Όταν η τοστιέρα μου προσπάθησε να με σκοτώσει!

Στην καθημερινή μου ζωή (όπως και πολλοί άλλοι), κάποιες σύγχρονες ανέσεις τις θεωρώ δεδομένες. Δηλαδή ότι πάντα θα είναι εκεί όταν τις χρειαστώ!

Όταν όμως για παράδειγμα το κινητό μου χαλάσει ξαφνικά, τα χάνω. Ή όταν ο θερμοσίφωνας ή το τηλέφωνο του μπάνιου χαλάσει, πανικοβάλλομαι. Σκεφτείτε πόσα πράγματα γύρω μας αν χαλάσουν θα μας «χαλάσουν» και τη διάθεση. Ακόμη και η τηλεόραση, που δεν επηρεάζει την ακεραιότητά μας.

Η ζωή μου είναι απόλυτα ισορροπημένη λοιπόν, όταν τα πάντα γύρω μου λειτουργούν στην εν τέλεια, όπως και θα έπρεπε. Αν κάτι χαλάσει βγαίνω εκτός προγράμματος κι αυτό μου προκαλεί άγχος, όπως και στους πλείστους εκεί έξω. Φυσικά με τον καιρό έχω μάθει να ενεργοποιώ τον εαυτό μου πολύ γρήγορα και να βρίσκω όσο το δυνατόν καλύτερες εναλλακτικές λύσεις.

Υπάρχουν ωστόσο και κάποια προϊόντα τεχνολογίας ή συσκευές που τις έχουμε στο σπίτι μας, στην καθημερινότητά μας και μπορεί να μας βλάψουν. Μεγάλες ή και πολύ μικρές που αν δεν τις χειριστούμε με απόλυτη προσοχή μπορεί και να μας ΣΚΟΤΩΣΟΥΝ.

Όχι δεν μιλώ για καρχαρίες (εξάλλου αυτοί σκοτώνουν μόνο 10 περίπου άτομα το χρόνο). Μιλώ για την απλή τοστιέρα που έχω (και έχεις) στον πάγκο της κουζίνας σου, από την οποία πολλές φορές περνάμε από μπροστά της χωρίς να της δίνουμε σημασία ή το πρωί μπορεί και την βρίζουμε μέχρι να μας ζεστάνει το τοστ.

Η τοστιέρα λοιπόν έχει αυτό τον αυτοματοποιημένο μηχανισμό, να σταματάει από μόνη της μόλις το ψωμί ζεσταθεί. Και εγώ (κι εσύ) το καταλαβαίνουμε από τον γνωστό ήχο που κάνει (pop ή ding). Και γι’ αυτό ακριβώς την εμπιστεύεσαι και μπορείς να στηρίζεσαι πάνω της. Ενώ αυτή σου ζεσταίνει το τοστ, εσύ μπορείς να κάνεις ό,τι θες, χωρίς ν’ ανησυχείς ότι το ψωμί θα καεί.

Αυτό πίστευα κι εγώ δηλαδή, μέχρι που μια μέρα η τοστιέρα μου προσπάθησε να με σκοτώσει! Ναι, αυτή η αθώα συσκευή που βρίσκεται στον πάγκο της κουζίνας μου εδώ και χρόνια και την οποία εμπιστευόμουν απόλυτα ή και έβριζα χωρίς αντίποινα.

Πριν λίγες μέρες λοιπόν η τοστιέρα μου δεν έκανε τον χαρακτηριστικό pop ήχο της κι εγώ ούσα στο μπάνιο δεν είχα καμία ανησύχια ότι αυτή μπορεί να δουλεύει πέραν του κανονικού. Την είχα δεδομένη όπως πάντα. Αυτή όμως συνέχισε να ζεσταίνει το ψωμί, μέχρι που το έκαψε και άναψε φωτιά και η φωτιά γέμισε με καπνό το διαμέρισμα. Φυσικά εγώ το μυρίστηκα και έτρεξα έξω από το μπάνιο, προσπαθώντας μέσα στον πανικό να σβήσω τη φωτιά.

Όταν ηρέμησα και ο καπνός αραίωσε, έμεινα να κοιτώ την αγαπημένη και έμπιστή μου μέχρι εκείνη τη στιγμή τοστιέρα, η οποία μετά από τόσα χρόνια με πρόδωσε με τον χειρότερο τρόπο. Και διερωτόμουν, τι άλλο θα μπορούσε να βάλει σε κίνδυνο τη ζωή μου μέσα στο σπίτι;

Ψάχνοντας στο διαδίκτυο, βρήκα ότι περίπου 700 άνθρωποι πεθαίνουν σε όλο τον κόσμο, κάθε χρόνο, όχι από κάτι μεγάλο και απαίσιο με δόντια, αλλά από μία «αθώα» τοστιέρα!