Ο ξεπεσμός των ΜΜΕ

Με την ανάπτυξη του ιντερνέτ στην Κύπρο, ποτέ άλλοτε δεν υπήρχαν τόσες πολλές πηγές (διαδικτυακές) που να μας βομβαρδίζουν 24 ώρες το 24ώρο με ειδήσεις και νέα όλων των ειδών από όλο τον κόσμο. Η πληροφόρηση έγινε εύκολη και με το πάτημα ενός κουμπιού μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει σε όλο τον πλανήτη ανά πάσα στιγμή. Και από την άλλη εργοδοτούνται και πολλοί νέοι δημοσιογράφοι, που δεν παίρνουν βέβαια τον ανάλογο μισθό, αλλά και ποιος τον παίρνει στις μέρες μας θα μου πείτε;;; Μέχρι εδώ όλα καλά κι ωραία!

Τι πάει λάθος λοιπόν;

Για τις τηλεοπτικές ειδήσεις και τα συμφέροντα που εξυπηρετούν, το κάθε κανάλι ξεχωριστά, όλοι λίγο πολύ πλέον γνωρίζουμε. Ο κόσμος τους έχει καταλάβει! (Και πριν προχωρήσω στα βαθιά και καυστικά του άρθρου, θέλω να τονίσω ότι πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις και αξιόλογοι δημοσιογράφοι, μέσα σε όλη αυτή την σαπίλα που μας ζώνει). Γι’ αυτό δε θα πω πολλά για την τηλεόραση. Θα δώσω μόνο μία συμβουλή. Κλείστε το ρημάδι για να γλιτώσετε από την πλύση εγκεφάλου. Τα πλείστα κανάλια τα παίρνουν χοντρά από τις ανέκαθεν κυβερνήσεις ή πολιτικούς για να προωθούν συγκεκριμένα συμφέροντα και συγκεκριμένες πολιτικές. Τρανταχτά παραδείγματα ήταν το κούρεμα των καταθέσεων και η ιδιωτικοποίηση των ημικρατικών οργανισμών, αλλά και γενικά ο έξυπνος τρόπος με τον οποίο πέρασαν στον κόσμο την οικονομική κρίση στην Κύπρο. Η τηλεόραση παίζει καλά το ρόλο της. Κρατά τον κόσμο τρομοκρατημένο και καθηλωμένο…

 Όσον αφορά τη διαδικτυακή πληροφόρηση είναι πάντα καλύτερη, γιατί σε βάζει μπροστά από ένα κύμα πληροφοριών, προερχόμενο από πολλά και διαφορετικά κομματικά / πολιτικά / κοινωνικά υπόβαθρα, που συμπεριλαμβάνει και τις απόψεις του κόσμου. Όλα αυτά όμως με την προϋπόθεση ότι δέχεσαι με κρίση και επιλεκτικά αυτά που σου πλασάρουν ως πραγματικότητα και βγάζεις τα δικά σου συμπεράσματα. Αυτό θα έπρεπε να κάνει κάθε ενεργός πολίτης / ψηφοφόρος για να μπορεί, όταν έρχεται η στιγμή να αποφασίζει για το καλό της χώρας του, π.χ. εκλογές. Υπάρχουν δεκάδες ιστοσελίδες λοιπόν στην Κύπρο που έχουν ως στόχο την ενημέρωση του κόσμου, αλλά και την ψυχαγωγία του με πιο χαλαρή θεματολογία. Όμως ανάμεσα σε όλες αυτές, είναι μετρημένες αυτές που κάνουν πραγματική δημοσιογραφική δουλειά. Οι υπόλοιποι είναι απλά οι «copiers». Αυτοί δηλαδή που αντιγράφουν τις δυνατές ιστοσελίδες που βγάζουν πρώτες προς τα έξω μία είδηση ή ένα θέμα ή μία συνέντευξη. Όλοι οι υπόλοιποι κάθονται απλά χαλαρά στο γραφείο τους, με τα δάχτυλά τους μονίμως στο copy – paste του πληκτρολογίου και αναρτούν τις ίδιες ειδήσεις, αναγράφοντας από κάτω την πηγή. Εντάξει το παραδέχομαι. Είναι λογικό να αντιγράψεις κάποια ενδιαφέροντα θέματα από κάποια μέσα που έχουν την οικονομική δυνατότητα και τις γνώσεις να τα ανακαλύψουν πρώτα, όμως όλα;;; Εσύ γιατί δε βγαίνεις στο δρόμο ως δημοσιογράφος να ψάξεις, να ρωτήσεις και να βρεις ειδήσεις; Ο κόσμος υποφέρει από τόσα πολλά, είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που πρέπει να βγουν προς τα έξω, που δεν βρίσκω το λόγο να μένεις κλεισμένος σε ένα γραφείο πατώντας copy – paste. Η δουλειά του δημοσιογράφου – όσο του το επιτρέπουν οι μεγαλοκαναλάρχες και οι εργοδότες του – είναι να αφυπνίζει τον κόσμο, να τον κρατά σε εγρήγορση, να τον ευαισθητοποιεί στα κοινωνικά προβλήματα. Να ανακαλύπτει το πρόβλημα ή το αξιόλογο και να το προβάλλει. Όμως έχουν όλοι βολευτεί στις καρέκλες τους, αναρτώντας σαχλά θέματα με τίτλους όπως: «φάνηκε το βυζί της **** την ώρα που τραγουδούσε» και άλλα τέτοια. Ίσως να είναι και αυτός ο λόγος που οι πλείστες κυπριακές ιστοσελίδες έχουν σύντομη ημερομηνία λήξης. Βγαίνουν, κάνουν ένα μεγάλο μπαμ και στο χρόνο χάνονται. Γιατί όμως μας «ταΐζουν» συνεχώς με σάπιες ειδήσεις; Μήπως επειδή ως κοινωνία το σάπιο μας αρέσει και το τρώμε μια χαρά; Ναι, άμα η επισκεψιμότητα αυτών των sites ανεβαίνει, δεν ανεβαίνει από μόνη της, αλλά από τους πολίτες που χαραμίζουν ένα λεπτό από τη ζωή τους για να δουν την κυτταρίτιδα της Britney Spears ή το νέο πορνό - video clip της Miley Cirus και το στρινγκ της Μενεγάκη.

Η Κύπρος περνάει δύσκολα και χρειάζεται σύσσωμο και δυνατό το δημοσιογραφικό μέτωπο. Το χρειάζεται μακριά από πολιτικές σκοπιμότητες και οικονομικά συμφέροντα. Τα ΜΜΕ είναι η τέταρτη εξουσία, μπαίνει στα σπίτια μας καθημερινά και γεμίζει τον εγκέφαλο μας με πληροφορίες που θα κρίνουν τις επικείμενες πράξεις μας. Είναι αυτή που μπορεί να ωθήσει στην αλλαγή των πραγμάτων…