Οι φίλοι μου, οι σύγχρονοι ήρωες…

Yπάρχουν οι φίλοι που σε εμψυχώνουν, που σε εμπνέουν, που σε καθοδηγούν και σου δίνουν δύναμη στα δύσκολα, χωρίς να κάνουν κάτι το ιδιαίτερο. Αρκεί να τους παρακολουθείς να δίνουν σαν ήρωες τον δικό τους αγώνα. Να τους βλέπεις να σηκώνονται σε κάθε τρικλοποδιά της ζωής, να απλώνουν το χέρι για βοήθεια χωρίς εγωισμό ή για να σε βοηθήσουν με ανιδιοτέλεια.

Ποιος είπε ότι στις μέρες μας δεν υπάρχουν ήρωες; Μήπως ήρωες είναι μόνο αυτοί που πεθαίνουν για πατρίδες και άγιοι όσοι πεθαίνουν για θρησκείες; Κοίταξε γύρω σου, αρχίζοντας πρώτα από τους φίλους σου. Καθώς παίζετε χαλαρά χαρτάκι στο καφέ, βάλε το χρόνο σε slow motion και κοίταξέ τους έναν έναν. Επικεντρώσου στο χαμόγελό τους. Είναι ακόμα ζωγραφισμένο στα χείλη τους, παρόλα όσα έχουν περάσει, παρόλο τον αγώνα που δίνουν καθημερινά για επιβίωση σε μία γαμημένη από κάθε άποψη κοινωνία.

Η Μαρία από μια φτωχή οικογένεια ήταν πάντα ο στύλος του σπιτιού. Δούλευε για να βοηθά την οικογένειά της και μετέπειτα να πληρώνει τα δίδακτρά της στο κολλέγιο και κατάφερε σήμερα να είναι μια πολύ καλή γραμματέας. Χαμογελάει γιατί μόλις πήρε μπιριμπάκια κι ας ξέρει πως αύριο η μάνα της θα την παίρνει πάλι τηλέφωνο να την παρακαλά για λίγα χρήματα.

Ο Κώστας μόλις τράβηξε τζόκερ και γελάει με μια αθώα υπουλότητα. Έχασε πρόσφατα ένα παιδικό του φίλο σε τροχαίο δυστύχημα. Τον χτύπησε ένας μεθυσμένος οδηγός. Ο θάνατος ήταν ακαριαίος. Ακόμη δεν μπορεί να το χωνέψει.

Η Ελένη τώρα τραβάει χαρτί κρατώντας στο ίδιο χέρι το τσιγάρο της. Θα παντρευόταν σε ένα μήνα, μετά από 10 χρόνια σχέση. Πήγε ένα βράδυ στο γραφείο του, που είχε αργήσει, να του κάνει έκπληξη και τον τσάκωσε να κάνει σεξ με μία συνάδελφό του, που άλλοτε της την είχε συστήσει ως φίλη. Αύριο θα πρέπει να πάει ν’ ακυρώσει το νυφικό που πριν λίγες μέρες πρόβαρε με δάκρυα χαράς.

Η Άννα έγινε μάνα πολύ νεαρή. Αποφάσισε να το κρατήσει, αν και είχε δεχτεί τεράστιο πόλεμο από την οικογένειά της. Ο μέλλων «μπαμπάς» πανικοβλήθηκε και το έσκασε. Ακόμη τον ψάχνουμε. Μόλις έκανε μπιρίμπα, χαμογελάει δυνατά κι ας ξέρει πως την επόμενη μέρα θα είναι στο πόδι από τις 6 το πρωί μέχρι αργά το βράδυ, για να μπορεί να προσφέρει τα πάντα στο μικρό της αγγελούδι.

Είναι όλοι τους τόσο όμορφοι μέσα και έξω, είναι όλοι ήρωες της πραγματικής ζωής, της καθημερινότητας. Γιατί δεν είναι εύκολο στις μέρες μας να βρεις ανθρώπους που, μέσα σε όλη αυτή την κοινωνική μιζέρια, μπορούν ακόμη να χαμογελούν. Και να θέλω κάποτε να κλάψω τη μοίρα μου, με αυτούς τους ανθρώπους δίπλα μου ντρέπομαι. Είναι οι δικοί μου super άνθρωποι. Αυτοί που όταν πέσω ψυχολογικά θα παραμερίσουν τα δικά τους προβλήματα για να με ακούσουν. Αυτοί που θα με συνεφέρουν είτε με χαστούκια είτε με αγκαλιές. Αυτοί που μου δείχνουν το δρόμο μέσα από την πορεία που χαράζουν οι ίδιοι, χωρίς να παραιτούνται ποτέ.

Γιατί είναι ηρωικό να μπορείς να αγαπάς και να παλεύεις για τη ζωή, ακόμη και όταν ο κόσμος γύρω σου καταρρέει.