέματος και του δύσκολου δρόμου / αγώνα οι άνθρωποι συνήθως διαλέγουν το πρώτο. Ξεγελιούνται από τις ομορφιές που βλέπουν μπροστά τους και δεν βλέπουν ότι στο βάθος ο πρώτος δρόμος γίνεται σκοτεινός και άσχημος, ενώ ο δεύτερος οδηγεί τελικά στην ευτυχία.

Ο σωστός απολογισμός υποθέτω ότι θα πρέπει να περιλαμβάνει τις εξής ερωτήσεις προς τον εαυτό μας:

• -       Πλήγωσα κάποιον αυτό τον χρόνο; Ήμουν καλός με τους ανθρώπους γύρω μου;
• -       Πρόσφερα ό,τι μπορούσα για να κάνω αυτό τον κόσμο καλύτερο; Ακόμη και μικρά πράγματα…
• -       Ποιες υποσχέσεις προς τον εαυτό μου αθέτησα; Πόσο τον αδίκησα;
• -       Μου αρέσει η δουλειά μου;
• -       Θέλω πραγματικά να είμαι εδώ που βρίσκομαι με αυτούς τους ανθρώπους (φίλους, σχέση) ή απλά αφέθηκα στο έλεος των καταστάσεων;
• -       Και τέλος, είμαι πραγματικά ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ; Αν όχι, τι θέλω για να είμαι ευτυχισμένη;

Η απάντηση στην τελευταία ερώτηση είναι κι αυτή που θα σου θέσει τους στόχους για την επόμενη χρονιά. Για το κυνήγι και το ταξίδι προς τον ευτυχία. Αν πρέπει να πάρεις δραστικές αποφάσεις να το κάνεις χωρίς να σκέφτεσαι μόνο τις επιπτώσεις, αλλά τη χαρά της κατάληξης.

Η ζωή είναι σύντομη. Σ’ αυτήν δεν χωράνε ούτε οι εγωισμοί, ούτε οι κακίες, ούτε οι συμβιβασμοί, ούτε οι αλόγιστες θυσίες. Ρίσκαρε για όσα και όσους αγαπάς. Κάνε τη δική σου επ – ανάσταση από αύριο!