Η Ελπίδα και το Χριστουγεννιάτικο Δέντρο

Τα Χριστούγεννα πλησίαζαν και η μικρή Ελπίδα ήταν διπλά χαρούμενη γιατί το απόγευμα θα στόλιζε με τη  μαμά της το χριστουγεννιάτικο δεντράκι. Φέτος η οικογένεια της Ελπίδας αποφάσισε να κάνει κάτι διαφορετικό με το δεντράκι. Αντί να αγοράσουν στολίδια από κάποιο κατάστημα αποφάσισαν να τα φτιάξουν οι ίδιοι. Τα λεφτά που θα έδιναν για να αγοράσουν στολίδια τα έδωσαν σε ένα ίδρυμα με ορφανά παιδιά. Έτσι, θα έπαιρναν και αυτά δώρα για τα Χριστούγεννα.

Η Ελπίδα ενθουσιάστηκε πολύ με την ιδέα αυτή. Μάζεψε όλα τα χρώματα και τα πινέλα, τα χαρτόνια της, το ψαλίδι και την κόλλα της και κάθισε με τη μαμά της να φτιάξουν διάφορα σχέδια για να στολίσουν το δέντρο. Χρησιμοποίησαν μικρά γυάλινα μπουκαλάκια, σπιρτόκουτα, βαμβάκι, κουκουνάρια που μάζεψε ο μπαμπάς από το βουνό, παλιά ρουχαλάκια, κουμπιά και κλωστές για να μπορούν μετά να τα κρεμάσουν. Η Ελπίδα χρησιμοποίησε όλη της τη φαντασία και με τη βοήθεια της μαμάς της έφτιαξε, χιονάνθρωπους, Αϊ Βασίληδες, δωράκια, καμπάνες, τάρανδους, και για την κορυφή του δέντρου έφτιαξε ένα μεγάλο κάτασπρο άγγελο με χρυσά φτερά. Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό. Η Ελπίδα είχε φτιάξει το δικό της δεντράκι και ήταν πολύ περήφανη γι’ αυτό. Ήταν ακόμη πιο περήφανη, όμως, που με αυτό τον τρόπο μπόρεσε να βοηθήσει κι άλλα παιδάκια να έχουν δώρα για τα Χριστούγεννα. 

Η διαδικασία του στολίσματος πήρε αρκετή ώρα και η Ελπίδα κουρασμένη, αποκοιμήθηκε στον καναπέ. Ξαφνικά ξυπνά και βρίσκεται κλεισμένη σε μια χιονόμπαλα. Είναι η χριστουγεννιάτικη χιονόμπαλα με το ξύλινο σπιτάκι που έχει η μαμά πάνω στο τζάκι! Πως βρέθηκε μέσα σε αυτήν; Είναι τόσο μικρή! Ξαφνικά μέσα από το σπιτάκι βγαίνει ένας άγγελος με χρυσά φτερά. Από κάπου τον γνώριζε... Ήταν το αγγελάκι που η ίδια έφτιαξε για την κορυφή του δέντρου.

-        -Γεια σου Ελπίδα, λέει ο Άγγελος.

-        -Γεια σου, απαντάει η Ελπίδα. Είσαι ο Άγγελος με τα χρυσά φτερά που έφτιαξα για το δέντρο. Πως βρέθηκα εδώ;

-        -Μην φοβάσαι. Είσαι εδώ γιατί θέλω να πάμε μαζί κάπου. Θέλω να δεις κάτι.

-        -Και πώς θα πάμε εκεί; Ρωτάει η Ελπίδα. Είμαστε μέσα σε μία χιονόμπαλα.

-        -Η χιονόμπαλα θα μας πάρει. Ο Άγγελος σήκωσε τα χέρια ψηλά και η χιονόμπαλα άρχισε να αιωρείται.

-        -Κρατήσου γερά, Ελπίδα, λέει ο Άγγελος.

Η Ελπίδα πιάστηκε από το δέντρο που ήταν δίπλα από το ξύλινο σπιτάκι. Η χιονόμπαλα σηκώθηκε στον αέρα, βγήκε από το μικρό άνοιγμα του παραθύρου και άρχισε να ταξιδεύει στον ουρανό. Η Ελπίδα μπορούσε να δει όλο τον κόσμο από ψηλά. Πολύχρωμα φωτάκια παντού και τα αστέρια για πρώτη φορά τόσο κοντά της. Φοβήθηκε λίγο στην αρχή όμως μέσα στην χιονόμπαλα ήταν ζεστά και ασφαλής. Γύρω από το ξύλινο σπιτάκι οι άσπρες νιφάδες αιωρούνταν και της έπιανε στα χέρια της. 

Μετά από λίγη ώρα έφθασαν σε ένα μεγάλο σπίτι. Μπήκαν μέσα από την μεγάλη πόρτα που ήταν μισάνοιχτη και έφθασαν σε ένα δωμάτιο, όπου σε δύο σειρές από κρεβάτια κοιμούνταν δίπλα δίπλα παιδιά. Το καθένα είχε δίπλα του ένα κλειστό δώρο που περίμενε να το ανοίξουν. Η χιονόμπαλα περνούσε αργά και αθόρυβα πάνω από τα μικρά κρεβατάκια.

-       - Κοίτα Ελπίδα, της λέει ο Άγγελος με χρυσά φτερά δείχνοντας με τα χέρια του προς τα παιδιά. Αυτά τα τέσσερα παιδιά φέτος τα Χριστούγεννα θα πάρουν από ένα δώρο, χάρη σε σένα. Στον Γιώργο πάντα άρεσαν οι δεινόσαυροι. Έτσι του έχουν αγοράσει ένα μεγάλο δεινόσαυρο για να παίζει. Η Θεοδώρα, ήθελε φέτος μια κούκλα με μακριά ξανθά μαλλιά και αύριο το πρωί θα την έχει χάρη σε σένα. Η Κούλα ήθελε καινούργια παπούτσια γιατί αυτά που είχε σκίστηκαν. Από αύριο θα φοράει χαρούμενη τα καινούργια της ροζ παπούτσια. Ο Κώστας, που του αρέσει να διαβάζει, θα πάρει ένα βιβλίο με πολλά παραμύθια.

-        -Και όλα αυτά επειδή έφτιαξα τα δικά μου στολίδια; ρωτά η Ελπίδα.

-        -Ναι, ακριβώς. Σκέψου, πόσα παιδιά θα έπαιρναν φέτος δώρο αν όλοι έκαναν αυτό που έκανες εσύ. Ας πάμε πίσω όμως πίσω τώρα, γιατί θα σε ψάχνει η μαμά σου.

Στο λεπτό άνοιξε τα μάτια και ήταν και πάλι στον καναπέ στου σπιτιού δίπλα από το τζάκι που σχεδόν είχε σβήσει. Είχε αποκοιμηθεί. Κοίταξε να βρει τη χιονόμπαλα. "Μήπως ήταν όλα ένα όνειρο"; Σκέφτηκε. Κοίταξε προς το χριστουγεννιάτικο δέντρο. Ο Άγγελος έλειπε από την κορυφή. Κοίταξε να βρει τη χιονόμπαλα που ήταν στο τζάκι και τελικά στο πάτωμα μπροστά της και δίπλα της πεσμένος ο Άγγελος. Η Ελπίδα τα πήρε προσεκτικά στα χέρια της και τα κοίταξε χαμογελώντας. Ήξερε πια πως όλα όσα έζησε ήταν πραγματικά και τα παιδιά αυτά είχαν όντως πάρει τα δώρα που ονειρεύονταν χάρη σε κείνη....