Αγαπημένε μου Χ.,
Τώρα που έφυγες, τώρα άφησέ με να σου πω ένα μυστικό. Κάτι που αν στο έλεγα πριν ίσως να βάραινε την ψύχη σου...
Θα είμαι εδώ για πάντα. Θα περνούν οι ώρες, οι μέρες, οι στιγμές χωρίς να με βλέπεις, μα θα νιώθεις την παρουσία μου να σε χαϊδεύει απαλά στον ώμο. Θα φιλώ άλλα χείλη, θα κρύβομαι από τον κόσμο σε μία αγκαλιά που θέλησε να με κρατήσει παρόλο που ήξερε πως θα κρατάει το σώμα μου, μα ποτέ την καρδιά μου, γιατί αυτή στην έδωσα και δεν έχω άλλη.
Τώρα που έφυγες, τώρα άφησέ με να σου πω ένα μυστικό. Κάτι που αν στο έλεγα πριν ίσως να βάραινε την ψύχη σου...
Θα είμαι εδώ για πάντα. Θα περνούν οι ώρες, οι μέρες, οι στιγμές χωρίς να με βλέπεις, μα θα νιώθεις την παρουσία μου να σε χαϊδεύει απαλά στον ώμο. Θα φιλώ άλλα χείλη, θα κρύβομαι από τον κόσμο σε μία αγκαλιά που θέλησε να με κρατήσει παρόλο που ήξερε πως θα κρατάει το σώμα μου, μα ποτέ την καρδιά μου, γιατί αυτή στην έδωσα και δεν έχω άλλη.
Πάλεψα πολύ να βρω λόγους να ξυπνώ το πρωί, να
γελώ, να βγαίνω, να κάνω έρωτα. Δεν είχα άλλη επιλογή. Έπρεπε να βρω νόημα εκεί
που εσύ δεν υπάρχεις πουθενά, παρά μόνο σε κάποια όνειρα που εμφανίζεται
ξεθωριασμένη πλέον η μορφή σου. Το ‘ξερα από την αρχή πως αν σε φιλούσα, αν σε
άγγιζα, αν σε κρατούσα θα γκρεμίζονταν όλα όσα έχτισα μπροστά στα ματιά μου σαν
κάστρα στην άμμο. Γιατί εσύ είσαι η μόνη αλήθεια που κρύβω καλά μέσα μου
χρόνια. Κι όταν μου έδωσες την αλήθεια σου, τον εαυτό σου, έστω κι αν δεν το ήθελες
ποτέ, ένιωσα για πρώτη φορά πως είναι να ζει κανείς. Πως είναι να νιώθει με όλο
του το είναι. Υποθέτω θα μου λείψει περισσότερο αυτό που ένιωθα μαζί σου, παρά
εσύ. Και φοβάμαι μήπως δεν το ξανανιώσω ποτέ. Μα είμαι τόσο τυχερή που έστω και
για λίγο το ένιωσα. Κάποιοι δεν έχουν ποτέ αυτή την ευκαιρία.
Θα περνάνε τα
χρόνια και θα έχω καλά κρυμμένες τις αναμνήσεις μαζί μου, φυλαχτά κάτω από το
μαξιλάρι μου. Θα σκέφτομαι ότι όντως έζησα κάποτε μαζί σου, δεν ήταν όνειρο,
δεν ήταν απλά οι φαντασιώσεις μιας τρελής. Θα θυμάμαι τους χτύπους της καρδιά
σου, τις γραμμές που άγγιξα στο μέτωπό, τα χέρια που φίλησα και κράτησα.
Θα αφήσω το θυμό, τα ψέματα, τους καβγάδες, οι πληγές θα κλείσουν και το μόνο που θα έχει σημασία είναι ότι ήσουν κάποτε για λίγο δικός μου και εγώ ήμουν κάποτε για λίγο δική σου. Μία ζωή είναι μάτια μου αυτή, στις χιλιάδες ζωές που θα σε συναντήσω ξανά. Θα τελειώσει κι αυτή… Και κάθε φορά θα σε κρατάω πιο σφιχτά, θα σου λέω πιο δυνατά ότι σε αγαπώ και όταν σε βλέπω να φεύγεις μέσα στη νύχτα δε θα κλαίω πια, γιατί θα ξέρω ότι θα συναντηθούμε ξανά σε παράλληλους χρόνους και κόσμους. Οι ψυχές μάτια μου δεν χάνονται, δεν ξεχνούν. Πάντα βρίσκουν το δρόμο να ξανασυναντηθούν.
Παντοτινά δική σου,
Π.
Θα αφήσω το θυμό, τα ψέματα, τους καβγάδες, οι πληγές θα κλείσουν και το μόνο που θα έχει σημασία είναι ότι ήσουν κάποτε για λίγο δικός μου και εγώ ήμουν κάποτε για λίγο δική σου. Μία ζωή είναι μάτια μου αυτή, στις χιλιάδες ζωές που θα σε συναντήσω ξανά. Θα τελειώσει κι αυτή… Και κάθε φορά θα σε κρατάω πιο σφιχτά, θα σου λέω πιο δυνατά ότι σε αγαπώ και όταν σε βλέπω να φεύγεις μέσα στη νύχτα δε θα κλαίω πια, γιατί θα ξέρω ότι θα συναντηθούμε ξανά σε παράλληλους χρόνους και κόσμους. Οι ψυχές μάτια μου δεν χάνονται, δεν ξεχνούν. Πάντα βρίσκουν το δρόμο να ξανασυναντηθούν.
Παντοτινά δική σου,
Π.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου